รุ่งเช้าวันใหม่ แต่ความเจ็บปวดยังคงฝังลึกในใจรินลดา แม้ร่างกายจะดูเหมือนไม่มีบาดแผล แต่ภายในกลับมีรอยแผลที่ลึกกว่านั้น ไม่ใช่เพียงแค่ความเจ็บปวดจากการถูกทำร้ายร่างกาย แต่เป็นความเจ็บปวดทางใจที่เธอไม่เคยบอกใคร
เพื่อนรินลดา พิมพ์ข้อความเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้เธอเปิดอ่านแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับ เพียงแค่นั่งเงียบๆ อยู่กับความคิดในหัวที่เต็มไปด้วยความสับสนและความหวาดกลัว
“ฉันจะทำยังไงดี... จะเริ่มต้นใหม่อย่างไรในเมื่อใจฉันแตกสลายไปหมดแล้ว” รินลดาคิดกับตัวเอง ราวกับว่าไม่มีใครจะเข้าใจเธอจริงๆ
ธันวาเอง หลังจากวันนั้น เขาพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างมาก ตั้งใจจะขอโทษและชดเชย แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลับยิ่งห่างไกล
“ฉันเสียเธอไปแล้วจริงๆ หรือ?” ธันวาถามตัวเอง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน
ในขณะที่ทั้งสองคนต่างเจ็บปวดและเผชิญหน้ากับอดีต รินลดาและธันวากำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่ไม่มีใครรู้ว่าปลายทางจะเป็นอย่างไร
รินลดานั่งอยู่บนโซฟาในห้องตัวเอง มองออกไปนอกหน้าต่างที่ฝนยังคงโปรยปรายไม่หยุด เธอรู้สึกเหมือนโลกภายนอกกำลังสะท้อนความวุ่นวายและความเศร้าของเธออยู่ตรงนั้น
มือเล็กๆ ของเธอกุมเสื้อผ้าแน่นจนหนังมือเปลี่ยนเป็นสีขาว รินลดายังคงคิดวนไปถึงคำพูดของธันวาในคืนที่เขาทำร้ายเธอ “เขาเคยรักฉันจริงไหม?” ความสงสัยนั้นกัดกินใจเธอมากกว่าบาดแผลที่เกิดขึ้น
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เธอจ้องหน้าจออย่างไม่อยากรับสาย แต่ท้ายที่สุดก็เลื่อนนิ้วปิดเสียงโทรศัพท์ลง รินลดารู้ว่าตัวเองยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับความจริงที่เขาพยายามจะบอก
“ฉันต้องเข้มแข็ง... เพื่อฉันเอง” เธอกระซิบกับตัวเอง แม้เสียงจะอ่อนแอ แต่มันคือคำสัญญาที่เธอตั้งใจจะทำให้ได้จริงๆ
ความเงียบในห้องนั้นหนักอึ้งเหมือนกำลังกดทับร่างกายรินลดา ทุกเสียงรอบตัวเหมือนถูกดูดกลืนไปหมด เหลือเพียงเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ
แม้จะพยายามเก็บงำความเจ็บปวดไว้ในใจ แต่บางครั้งน้ำตาก็หลุดร่วงออกมาโดยไม่รู้ตัว รินลดารู้ว่า เธอไม่สามารถหนีความจริงนี้ได้ตลอดไป
แต่ในความมืดมิดนั้น มีประกายเล็ก ๆ ของความหวังที่ค่อย ๆ ส่องสว่างขึ้นในใจเธอ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ชอบกินไอติม
เศร้าๆ
2025-05-26
0
ชอบกินไอติม
ดีๆ
2025-05-26
0