คนของผมครับ
คฤหาสน์ร้างเก่าเเก่ที่ผู้คนต่างเล่าขานกันมาเป็นบ้านของขุนนางที่เสียชีวิตหลายร้อยปีเพราะเหตุปริศนา
อธิบายลักษณะและนิสัยของตัวละคร
เรน : เด็กหนุ่มจิตใจดีมีหน้าตาน่ารักแต่มีนิสัยกวนๆ มองเห็นและสื่อสารกับวิญญาณได้
เหนือ : เด็กหนุ่มรูปงามคอยมีสาวๆมารุม แต่กลัวไม่สนใจสักคน แถมยังมีปมจากการสูญเสียมารดาของตนเองไปจึงทำให้เย็นชาและไม่สนิทกับใคร เว้นแต่เรน
อานนท์ : เป็นเด็กที่ฉลาดชอบค้นคว้าหาข้อมูลและวางแผนต่างๆ
กันต์ : เป็นเด็กขี้เล่น ตลกเฮฮา กลัวสิ่งลี้ลับมาก แต่ชอบทำให้คนอื่นมีความสุขและหัวเราะ เป็นคนสร้างเสียงหัวเราะในกลุ่ม
แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องลอดเฝาไม้ใหญ่ลงบนรั้วเหล็กของคฤหาสน์ร้าง เรนและกลุ่มเพื่อนยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าที่ถูกปิดตายไว้
อานนท์ได้กางแผนที่เก่าๆที่ได้มาจากลุงคนหนึ่ง "จากข้อมูลกูหาหามา คฤหาสน์หลังนี้ถูกทิ้งร้างมาหลายร้อยปี ไม่มีใครกล้าเข้าหรือจะเดินผ่านด้วยซ้ำเพราะได้ยินว่ามีข่าวลือเรื่องผี"
กันต์เมื่อได้ยินที่อานนท์พูดก็ใบหน้าหน้าซีดทันที "พ..พวกเราจะเข้าไปจริงๆหรอ กูว่ามันดูวังเวงนะ"
เหนือได้มองคฤหาสน์ตรงหน้าด้วยสายตานิ่งเฉยก่อนจะเอ่ยตอบกันต์ว่า "ถ้ากลัวก็กลับไป"
เมื่อเรนได้เห็นว่าเพื่อนของตนกำลังโต้เถียงกันก็ได้พูดแทรกออกไป "ไม่มีอะไรหรอกพวกเราแค่มาสำรวจกันนิหน่าคงไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก อย่าคิดมากเลย
ขณะที่เรนกำลังคุยกับพองเพื่อน ทันใดนั้นสายตาของเรนก็ได้เหลือบไปเห็นเงาที่หน้าต่างที่ชั้นสอง เป็นเงาของผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนนิ่งกำลังจับจ้องมองมาที่เขาอยู่ แต่เรนก็ไม่ได้พูดออกไปเพราะกลัวคนอื่นกลัว
โปรดติดตามชมตอนต่อไป
เรื่องนี้เรื่องราวจะเป็นยังไงก็คงต้องลุ้นเอาแล้วแหละ
ว่าจะตับแตกรึป่าวหรือตัวละครในเรื่องจะจบแบบ
แฮปปี้กันน้าา ยังไงก็หัดรอแอดต่อนิยายเหมือนที่รอคนเก่ากลับมานะคะ รอคนเก่ายังผ่านมาได้แค่นี้นักอ่านทุกคนก็คงจะชิวๆใช่ไหมคะ?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments