ตอนที่3

Ploy_Property: ขอโทษนะครับ คุณคือใคร แล้วมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับบอสเหรอครับ?

ข้อความถูกอ่านในทันที และไม่นานนัก ข้อความใหม่ก็เด้งกลับมา

DM: ผมขอโทษครับที่ทักไปแบบไม่บอกกล่าว แต่ผมคิดว่าเรื่องนี้คุณควรจะรู้ ผมชื่อเมธา เคยรู้จักกับบอสเมื่อนานมาแล้วครับ

พลอยพยายามนึกถึงชื่อ "เมธา" แต่ก็ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับชื่อนี้เลยในหัว หรือว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงานเก่าของบอสที่เขาไม่เคยรู้จัก?

Ploy_Property: มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมครับ? ผมไม่รู้จักคุณ และเรื่องของบอสก็ไม่น่าจะเกี่ยวกับผมนะครับ

DM: ผมเข้าใจครับว่าคุณอาจจะสงสัยในตัวผม แต่เรื่องที่ผมจะบอกมันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ และมันเกี่ยวกับคุณกับบอสโดยตรง ถ้าคุณอยากรู้ความจริงทั้งหมด ผมอยากให้คุณโทรหาผมครับ ผมไม่สะดวกที่จะพิมพ์มากนัก

ตามมาด้วยเบอร์โทรศัพท์หนึ่งเบอร์ พลอยจ้องมองเบอร์โทรศัพท์นั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งความสงสัย ความกังวล และความกลัวลึกๆ ว่าสิ่งที่เขากำลังจะได้ยินนั้นอาจจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่เขากำลังจะเริ่มสร้างกับบอส

เขาบันทึกเบอร์โทรศัพท์นั้นไว้ในเครื่อง แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจที่จะโทรออกในทันที พลอยเดินกลับขึ้นห้องพักช้าๆ พยายามจะเรียบเรียงความคิดทั้งหมดที่เข้ามาในหัว เขาเดินวนไปมาในห้องพัก เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ของเมธาอีกครั้ง

อะไรคือความจริง? เมธาคนนี้คือใคร? และเรื่องสำคัญเกี่ยวกับบอสที่เขาอยากจะบอกคืออะไรกันแน่? ความคิดเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุดหย่อน พลอยรู้สึกว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ตรงทางแยกที่ต้องตัดสินใจว่าจะเดินหน้าต่อไปเพื่อค้นหาความจริง หรือจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเพื่อรักษาสิ่งที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นกับบอสเอาไว้

เขาตัดสินใจว่ายังไม่ควรโทรไปหาเมธาในตอนนี้ เขาต้องการเวลาที่จะคิดทบทวนอีกครั้ง พลอยเข้านอนในคืนนั้นด้วยใจที่ยังคงว้าวุ่น เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน พยายามจะหาคำตอบให้กับคำถามมากมายที่วนเวียนอยู่ในหัว

เช้าวันต่อมา ณ บริษัทของพลอย

พลอยมาถึงบริษัทแต่เช้า เขานั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการนอนไม่พอ สายตาเหม่อลอยไปยังวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

พลอย! วันนี้ดูไม่สดใสเลยนะมึง" เสียงทักทายสดใสของ ฝัน ดังขึ้นพร้อมกับการเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา ฝันกับ ทราย เดินตามเข้ามาติดๆ

"กูนอนไม่ค่อยหลับน่ะ" พลอยตอบพลางถอนหายใจ

"มีอะไรหรือเปล่า? เล่าให้พวกกูฟังได้นะ" ทรายพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย

พลอยเล่าเรื่องข้อความ DM จากเมธาให้เพื่อนๆ ฟังทั้งหมด ฝันกับทรายฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของทั้งคู่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

"เห้ย! จริงดิ" ฝันอุทาน "แล้วมึงจะทำยังไง? จะโทรไปหาเขาป่ะ?"

"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน" พลอยถอนหายใจ "กูกลัว... กลัวว่าสิ่งที่เขาจะบอกมันจะทำให้กูเสียใจ"

"แต่มึงก็ต้องรู้ความจริงนะพลอย" ทรายพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ถ้ามันเป็นเรื่องไม่ดีจริงๆ มึงจะได้ระวังตัว"

"แล้วถ้าบอสไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่าล่ะ?" พลอยแย้ง "ถ้ามันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด หรือมีคนอยากจะทำลายบอสล่ะ?"

"นั่นแหละคือเหตุผลที่มึงต้องรู้ความจริงไงพลอย" ฝันเสริม "มึงจะได้ตัดสินใจได้ถูกว่าควรจะเชื่อใคร"

พลอยเงียบไป เขาคิดตามคำพูดของเพื่อนๆ มันก็จริงอย่างที่ฝันกับทรายว่า เขาไม่สามารถปล่อยให้ความคลุมเครือนี้ค้างคาอยู่ในใจได้

"กูจะลองโทรไปหาเขาดู" พลอยตัดสินใจ "แต่กูจะระวังตัวให้มากที่สุด"

"ดีแล้วมึง" ทรายพยักหน้า "ถ้ามีอะไร พวกกูจะอยู่ข้างๆ มึงเสมอ"

คำพูดของเพื่อนๆ ทำให้พลอยรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย เขารู้ว่าอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เผชิญหน้ากับเรื่องนี้เพียงลำพัง

ช่วงบ่ายของวันเดียวกัน

พลอยนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง จ้องมองเบอร์โทรศัพท์ของเมธาที่บันทึกไว้ในเครื่อง ความประหม่าเข้าจู่โจมอีกครั้ง แต่เขาก็รวบรวมความกล้าและกดโทรออก

เสียงรอสายดังขึ้นหลายครั้ง ก่อนจะมีเสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งตอบกลับมา "สวัสดีครับ"

"สวัสดีครับ ผมพลอยนะครับ" พลอยพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้มั่นคงที่สุด

"คุณพลอย! ผมดีใจนะครับที่คุณโทรมา" เสียงปลายสายตอบกลับมาด้วยความกระตือรือร้น "ผมรู้ว่าคุณคงจะสงสัยในตัวผม และสงสัยในเรื่องที่ผมจะบอก"

"ครับ คุณเมธา ผมอยากรู้ว่าคุณมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับบอสที่อยากจะบอกผม" พลอยถามอย่างใจจดใจจ่อ

"ผมไม่สะดวกที่จะพูดเรื่องนี้ทางโทรศัพท์มากนักครับ" เมธาพูด "แต่ผมมีหลักฐานที่จะแสดงให้คุณเห็นว่าบอสไม่เคยจริงใจกับคุณเลยในอดีต และการจากไปของคุณ มันมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่ซับซ้อนกว่าที่คุณคิด"

คำพูดของเมธาทำให้พลอยรู้สึกเหมือนโดนแทงเข้ากลางอก เบื้องลึกเบื้องหลัง? มันหมายความว่าอะไร?

"หลักฐานอะไรครับ?" พลอยถามเสียงสั่น

"ผมจะส่งไฟล์บางอย่างให้คุณดูนะครับ มันเป็นหลักฐานที่จะยืนยันคำพูดของผม" เมธาพูด "หลังจากที่คุณดูไฟล์เหล่านั้นแล้ว เราค่อยมาคุยกันอีกครั้งนะครับ"

เมธาวางสายไป พลอยรู้สึกมึนงงไปหมด ไม่นานนัก ไฟล์รูปภาพและไฟล์เสียงหลายไฟล์ก็ถูกส่งเข้ามาใน Line ของเขา

พลอยเปิดดูไฟล์แรก... เป็นรูปถ่ายของบอสที่กำลังกอดผู้หญิงคนหนึ่งอย่างสนิทสนม รูปถ่ายนั้นถูกถ่ายเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่บอสกับพลอยยังคบกันอยู่! พลอยแทบจะหยุดหายใจ

เขาเลื่อนดูรูปอื่นๆ ซึ่งเป็นรูปบอสกับผู้หญิงคนเดิมในสถานการณ์ต่างๆ ที่ดูสนิทสนมกันมาก ยิ่งดูพลอยก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดราวกับหัวใจถูกบีบขยี้

จากนั้นเขาเปิดฟังไฟล์เสียง เป็นเสียงสนทนาระหว่างบอสกับผู้หญิงคนนั้น เสียงของผู้หญิงฟังดูคุ้นเคยอย่างประหลาด แต่พลอยยังนึกไม่ออกว่าเป็นใคร

"บอสคะ คุณเมธาเขาก็ยังคงวอแวพลอยไม่เลิกเลยนะคะ" เสียงผู้หญิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

"ปล่อยเขาไปเถอะครับ เราแค่เล่นเกมของเราไปก็พอแล้ว" เสียงบอสตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่พลอยไม่เคยได้ยินมาก่อน น้ำเสียงที่เย็นชาและไร้ความรู้สึก "อีกไม่นานพลอยก็ต้องไปเมืองนอกแล้ว ผมจะได้เป็นอิสระสักที"

คำพูดเหล่านั้นเหมือนมีดนับพันเล่มกรีดลงกลางใจพลอย เขาทรุดตัวลงนั่งบนพื้นห้อง มือสั่นเทาถือโทรศัพท์ไว้แน่น น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไม่หยุดหย่อน

ความจริงอันน่าเจ็บปวดถูกเปิดเผย บอสไม่ได้รักเขาจริง! บอสแค่เล่นเกม! และการจากไปของเขาก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการของบอส!

พลอยรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงตรงหน้า ความทรงจำดีๆ ที่เคยมีกับบอส ความอบอุ่นที่เคยได้รับจากบอส ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเชื่อมั่นมาตลอด มันเป็นแค่เรื่องโกหก!

เสียงโทรศัพท์ของพลอยดังขึ้นอีกครั้ง เป็นสายจากบอส

พลอยมองหน้าจอด้วยความว่างเปล่า เขาไม่อยากจะคุยกับบอสตอนนี้ ไม่อยากจะเห็นหน้าบอส ไม่อยากจะฟังคำโกหกใดๆ อีกต่อไป

เขาตัดสินใจกดตัดสาย และปาโทรศัพท์ลงบนเตียงอย่างแรง ความเจ็บปวดและความผิดหวังเข้าจู่โจมอย่างรุนแรง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***