#ผัวเด็กมันดุ °• EP.01 - ครบรอบสองปีกับใครครับ

รถกระบะสีดำเงางามที่เพิ่งได้รับการทำความสะอาดไปเมื่อไม่นาน กำลังแล่นอยู่บนถนนอย่างช่ำชองโดยมีคนขับคือ สิงหราช ชายหนุ่มวัย 27 ปีที่ปัจจุบันไม่มีอาชีพ เขาอาศัยอยู่ที่อู่ซ่อมรถของพี่ชายที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองกรุง บางครั้งจะไปที่คอนโดที่เช่าอยู่กับแฟนสาวของตนเองบ้าง

ภายในรถที่ไม่ได้เก่ามากมันยังคงอยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ สายตาของสิงหราชเหลือบมองแฟนสาวของตนเองด้วยหางตา ฝนทิพย์ แฟนสาวของสิงหราช ที่กำลังนั่งไขว่ห้างทาแป้งอยู่ที่เบาะนั่งข้างคนขับ

“วันนี้จะแต่งสวยอะไรขนาดนั้น หรือเพราะเป็นวันพิเศษเหรอครับเบ้บ”

เสียงทุ้มเอ่ยถาม ก่อนจะบังคับพวงมาลัยมือเดียวอย่างชำนาญและใช้มืออีกข้างเอื้อมมาจับข้อมือบาง

“เค้าก็แต่งแบบนี้ปกติแหละเบ้บ แต่ที่แต่งสวยเพราะวันนี้วันครบรอบของเราไงคะ”

“นึกว่าลืมกันไปซะแล้วสิคนสวย”

ใช่ วันนี้เป็นวันครบรอบของสิงหราชและฝนทิพย์ที่คบกันมาได้เจ็ดเดือน วันนี้เขาตั้งใจจะพาเธอไปเลือกซื้อของขวัญด้วยกันเพราะเธอมีเรียนคาบบ่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่วันครบรอบของเขากับฝนทิพย์แค่สองคนนี้สิ

“เค้าจะลืมไปได้ยังไง วันสำคัญที่สุดของเค้ากับเบ้บเลยนะ แถมเค้ายังตั้งเป็นรหัสล็อคหน้าจอตลอด ลืมได้ก็แย่แล้ว”

สิงหราชหัวเราะให้กับประโยคของฝนทิพย์ ที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังแถเรื่องราวให้กับคนที่รู้มันตั้งแต่แรก

“งั้นหรอครับ น่ารักจังแฟนเค้าเนี่ย...”

มือหนาเลื่อนจากการจับมือไปบีบแก้มนุ่มของฝนทิพย์แทนด้วยความหมั่นเขี้ยวเต็มทน

“แต่วันนี้เบ้บสวยมากเป็นพิเศษ แต่งตัวซะน่ารักเชียว”

“ก็เบ้บบอกจะพาเค้าไปเดินห้างนี่นา ไม่ให้แต่งตัวสวยได้ไงเดินคู่กับแฟนเชียวนะ”

สิงหราชเริ่มเลี่ยนให้กับคำพวกนี้ เมื่อก่อนเคยฟังแล้วชอบมากแต่บัดนี้ยิ่งฟังยิ่งอยากตัดหูทิ้งขึ้นทุกที

“ไม่ว่าเบ้บจะแต่งตัวยังไง เค้าก็ชอบเหมือนเดิมนั้นแหละ ขอแค่เป็นเบ้บก็พอแล้ว”

“ทำเสียงหวานซะด้วย...เค้าเขินนะ เลิกชมได้แล้ว”

เขายิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ที่ได้เห็นใบหน้าของคนที่เขารักมากที่สุดในตอนนี้ กำลังปั้นหน้าตอแหลให้เขาอยู่อย่างไม่รู้ตัว เขาโง่มามากพอแล้วและครั้งนี้เขาจะไม่ยอมอีกครั้ง

รอยจูบที่ต้นคอของฝนทิพย์เมื่อเช้าที่เธออ้างว่าเป็นยุงกัดแล้วเธอเกาเพราะคัน กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นชินและไม่ใช่กลิ่นที่เขาซื้อให้แต่เธอยังอ้างว่าเป็นกลิ่นที่พ่อซื้อให้...แต่เธอลืมไปหรือเปล่า เธอเคยบอกว่า พ่อตายแล้ว กับเขานี่ เสื้อคลุมตัวใหญ่เกินตัว ไม่ใช่ของเขา เธอก็อ้างว่าซื้อมาผิดไซส์

หญิงสาวแถไปเรื่อยจนไม่สามารถมองเห็นเส้นทางที่จะสิ้นสุดได้ ใบหน้าสวยที่มีแต่ความจอมปลอมนั้นเขาเริ่มเบื่อแล้ว

“แล้วเบ้บไม่ชอบเหรอที่เค้าทำแบบนี้”

“ก็มันไม่ใช่สไตล์ของเบ้บนี่คะ แฟนของเค้าไม่ใช่คนแบบนี้สักหน่อย”

สิงหราชยิ้มหวานละมุนแต่ไม่ถึงนัยน์ตาของเขา ความขุ่นเคืองมันยังคงคับแค้นอยู่ในใจ เพราะว่าคนนั้นของแฟนสาวเป็นพ่อหนุ่มเสียงขาวหน้าตี๋ คงถูกใจแม่ทูนหัวของเขาน่าดู

ไม่นานนักรถกระบะก็ขับมาจอดที่คอนโดแถวทองหล่อ ทำให้ฝนทิพย์ขยับตัวเล็กน้อยด้วยความสงสัย ไหนบอกจะพาไปที่ห้างดังแล้วไหงมาจอดที่คอนโดได้ แถมยังไม่ใช่คอนโดที่พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันอีก ใบหน้าสวยเริ่มเผยความกังวลออกมาทีละน้อย จนทำให้สิงหราชยิ้มได้ใจ

“พาเค้ามาที่นี่ทำไมหรอคะเบ้บ มันมีอะไรพิเศษเหรอ?”

“ก็คอนโดเพื่อนเบ้บไม่ใช่เหรอ เมื่อวานก็บอกจะมาหาเพื่อน”

ฝนทิพย์เลิกคิ้วอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

“เบ้บกำลังหมายถึงการ์ตูน เธออยู่แถวลาดพร้าวไม่ใช่ทองหล่อหรอก เบ้บจำผิดคนแล้ว”

คิ้วของสิงหราชเริ่มกระตุก เรื่องนั้นเขารู้อยู่แล้วแต่ที่พาเธอมาที่นี่ก็เพราะว่า มันคือสถานที่ของเธอกับแฟนคนแรก ต่างหาก มือหนากำพวงมาลัยแน่นด้วยความโกรธที่มาถึงขนาดนี้ยังโกหกกันหน้าตาย

“วันนี้ไม่กลับคอนโดใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ เค้าจะทำคลาสกับเพื่อนพอดีอาจารย์สั่ง แล้วมันก็ทำนานด้วยเค้าเลยขอพักบ้านเพื่อน”

“เพื่อนชื่ออะไร” เขาหันหน้าไปมองอย่างจริงจัง เขาเบื่อละครน้ำเน่านี้มากพอแล้วมันควรจบลงสักที

“บะ...เบ้บจะไปจำมันทำไมคะ เพื่อนเขาแต่ละคนจำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะ”

ประโยคคำถามที่สิงหราชถามทำให้ฝนทิพย์ขยับตัวอีกครั้งด้วยความอึดอัดใจ จู่ ๆ ก็ยิงคำถามเข้ามากระทันหัน

“เปล่า เพราะเค้าจะได้เอาตัวเบ้บไปส่งถูก แต่ตอนนี้ก็น่าจะมาถูกที่แล้วนะ” สิงหราชเยียดยิ้มออกมา

เขาได้รับรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ ที่หนึ่ง เขาได้รับรู้ว่าเขา ไม่ใช่คนแรก ที่เธอนึกถึง เขาได้รับรู้ว่า เขาเป็นตัวสำรอง มาโดยตลอดเจ็ดเดือน เขาไม่เคยได้รับความรักจริง ๆ จากผู้หญิงตรงหน้าของเขาสักครั้ง แม้แต่ครั้งเดียว...ก็ยังไม่เคย

“พูดอะไร? เบ้บเป็นอะไรอีกทำไมชอบชวนให้ทะเลาะกันตลอด” ฝนทิพย์เริ่มมีอารมณ์ร้อนขึ้นมาบ้าง แต่ยังข่มอารมณ์มันเอาไว้ เธอวางแป้งพัฟแรง ๆ เชิงประชด

“เค้าพูดไม่ถูกหรอคะ ดูเหมือนเธอจะมีเพื่อนผู้ชายอยู่ที่นี้ไม่ใช่หรือไง”

เขายิ้มละมุนแต่ไม่ได้หลงเหลือความหวานอะไรเอาไว้เลย ไม่มีอะไรหลงเหลือสักอย่างตั้งแต่รู้ความจริง มูฟออนไวยิ่งกว่าอะไรเพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเป็นสองรองใคร

“บ้าล่ะ เค้าจะไปมีได้ยังไง” ฝนทิพย์กอดอกและมองออกนอกหน้าต่าง ไม่แม้แต่อยากจะมองหน้าแฟนหนุ่ม

“วันนี้ครบรอบเจ็ดเดือนของเรา เค้ามีของขวัญมาให้”

มือหนาของสิงหราชเอื้อมไปหยิบกล่องที่แอบซ่อนเอาไว้ออกมา เป็นกล่องเล็ก ๆ ไซส์น่ารักที่เขาตั้งใจเลือกมาอย่างดี ใส่ใจทุกรายละเอียด ทุกวันครบรอบ แต่สิ่งที่เขาได้กลับมากับกลายเป็นคนที่สังคมต้องรังเกียจ ที่ไปเป็นมือที่สามของครอบครัวคนอื่นโดยไม่ทันได้เอาของกลางไปทิ้ง เขาใช้ความซื่อสัตย์ในการแลกกับความรักจอมปลอมไปได้ยังไง เขาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งนั้นไม่ได้เรียกว่ารัก แต่เรียกว่า ‘ โง่ ’

“มันอาจจะไม่ได้ใหญ่เหมือนกับไอ้ที่ครบรอบสองปีของเธอหรอกนะ แต่หวังว่าเธอจะชอบมัน”

ฝนทิพย์เบิกกว้างด้วยความตกใจ หน้าซีดเมื่อรู้ว่าตนเองโดนจับได้แล้ว แต่ด้วยความไม่อยากแพ้ ไม่อยากผิด จึงเลือกที่จะแถแบบไม่สนใจอะไรแล้ว

“อะไร ครบรอบสองปีอะไรของเบ้บ”

“ขนาดนี้มึงยังตอแหลได้อีก กูเหลือจะเชื่อ”

ตอนนี้คำพูดหวาน ๆ จากปากของสิงหราชอีกแล้ว น้ำเสียงกลับมาเย็นชาอีกครั้งเหมือนวันแรกที่เจอกัน

“อึก...ไม่...ไม่ใช่สักหน่อย” ฝนทิพย์เริ่มเหงื่อตก เริ่มพูดไม่ออกเมื่อรับรู้ว่าตอนนี้ตนเองจะแถอะไรต่อไม่ได้แล้ว

“มึงมีเขา มึงรักกับเขา มึงคบกับเขามาสองปีแต่สาระแนมาคบกู”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ! คนนั้นเขาแค่...เอ่อ...แค่...” น้ำเสียงตะกุกตะกักของหญิงสาวทำให้รอยยิ้มสิงหราชเริ่มเผยความมั่นใจออกมา เป็นที่สองแล้วไง กูแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มึงมารักกู ทั้งชีวิตกูไม่เคยคิดว่ากูจะคว้ากระหรี่ในซ่องมาเป็นเมียในอนาคตและแม่ของลูก”

เขาทุบพวงมาลัยไปหนึ่งทีเพื่อระบายความโกรธ ยิ่งผสมกับอากาศของประเทศเขายิ่งกว่าไฟที่โดนน้ำมันราดใส่

“ตั้งแต่ที่กูเห็นมึงอยู่ที่อู่ซ่อมรถ กูก็ชอบมึงแล้วกูไม่ได้สนใจไอ้เตด้วยซ้ำไป เบ้บคะ เค้ารักเบ้บนะ”

เสียงหวานละมุนเลี่ยนแสบหูดังขึ้นมา พร้อมกับจับมือหนาของอีกคน สายตาที่สองนั้นออดอ้อนเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจ

‘ เพี๊ยะ! ’

สิงหราชไม่ตอบอะไรทั้งนั้น ฝ่ามือหนาฟาดลงแก้มนิ่มของหญิงสาวทันทีโดยไม่สนใจอะไร ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพศไหน ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง ไม่สนว่าอีกฝ่ายกำลังจะกลายเป็นแฟนเก่า ในสมองของเขาในตอนนี้คือ ขอตบอีห่านี่สักครั้งเถอะ

“อร๊ายยยยย!” เสียงร้องแหลมดังขึ้นมาด้วยความตกใจ ไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าตบหน้าเธอ

“เป็นบ้าอะไรของมึงไอ้สิงห์!!”

“เป็นคนบ้าที่เผลอไปรักมึงไงลูกอีขวัญ!!”

ตลอดที่เจ็ดเดือนที่ผ่านมามันไร้ค่ามากเหลือเกิน ทุ่มสุดตัวเพื่อผู้หญิงที่เขาเรียกว่าแฟน แต่กลับต้องมารู้ความจริงหลังจากโดนคนบอกว่าโคตรชั่ว

“อึก...กูไม่ได้รักไอ้เตแล้ว!! กูรักมึงมึงได้ยินกูไหม!” ฝนทิพย์เขย่าแขนแกร่งของอีกคนพร้อมกับสะอื้นไห้ออกมา หยดน้ำตานั้นมันหยดลงมาที่แขนทำให้รู้สึกขนลุกเบา ๆ สำหรับสิงหราช แม้ว่าภาพตรงหน้ามันจะทิ่มแทงใจเขามากขนาดนั้น แต่สิ่งที่เขากำลังนั่งอยู่มันเป็นที่ของคนอื่น

“ตั้งแต่ตอนไหนที่มึงไม่รักกัน”

เพียงประโยคสั้น ๆ ที่ไม่ได้มีความยาวมากแต่กลับทำให้บรรยากาศมันเงียบสงบลงไปทันที ทุกอย่างเริ่มอึดอัดเมื่อไม่มีใครปริปากพูดอะไรสักคำ แม้จะเปิดเครื่องปรับอากาศภายในรถแต่มันกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ยิ่งเงียบยิ่งหายใจไม่ออก

“ตอนที่ไปหาแล้วรู้สึกไม่อยากเจอ ตอนที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วไม่อยากเห็นหน้า ตอนที่กินอาหารจานโปรดที่มันทำให้แล้วไม่อยากกลืนลงไป ตอนที่บอกรักแล้วเลี่ยน และตอนที่ไม่มีมันก็อยู่ได้ แต่ถ้าไม่มีมึงกูอยู่ไม่ได้นะสิงห์”

แม้สิงหราชจะไม่ใช่คนที่ได้รับคำพูดนั้นจากปากของฝนทิพย์ แต่ยิ่งฟังแล้วมันก็เจ็บแทนที่ทำไมคน ๆ หนึ่งที่เป็นคนแรกอยู่แล้วแต่กลับได้รับการปฏิบัติเหมือนตัวสำรอง แทนที่ตรงนั้นมันควรเป็นเขาที่ได้รับแบบนั้นไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นที่มาก่อน

“ลงไปจากรถของกู ลงไปตอนนี้และอย่ากลับมาให้กูเห็นมึงอีก ลบเพื่อนให้หมดอย่ามาติดต่อกู”

“มึงจะไล่กูไปแบบนี้ไม่ได้นะ!! กูไม่เหลือใครแล้วนอกจากมึง”

“มึงเหลือเขาไงอีโง่!”

เขากระแทกเสียง คำพูดหวาน ๆ นั้นทำให้เขาอยากจะอาเจียนออกมาเป็นสายรุ้ง ไม่เคยเห็นอะไรที่เลี่ยนขนาดนี้มาก่อน ไม่สามารถทิ้งเขาได้แต่กลับทิ้งคนนั้นได้ ช่างย้อนแย้งกับความเป็นจริงสิ้นดี

เขาหัวเราะในลำคออย่างข่มขื่น ก่อนจะปลดล็อคประตูออกเพื่อเป็นสัญญานให้อีกคนรับรู้ว่า ควรออกไปจากเบาะข้างคนขับของเขาได้แล้ว

ฝนทิพย์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับตัว ไม่ไปไหนสักทีแม้ว่าจะโดนไล่แต่ศักดิ์ศรีของเธอมันค้ำคอ ให้ตายยังไงก็ไม่ลง

“มึงจะไม่ลงดี ๆ ใช่ไหม?” สิงหราชเริ่มหมดความอดทนกับความดื้อรั้นนี้ ทั้งชีวิตเขาไม่เคยเจอใครที่ดื้อขนาดนี้มาก่อน

“ไม่!” ฝนทิพย์ปฏิเสธเสียงแข็ง ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ร้อนของสิงหราชมากขึ้น

“งั้นก็มีสองทางเลือก หนึ่งมึงจะลงไปหามันดี ๆ ที่ห้องเหมือนเมื่อวานนี้ หรือ จะให้กูขับรถไปที่สะพานแล้วโยนมึงลงไปให้แม่งจมน้ำตายไปเลย”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***