เกิดใหม่เป็นนางรองแสนอาภัพในนิยาย
ตอนที่3
ริสา
นี่ไม่ใช่ว่าฉันตายแล้วหรอ
จู่ๆก็มีแสงสว่างข้างหน้าเธอ
ริสา
//เดินไปหาแสงสว่างนั้น
วูบ!ทุกอย่างวูบไปอีกครั้ง
จิบๆๆเสียงนกร้องดังแสดเข้าหูเธอ
สายแก้ว
ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าปล่อยลูกอยู่ในห้องคนเดียว
วิทยา
ผมคิดว่ากำชับพวกสาวใช้ดีแล้วนะ
วิทยา
พวกเธอทำงานกันยังไง อยากโดนไล่ออกกันหมดใช่มั้ย!
ตัวประกอบ
ขอโทษค่ะ เป็นความผิดของดิฉันที่ไม่รอบคอบเองค่ะ
ตัวประกอบ
อย่าไล่พวกเราออกเลยนะคะ พวกเราสัญญาว่าจะดูแลคุณหนูให้ดีกว่านี้ ไม่ขาดตกบกพร่องอีกเป็นอันขาดค่ะ
ริสา
(ว่าแต่คนพวกนี้เป็นใคร เพดานห้องที่ไม่คุ้นเคย กลิ่นอายความหรูหรากะแทกตาแบบนี้ มันไม่ใช่ห้องฉันแน่นอน นี่ฉันฝันอยู่ใช่มั้ย)
สายแก้ว
ลูกแม่ ในที่สุดก็ฟื้น
วิทยา
เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั้ย
ริสา
(แม่? เดี๋ยวนะ ฉันไม่มีแม่แล้วก็พ่อนะ)
สายแก้ว
นี่ลูกหลับไปแป๊บเดียวถึงกับจำพ่อกับแม่ไม่ได้เลยหรอ
วิทยา
//นั่งลงข้างเตียง+หลังมือแตะหน้าผากลูก
วิทยา
ตัวก็ไม่ร้อน ไม่มีไข้แล้วนะ
สายแก้ว
ไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้!
ริสา
เดี๋ยวนะคะ แล้วที่นี่ที่ไหนคะ
สายแก้ว
โอ๊ะ ตายแล้ว ฉันจะเป็นลม//อ่อนแรง
วิทยา
อาจจะแค่ผลข้างเคียงของฤทธิ์ยา
สายแก้ว
นี่แม่สายแก้ว กับพ่อวิทยาไงลูก
วิทยา
เมื่อคืนลูกไข้ขึ้นสูง ไอเป็นเลือด แถมยังชัก ชีพจรไม่คงที่ พ่อกับแม่เป็นห่วงมากนะ ตอนนั้นพวกสาวใช้คงจะเผลอหลับไป ไม่ได้ดูให้ถี่ถ้วน
ริสา
//คิด ปะติดปะต่อเรื่องราว
ริสา
(นี่ฉัน มาเกิดใหม่เป็นนางรองแสนอาภัพในนิยายหรอเนี่ย!!!)
ริสา
(ทำไมร่างกายหนักอึ้งอย่างกับแบกเหล็กหลายตันไว้แบบนี้)
ริสา
ขอริสาอยู่คนเดียวนะคะ
สายแก้ว
แต่อีกเดี๋ยวหมอจะมาแล้วนะลูก
วิทยา
งั้นพ่อกับแม่รออยู่ข้างนอกมีอะไรก็เรียกได้ตลอด เรียกพวกสาวใช้ก็ได้ไวหน่อย
ทุกคนออกไปหมดมีเพียงริสาอยู่ในห้องคนเดียว
ริสา
นี่มัน....เหลือเชื่อเกินไปแล้ว
Comments