มันจะเกินไปแล้วนะไอ้คนใจร้าย
เข้าใจช่ะ
กร(พ่อนายเอก)
พ่อซื้อให้นะลูก
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
ขอบคุณค่ะที่รัก//จุ๊บแก้มกร
กร(พ่อนายเอก)
มีห้องลูกด้วยนะ
กร(พ่อนายเอก)
อยู่ห้องนู้น//กำลังจะชี้
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
ห้องนู้นต่างหาก//ชี้
คิว
(ห้องนอนจริงหรอ)//หันไปมองพ่อ
กร(พ่อนายเอก)
คิวไม่ใช่คือพ่อ-
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
ใช่ห้องนั้นแหละของเทอ
คิว(นายเอก)
(วันนี้แล้วหรอ)
คิว(นายเอก)
(วันของพ่อ)//มองรูปพ่อ
คิว(นายเอก)
ถ้าวันนั้นผมไม่ลืมกระเป๋าตังที่โรงเรียนพ่อคงไม่เป็นแบบนี้//น้ำตาคลอ
คิว(นายเอก)
//รีบเช็ดน้ำตา
คิว(นายเอก)
ผมไม่ได้ร้องพ่อ
คิว(นายเอก)
อย่าโกรธผมนะผมไม่ได้ร้องซะหน่อย
พ่อ:ถ้าพ่อไม่อยู่แล้วห้ามร้องนะ
คิว(นายเอก)
//เดินหงอยเข้าห้อง
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
นี้!เทอมาล้างจานให้ฉันหน่อยสิ
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
ล้างจานเสร็จแล้วไปถูบ้านด้วยนะ
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
//เปิดประตู
(เจ้าหนี้)
เห้ย!เมื่อไหร่จะจ่ายว่ะ
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
จ่าย..จ่ายอะไรคะ
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
คือ...
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
ดิฉันไม่รู้เรื่องนะคะถ้าจ่ายก็จ่ายที่มันสิคะ//ชี้คิว
มิ้ว(แม่เลี้ยงนายเอก)
เพราะมันเป็นลูกของหนี้คุณน่ะค่ะ
(เจ้าหนี้)
ตอนนี้มึงต้องใช้หนี้แทนพ่อมึง
(เจ้าหนี้)
ดีงั้นก็ให้อีกเดือนล่ะกันให้มึงหาเงินก่อน
คิว(นายเอก)
ล..แล้วถ้าผมหาไม่ทันล่ะ
(เจ้าหนี้)
//จ่อปืนบนหัวคิว+ยิ้มให้
Comments