ตอนที่ 3 – เด็กสาวในห้องทดลอง และความลับของสายเลือด
ห้องทดลองลับใต้ดิน เขต D-17 ยังคงเงียบงัน นอกจากเสียงเครื่องจักรกลที่ดังสม่ำเสมอและเสียงหายใจเบา ๆ ของเด็กสาวในแคปซูลคริสตัล
ยูมินะ... เด็กสาวที่เพิ่งตื่นขึ้นจากฝันระดับลึกสุด
ร่างกายยังอ่อนแรง สายต่าง ๆ ยังคงเชื่อมกับชีวนิรภัยรอบตัว
แต่นัยน์ตาสีทองของเธอ... กลับจ้องมองไปยังจอมอนิเตอร์หน้าห้องที่แสดงภาพของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
> “...โชอิน…”
คำนี้ทำให้หัวหน้าห้องวิจัยสะดุ้งเล็กน้อย — ไม่มีใครควรจำอะไรได้จากฝันนั้น
> “เธอ...จำเขาได้งั้นเหรอ?” นักวิจัยหญิงคนหนึ่งถามอย่างตกใจ
“เป็นไปไม่ได้…ระบบ E.V.E มันควรจะลบความจำอัตโนมัติ…”
ยูมินะกลับไม่ตอบ เธอเพียงแค่ยิ้มบาง ราวกับรู้ว่าทุกคนจะไม่เข้าใจ
...เพราะความรู้สึกนั้น ไม่ใช่แค่ความทรงจำ แต่มันคือ “บางอย่าง” ที่ลึกลงไปกว่านั้น
---
ขณะเดียวกัน – ฐานปฏิบัติการหน่วย E.V.E เบอร์ 07
โชอินกำลังถอดชิ้นส่วนแขนกลของตัวเองออกเพื่อซ่อมบำรุง
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลเล็ก ๆ จากการเข้าไปในฝันระดับลึก
แต่ในหัวกลับไม่ได้สนใจเรื่องใดเลย...นอกจากใบหน้าของเด็กสาวคนนั้น
> “ยูมินะ…”
เขาทบทวนชื่อนั้นซ้ำไปมา แม้ระบบจะทำการลบ “ความทรงจำภายในฝัน” ตามมาตรฐาน
แต่หัวใจของเขายังคงรู้สึกแปลบทุกครั้งที่หลับตา
ราวกับ...เธอคือใครสักคนที่เขาเคยปกป้องมานับครั้งไม่ถ้วน
> “ระบบลบความทรงจำ...ใช้งานไม่สมบูรณ์”
เสียงของอิริสดังขึ้นเงียบ ๆ
“หรืออาจจะมีบางอย่าง...ที่ลึกกว่าข้อมูล”
> “...ความรู้สึกน่ะเหรอ?” โชอินถามกลับ
> “ใช่—มันไม่มีอยู่ในฐานข้อมูล แต่สำหรับมนุษย์...มันอาจแข็งแกร่งยิ่งกว่าความจำ”
โชอินหลับตา — ยกมือแนบหน้าอก
…เต้นอยู่จริง ๆ
---
ห้องลับขององค์กรลับระดับสูง – ชั้นลึกสุดของฐานกลาง
ที่นี่คือสถานที่ที่ไม่มีใครสามารถเข้าได้ง่าย ๆ
...และภาพของยูมินะตอนที่ยังเป็นเด็ก กำลังฉายวนในจอภาพเหนือโต๊ะกลาง
ชายในชุดคลุมสีเทานั่งกอดอกมองด้วยแววตานิ่งงัน
เขาเอ่ยขึ้นเบา ๆ
> “เด็กคนนั้น...คือ ‘ยูมินะหมายเลข 9’”
> “ตัวทดลองที่ควบรวมสายเลือดมนุษย์และสายเลือดแห่ง E.V.E ได้อย่างสมบูรณ์”
...เธอไม่ใช่แค่มนุษย์
แต่คือ “กุญแจสุดท้าย” ที่จะไขความลับของโลกที่ล่มสลายไปแล้วนี้
---
ตัดกลับมา – ห้องพักของโชอิน
ตอนนี้ยามค่ำ เขานั่งมองท้องฟ้าจำลองนอกหน้าต่างเทียม
ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ...
“โชอิน...?”
เสียงนั้นนุ่มนวล ละมุน และคุ้นหูเกินกว่าจะลืม
เขาหันไปช้า ๆ
และสิ่งที่เห็น...คือร่างของยูมินะ ยืนอยู่ตรงนั้นในชุดสีขาวของผู้ป่วย
เธอยิ้มจาง ๆ ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า...
> “ฉัน...จำคุณได้”
---
[จบตอนที่ 3]
《 ผมไม่รู้ว่ามีใครรอตอนนี้อยู่ป่าว แต่เอาเป็นว่าผมลงให้แล้วน่ะครับถึงจะลงช้าไปหน่อยก็ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ พอมีปัญหาจากทางบ้านนิดหน่อยครับ 》
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Luna de queso🌙🧀
อยากให้เรื่องของแอดยังไงก็ต้องไปต่อเลยนะ 😘
2025-05-22
1