Under The Same Moon Night
แสงจันทร์สาดส่องลงมาบนถนนที่วังเวงและเงียบสงบในยามค่ำคืน ธันวัฒน์ ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคายและดวงตาที่แฝงไปด้วยความเศร้าเดินถือกระเป๋าเป้ใบใหญ่ไปยังโรงเรียนมัธยมประเสริฐวิทยา ที่ซึ่งเขาจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะนักเรียนใหม่
ตอนนี้เป็นเวลาหลังเลิกเรียนแล้ว ความเย็นของลมยามค่ำคืนพัดผ่านเส้นผมสีดำสนิทของเขาอย่างอ่อนโยน แต่ในใจของธันวัฒน์กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกว้าวุ่นและกังวล เขารู้ดีว่าการย้ายมาโรงเรียนใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว หลังจากเหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
ธันวัฒน์ก้าวเข้าสู่บริเวณโรงเรียนที่ตอนนี้เงียบสงัด สายลมพัดไหวต้นไม้ใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมถนน เขามองไปรอบ ๆ อย่างพยายามทำความคุ้นเคยกับสถานที่ใหม่ ๆ และเพื่อนใหม่ที่จะต้องพบเจอ
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะสดใสดังมาจากลานกว้างใกล้ ๆ เขาหันไปมองและเห็นกลุ่มนักเรียนชายหญิงกำลังนั่งล้อมวงเล่นดนตรีและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
ในกลุ่มนั้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของธันวัฒน์ได้อย่างไม่รู้ตัว เขาชื่อภาคิน หรือ "คิน" ตามที่เพื่อน ๆ เรียกกัน เขามีใบหน้าหล่อเหลาพร้อมรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยพลังบวกและความอบอุ่น ชายหนุ่มคนนี้กำลังเล่นกีตาร์อย่างชำนาญ เสียงดนตรีไพเราะที่เขาร้องคลอไปกับเสียงลมกลางคืน ทำให้บรรยากาศรอบตัวดูสดใสขึ้นทันที
ธันวัฒน์เฝ้าดูคินอย่างเงียบ ๆ ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดในอก เขาไม่เคยเจอใครที่สามารถเปล่งประกายได้ขนาดนี้มาก่อน
ระหว่างที่ธันวัฒน์ยืนมองอยู่นั้นเอง เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้เขาสะดุ้ง "เฮ้! นายมาที่นี่แล้วเหรอ?" เสียงนั้นเป็นเสียงของครูใหญ่โรงเรียนผู้ใจดีที่เดินเข้ามาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม
"ครับ ผมชื่อธันวัฒน์ครับ พึ่งมาถึงวันนี้เอง" เขาตอบด้วยเสียงเบา ๆ และสุภาพ
ครูใหญ่พยักหน้า "ดีมาก เราจะช่วยนายปรับตัวที่นี่เองนะ" พร้อมกับชี้ไปที่กลุ่มนักเรียนที่เล่นดนตรี "นั่นคือชมรมดนตรีของเรา นายสนใจจะลองเข้าร่วมไหม?"
ธันวัฒน์มองไปยังคินอีกครั้ง เขาคิดในใจว่า การเข้าร่วมชมรมนี้อาจจะช่วยเปิดโลกใหม่ให้กับเขาได้
ในวันรุ่งขึ้น ธันวัฒน์ได้พบกับคินอย่างเป็นทางการในห้องชมรมดนตรี คินต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง "ยินดีต้อนรับนะวัฒน์! เธอเล่นเครื่องดนตรีอะไรได้บ้าง?"
ธันวัฒน์ส่ายหน้า "ผมไม่ได้เล่นเครื่องดนตรีอะไรเป็นพิเศษ แต่ผมชอบวาดรูปกับเขียนบทกวี"
คินทำหน้าสงสัย "อ๋อ งั้นเธอคงเข้าร่วมชมรมศิลปะด้วยสินะ?"
ธันวัฒน์พยักหน้า "ใช่ครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังพยายามเปิดใจลองสิ่งใหม่ ๆ อยู่"
คินหัวเราะ "นั่นแหละ คือสิ่งที่ดี! โรงเรียนนี้จะมีโปรเจกต์พิเศษที่จะให้ชมรมศิลปะและชมรมดนตรีทำงานร่วมกัน เธออยากลองไหม?"
ธันวัฒน์คิดแป๊บหนึ่ง แล้วตอบด้วยความมั่นใจ "ครับ ผมอยากลอง"
เวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มก่อตัวขึ้น คินช่วยให้ธันวัฒน์รู้สึกเป็นที่ยอมรับและกล้าที่จะเปิดใจ ธันวัฒน์เองก็เริ่มแบ่งปันความรู้สึกและความทรงจำที่เก็บซ่อนไว้มานาน
แต่ใต้แสงจันทร์นั้น ยังมีความลับบางอย่างที่ทั้งสองต้องเผชิญ และความท้าทายที่รออยู่ข้างหน้า...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments