"ให้พี่เดานะว่าไอ้ท่าเฉยๆ ของเรานั่นแหละยิ่งเป็นการท้าทายเขาให้อยากเอาชนะมากใช่ไหม" โอมิชักอ่อนระอาใจ มูเสียรีบส่ายหน้าเป็นเชิงไม่เห็นด้วย "ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก น้องจะรักใครชอบใครพี่ไม่ว่า แต่คุณเปานี่...พี่ไม่เห็นด้วย แต่ถึงยังไงพี่ก็ว่า เขาเป็นสุภาพบุรุษพอทีเดียวนะ แม้เขาจะเคยชินกับการใช้อำนาจตามประสาคนมีอำนาจวาสนา แต่เรื่องนี้พี่ว่าเขาคงไม่บังคับขืนใจใครเด็ดขาด" "ผมชักจะเบื่อเรื่องวุ่นๆพวกนี้เเล้วนะครับพี่ ผมอยู่ของผมดีๆอยู่แล้วทำไมต้องมีใครมายุ่งกับผมด้วย พี่อย่าห่วงผมไปเลยนะ ว่าผมจะทำอะไรให้เสื่อมเสีย ผมเสียวริจะรับผิดชอบเอง ยังไงก็ยังสงสัยตัวเองอยู่เลยว่าตัวเองนึกชอบใครกับเขาเป็นรึเปล่าก็ ไม่รู้"มูเสียยิ่งทำหน้ายุ่งมากขึ้น "พูดอะไรออกมากรู้ ตัวไหมว่าพูดออกนะ อย่าคิดแบบนั่นสิ" "ก็จริงๆนะครับพี่ ผมดูเหมือนกับคนที่ไม่มีความรู้สึกชอบใครเลยนิน้า" โอมิยิ่งพูดด้วยน้ำที่จริงจังมากขึ้ง "ผมไม่เคยรู้สึกสมอะไรขึ้นในใจเลยกับพวกผู้ชายพวกนั้นเลย มันเฉยชาไปหมดผมเบื่อที่จะรักใคร กลัวว่า จะต้องมาทนทุกอย่างที่เป็นอยู่นี่ ได้ฆ่าความรู้สึกบางอย่างในใจผมไปจนหมดแล้ว" มูเสียอ้าปากจะพูดค้านความรู้สึกนึกคิดของน้องชาย หากทว่ากลับหุบปากเงียบกริบ เมื่อคิดว่าเฉยไว้จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดเขาอยากจะช่วยปรับสภาพจิตใจของน้องชายสุดที่รัก แต่เขาก็แน่ใจ ว่ากาลจะช่วยทำให้น้องชายเขาหายจากความรู้สึกผิดๆ นั้น นนทชาติอารนะรักษ์ มองพ่อด้วยดวงตาเบิกโพลงอย่างตกใจสุดขีด "คุณพ่อของพะ..พูดว่าอะไรนะครับ" ชายหนุ่มถามซ้ำด้วยเสียงดังกว่าเดิม คุณคลี่ยิ้ม มองลูกชายอย่างไม่รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจเลยแต่น้อย "พ่อหาเมียให้แกได้แล้วนะมูเสีย" "วะว่าไงนะครับคุณพ่อ ผะผม ต้องหูฝาดไปแน่ๆ คุณคุณพ่อพูดใหม่ได้ไหมครับ คุณพ่อเลือกเมียไว้ให้ผมหรอครับ ผมยังไม่พร้อมแต่งงานตอนนี้นะครับ" ชายหนุ่มเค้นยิ้มออกมาทั้งที่เขาไม่รู้สึกขำสักนิด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments