ตอนที่ 4: คืนที่ไม่มีใครควบคุมหัวใจ

หลังจากจูบนั้น ไม่มีใครพูดอะไรอีก

ทั้งธามและเธอต่างนั่งนิ่งในรถที่จอดริมชายหาด จนพระอาทิตย์ลับฟ้าและความเงียบปกคลุมระหว่างทางกลับบ้าน

ธามไม่รู้ว่าความรู้สึกในอกเขาคืออะไร

แต่เขารู้แค่ว่า…จูบนั้นไม่ใช่แค่การลงโทษหรือการเล่นเกม

มันมีบางอย่างในแววตาเธอ — บางอย่างที่เจ็บปวดลึก ๆ และเขารู้สึกอยากสัมผัสมันอีกครั้ง

...

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ เธอเดินนำเขาเข้าห้อง — ห้องนอนใหญ่ของเธอ

ไฟในห้องสลัว กลิ่นไวน์และน้ำหอมผสมกันจนทำให้บรรยากาศชวนเวียนหัว

“ฉันยังไม่อยากอยู่คนเดียว”

เธอพูดขณะปลดสร้อยคอออกจากลำคอระหง

ธามยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู

“หรือเธอกลัว?”

เธอถามด้วยรอยยิ้มบาง “กลัวว่าถ้าอยู่ต่อ...จะควบคุมตัวเองไม่ได้?”

เขายังไม่ทันตอบ เธอก็เดินเข้ามาหา

มือของเธอแตะที่สาบเสื้อของเขา ลากปลายนิ้วลงช้า ๆ อย่างท้าทาย

“คุณต้องการอะไรจากผมแน่ ๆ?” เขาถามเสียงต่ำ

“ทุกอย่าง...”

เธอกระซิบ “และคืนนี้ ฉันจะเอาทุกอย่างจากเธอ”

...

เสื้อเชิ้ตของธามถูกปลดออกอย่างเชื่องช้า เผยให้เห็นแผ่นอกที่หายใจสะท้อนตามจังหวะหัวใจ มือของเธอเย็นเฉียบเมื่อแตะผิวเขา แต่กลับทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบจนแทบขาดสติ

ริมฝีปากของเธอจูบเบา ๆ ไล้ลงมาตามแนวคางของเขา แล้วกระซิบชิดหู

“คืนนี้...ไม่มีใครเป็นเจ้าหนี้ ไม่มีใครเป็นลูกหนี้ เราเท่ากัน”

คำพูดนั้นเหมือนปลดพันธนาการทุกอย่าง

เขากอดเธอไว้แน่น ร่างทั้งสองประสานกันราวกับต้องการหลอมรวมกันเพื่อปลดปล่อยบางสิ่งที่อัดแน่นในใจมานาน

เสียงลมหายใจ แรงสัมผัส และความรู้สึกทั้งหมดโหมกระหน่ำในค่ำคืนที่เงียบงัน...

พวกเขาไม่รู้เลยว่า...ในความสัมพันธ์ที่เริ่มจากการบีบบังคับ

กลับกลายเป็นคืนที่อ่อนโยนที่สุดในชีวิตของทั้งสอง

และในความมืดนั้น — ธามกระซิบเสียงเบาใกล้หูเธอ

“…คุณไม่เหงาอีกต่อไปแล้วใช่ไหม”

เธอไม่ตอบ

เพียงแต่กอดเขาแน่นขึ้น

เหมือนเด็กสาวที่หลงทางและเพิ่งพบที่พักพิงอีกครั้ง...