*

แสงแดดยามสายลอดผ่านยอดไม้ลงมากระทบพื้นดินชื้นกลิ่นไอดิน กลิ่นใบไม้สดใหม่อบอวลทั่วผืนป่า เสียงฝีเท้าเบา ๆ ย่ำไปบนเส้นทางที่ยังไม่คุ้นเคย เฉิงเฟยเจิงก้าวเดินอยู่ด้านหน้า เสื้อผ้าเรียบง่ายเปื้อนฝุ่นดิน ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อและความเหนื่อยล้า แต่แววตากลับหม่นเศร้า…จมลึกลงราวกับไร้จุดหมาย
?  ?
? ?
เราจะไปที่ใดกันหรือขอรับ
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
ข้า..ไม่มีจุดหมายหรอก
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
เรามาหาที่พักชั่วคราวกันดีกว่าหนา
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
เจ้าคงมิรังเกียจข้าไปด้วยอีกคนใช่หรือไม่?..
?  ?
? ?
ไม่ขอรับ...ข้ารับใช้ท่านสุดหัวใจแม้จักต้องไปตายที่ใดหากเพื่อนท่านข้ายอม
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
หึ...
เขาเป็นบุตรคนกลางของตระกูลเฉิง ผู้ที่ไม่มีวันได้ยืนอยู่กลางเวทีเหมือนพี่ใหญ่ และก็ไม่ได้น่ารักพอจะได้รับการโอ๋ดูแลเหมือนน้องเล็ก พ่อของเขามองเขาด้วยสายตาเย็นชาเสมอ ไม่ใช่เพราะเขาไร้ความสามารถ แต่เพราะเขา "ไม่น่าจดจำ" ไม่มีคุณสมบัติอะไรที่โดดเด่นพอจะทำให้บิดาหยุดมองพี่หรือน้องมาเห็นเขาบ้าง
สุดท้ายจึงเป็นเขาที่ถูกถีบหัวส่งออกจากบ้านไปอย่างไม่ใยดี ไม่มีแม้แต่คำอำลา มีเพียงถุงเสบียงเพียงเล็กน้อย
[ท่านพ่อ]
[ท่านพ่อ]
ไปให้พ้นสายตาข้าเสีย!อย่ากลับมาหากเจ้ามิเป็นวิญญาณ!!
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
ท่านพ่อ ...
[ท่านพ่อ]
[ท่านพ่อ]
ออกไป!!
คำพูดนั้นยังดังก้องในหู แม้จะพยายามลืมแค่ไหนก็ตาม
เฟยหลง
เฟยหลง
ท่านครับ..ระวัง
ข้างกายเขาในยามนี้คือ เฟยหลง องครักษ์คนสนิทที่ติดตามรับใช้เขามาตั้งแต่ยังเยาว์ชาย เฟยหลงไม่ได้พูดอะไรมากนักในระหว่างการเดินทาง เพียงแค่มองเขาด้วยสายตาแน่วแน่และพร้อมปกป้องราวกับจะบอกว่า “ท่านไม่ได้อยู่คนเดียว”
แต่เฉิงเฟยเจิงกลับไม่รู้สึกเช่นนั้น
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
(ข้าทำผิดตรงไหน..)
หัวใจของเขาหนักอึ้งจนแทบก้าวเดินไม่ไหว แม้เท้าจะยังก้าวไปข้างหน้า แต่จิตใจเหมือนถูกฉุดกลับไปในความทรงจำซ้ำ ๆ
เฉิงเฟยเจิน
เฉิงเฟยเจิน
(เหตุใดข้าจึงต้องโดนถีบหัวส่งเช่นนี้เล่า!)
เขาคิดในใจ มือกำหมัดแน่นข้างลำตัว สีหน้าเขาไม่ได้แสดงออกมากนัก แต่เฟยหลงมองก็รู้ ความเศร้าท้อแท้และเจ็บลึกกำลังกัดกินเจ้านายของเขาอย่างช้า ๆ
แม้ไม่พูด...แต่ป่าที่เขาเดินผ่านก็รับรู้ถึงความโดดเดี่ยวนั้นได้ดี
เฟยหลง
เฟยหลง
ข้างหน้าเหมือนจะมีลำธารขอรับอาจจะมีพื้นที่พอให้พักได้สักสองวัน
เฟยหลงเอ่ยเสียงเบา ราวกับกลัวจะรบกวนความคิดของผู้เป็นนาย
เฉิงเฟยเจิงพยักหน้าช้า ๆ อย่างไร้อารมณ์ เขาไม่ได้ใส่ใจว่าลำธารจะอยู่ตรงไหน หรือพักได้ไหม สิ่งเดียวที่เขาคิดคือเขาจะไปถึงที่ไหนกันแน่?
ที่พักพิงในแคว้นนี้…มีที่ใดจะรับคนอย่างเขาไว้บ้างหรือไม่?
เลือกตอน
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 2

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!