เสียงมอเตอร์ไซค์ดังใกล้เข้ามาที่หน้าบ้านไม้ของยาย จันทรามองขึ้นจากสมุดบันทึก ใบหน้าเธอยังเปื้อนคราบน้ำตาเก่าๆ ที่ยังไม่ทันแห้งดี
“ยายจ๋า... มีคนมาหา!”
เสียงเด็กในหมู่บ้านวิ่งมาเรียก พลางชี้ไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่จอดรถอยู่หน้ารั้วไม้ เขายืนอยู่ตรงนั้น นิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้เธอ... รอยยิ้มที่เธอจำได้ดี
“ภีม?”
จันทราเอ่ยชื่อเขาออกมาเบาๆ ราวกับลมหายใจ
ภีม – เพื่อนสนิทในวัยมัธยม และเป็นรักแรกที่เธอเคยคบกันในช่วงสั้นๆ ก่อนที่เขาจะย้ายบ้านกระทันหันไปต่างจังหวัด โดยไม่มีแม้แต่คำลา
“ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ...” เขาพูด ขณะเปิดหมวกกันน็อค เผยให้เห็นใบหน้าที่โตขึ้นแต่ยังคงแววตาอบอุ่นแบบเดิม
“สิบปีได้มั้ง...” เธอเอ่ยเบาๆ “ตอนนั้นนายหายไป... ไม่บอกอะไรเลยด้วยซ้ำ”
ภีมยิ้มจางๆ แต่ดวงตากลับมีเงาเศร้าซ่อนอยู่
“พ่อแม่ฉันแยกทางกันน่ะ ฉันเลยต้องย้ายกะทันหัน พอจะติดต่อ... นายก็เปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว”
จันทราไม่ได้ตอบ เธอเพียงพยักหน้าเบาๆ
“ฉันมาทำงานอยู่ตัวเมืองไม่ไกลจากที่นี่หรอก... เพิ่งรู้ว่าเธอกลับมาอยู่กับยาย ฉันเลยแวะมาดู...” เขาหยุดเล็กน้อย “เธอโอเคไหม?”
คำถามนั้นฟังดูธรรมดา... แต่มันกลับทำให้หัวใจของจันทราสั่นไหว
เธอไม่ได้ตอบตรงๆ แต่แค่ยิ้มบางๆ และเชิญเขาเข้าบ้าน
---
ช่วงเย็นวันนั้น จันทรากับภีมนั่งคุยกันที่ชานบ้าน พูดถึงเรื่องราวเก่าๆ ทั้งขำ ทั้งเศร้า ทั้งสิ่งที่เคยพลาดไป และสิ่งที่ยังไม่ได้พูดกันในวันนั้น
“ฉันเคยคิดนะ...” ภีมพูด “ว่าถ้าเราไม่ห่างกันตอนนั้น... ป่านนี้เราจะเป็นยังไงบ้าง”
จันทราหัวเราะเบาๆ แต่มองออกไปที่ต้นไม้ไกลๆ ไม่สบตาเขา
“บางเรื่อง... มันก็แค่เกิดขึ้นเพื่อให้เรารู้ว่า เราเคยมีความสุข”
ภีมนิ่งไป แล้วพูดเบาๆ
“งั้นครั้งนี้... ขอฉันอยู่ใกล้ๆ ได้ไหม? ไม่ได้หมายถึงเรื่องความรักนะ แค่อยากอยู่เป็นเพื่อน ให้เธอไม่เหงา”
จันทรามองหน้าเขา แววตาของเขาเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างในใจเธอโดยไม่ต้องพูด
เธอพยักหน้าเบาๆ...
“ได้สิ เพื่อนเก่ากลับมาแล้วนี่”
ภีมกลายเป็นเพื่อนที่จันทราไม่รู้ว่าคิดถึงแค่ไหน จนกระทั่งเขากลับมา
เขามักจะมาที่บ้านยายในช่วงเย็น นั่งกินข้าว นั่งคุยเรื่องทั่วไป บางวันก็นำหนังสือดีๆ มาให้ บางวันก็ชวนเธอออกไปเดินเล่นที่ทุ่งดอกไม้ใกล้ๆ
หัวใจที่แตกสลาย เริ่มค่อยๆ ซ่อมแซมด้วยความอบอุ่นแบบเพื่อนที่ไม่เรียกร้อง
แต่ในคืนหนึ่ง หลังจากดูดาวด้วยกัน ภีมก็พูดบางอย่างออกมา
“จัน... ถ้าฉันบอกว่ายังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิม เธอจะถอยไหม?”
คำพูดนั้นทำให้จันทราเงียบไป เธอไม่พร้อมตอบ ไม่ใช่เพราะไม่รู้สึกอะไร แต่เพราะเธอยังกลัวความรักอีกครั้ง
“ภีม... ขอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ขอแค่มีนายอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ก็พอแล้ว”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments