“เธอหายไปจากคำว่าแฟน แต่ไม่เคยหายจากใจ"
EP.04 — สายตาที่ยังจำกันได้
[ฤดูฝนในหมู่บ้านเงียบๆ แห่งหนึ่ง]
บรรยากาศหลังฝนตก น้ำยังท่วมขังอยู่ข้างทาง กลิ่นดินเปียกกับเสียงรองเท้าแตะน้ำเป็นจังหวะช้าๆ
มีมี่
คิดในใจ:วันนี้ต้องย้ายมาอยู่บ้านพ่อ บ้านพ่อก็ดันอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับเขาอีก
[ตอนบ่ายวันหนึ่ง | ถนนในหมู่บ้าน]
(มีมี่เดินลุยน้ำขังระดับข้อเท้า มือถือเสียบหูฟัง ฟังเพลงกลบเสียงฝนที่เพิ่งหยุดตก)
(จู่ๆ เสียงจักรยานยนต์คันหนึ่งแล่นผ่านอย่างช้าๆ ล้อปาดน้ำกระเซ็นเบาๆ)
(ซันเขาใส่เสื้อกันฝนสีเข้ม ตาจ้องมาที่เธอเต็มๆ)
มีมี่
คิดในใจ:ตาของเขา..ยังเหมือนเดิม
ยังซึนๆ ยังนิ่งๆ แต่ก็ยังทำให้ใจสั่นได้เหมือนวันแรก
เธอไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ยิ้ม ไม่ได้หลบตา
(แค่สบตากัน...ไม่ถึงสามวินาที แต่หัวใจเต้นเหมือนโดนจับได้)
(ซันเขาขับผ่านไปช้าๆ แต่หันหลังกลับมามองเล็กน้อย ก่อนจะแล่นออกไปเงียบๆ)
(ไม่มีแชท ไม่มีแจ้งเตือน ไม่มีข้อความ)
มีมี่
คิดในใจ//ไม่คิดว่าจะเจอเขาอีก
ไม่คิดว่าจะแค่สบตา...แล้วมันจะเต้นแรงขนาดนี้อ้ากก
(เธอนอนกอดหมอน มองเพดาน ฟังเสียงฝนตกอีกระลอก)
มีมี่
คิดในใจ//ถ้าเรายังมองตากันแบบนี้ได้...แสดงว่าเรายังอยู่ในโลกเดียวกันใช่มั้ยนะ
[เช้าวันต่อมา | ข้างบ้านพ่อ]
มีมี่
//เธอเห็นซันเดินผ่านริมรั้ว เงียบๆ มือถืออยู่ในมือ หัวก้มต่ำ
มีมี่
//ซันไม่ได้มองมา แต่เธอรู้ว่าเขารู้
มีมี่
คิดในใจ//อยากรู้จัง ว่าเขารู้สึกยังไงตอนเจอเราเหมือนที่เรารู้สึกมั้ยนะ
Comments