วันต่อมาเป็นวันเเรกเลยนะที่ฉันได้ไปโรงเรียนอีกครั้งฉันได้ย่างก้าวเข้าสู้โรงเรียนที่มีผู้คนมากมายไม่ว่าจะ ดารา คุณหนู เเวมไพร์ นักเลง สก๊อย เเละคนต่างๆอีกมากมาย ฉันเป็นคนเดียวที่ไม่มีเพื่อนไม่มีใครที่อยากผูกมิตรฉันอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวตามทางเดินที่มีผู้คนมากมายเเออัดกันจนเเทบจะไม่มีทางเดิน ฉันได้เดินเบียดเสียดกับผู้คนอย่างกับจะโดนบดเเต่เเล้วนั้น...
? : ปั๊ก‼️
?:อะ!! ข..ขอโทษ...ครับ..
เขาคนนั้นได้เอยคำขอโทษมาอย่างรวดเร็วเเละได้เขาได้ ยืนมื้อที่เเสนนุ่มมาจับที่เเขนเเละใช้อีกข้างยืนมาเพื่อที่จะช่วยพยุงฉัน ฉันได้เงยหน้ามองเขาเเละใช่ฉันรู้เเล้วว่าฉันเจอเเสงสว่างที่ทำให้ฉันต้องได้มาไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม....
ฉันได้นั่งอึ้งอยู่กับที่นานมากสะจนเขาได้พูดขึ้นมาอีกครั้งตอนนั้นมันทำให้ฉันเห็นหน้าเขาชัดๆจน ทำให้ฉันตะลึงไปกับความหล่อที่อยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันได้ยืนมือไปให้เขาเเละลุกขึ้นพร้อมเดินออกไปพร้อมกันเขาถามกับฉันว่าชื่ออะไรฉันได้ตอบเเต่ว่า อายาโนะ ไอชิ ค่ะ เขาได้หันมามองพร้อมกับยิ้มเบาๆก่อนที่จะบอกชื่อเขากับฉัน
?: ฉันชื่อ ทาโร่ ยามาดะ นะอายาโนะ
คำพูดนั้นมันทำให้ฉันหัวใจเต้นเเรงเหมือนจะหลุดออกมาจากอกฉันหน้าเเดงจนทำให้รุ่นพี่ตกใจเเละเดินหนีไปในที่สุด ฉันได้ไปหาขอมูลของรุ่นพี่มารุ่นพี่เอกชอบอ่านหนังสือ20++ขึ้นไปและใช่ฉันได้ไปเอาสิ่งที่รุ่นพี่ใช้เเล้วทิ้งมาไว้ในห้องมันมีทั้ง เเอปเปิ้ลที่กัดเเล้ว พาสเตอร์ ที่ใช้เเล้วทิ้ง
มีทุกอย่างที่ใช้เเล้วทิ้งทั้งหมดตัวฉันได้เเต่หวังว่าเขาจะหันมามองฉันเหมือนที่ฉันมองเขา เช้าวันต่อมาฉันรีบไปโรงเรียนเพื่อจะมาเจอรุ่นพี่เเต่กลับเจอสิ่งที่ขยะแขยงที่สุดในชีวิต คนคนนั้นได้เข้ามาคุยกับรุ่นพี่ของฉันพร้อมกับคุยเรื่องกล้องข้าวหญิงสาวคนนั้นมีผมที่ยาวเเหละเป็นสีเหลืองส้มมัดเเกะสองข้างเธอคนนั้นมีเพื่อนที่ชื่อไรบารุฉันได้ไปหาข้อมูขของทั้งสองคนนี้มาถึงได้รู้ว่า "ไรบารุ" ออกจากชมรมการต่อสู้เพราะได้เเพ้ให้กับชายคนหนึ่งที่ชื่อ บูโด เเต่ก่อนไรบารุเก่งที่สุดเเละเป็นหัวหน้าชมรมเเต่พอมาเเพ้ให้กับบูโดเธอก็ได้ออกไปใช้ชีวิตเเบบไม่มีชมรมพอคิดๆดูเเล้ว
เธอมันน่าสมเพชนะไรบารุฉันสักจะสนุกแล้วสินะ
ฉันอยากจะรู้เเล้วสินะว่าเธอมันจะเก่งเเค่ไหนเชียว ไรบารุ....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
Comments