SS1 EP2 ชื่ออะไร

เด็กหนุ่ม : ทำยังไง... ผมถึงจะสามารถเก่งแบบคุณได้ครับ ?

เด็กหนุ่มถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและจริงจัง ทันใดนั้น เสียงของอีกฝ่ายก็ได้ตอบกลับมา เสียงที่ตอบกลับมานั้นเป็นเสียงของผู้หญิงอายุ 20 ปีปลาย ๆ สำเนียงการใช้ภาษาอังกฤษนั้น แม้จะมีความอินเตอร์ แต่ก็ไม่ใช่เจ้าของภาษา น่าจะเป็นชาวเอเชียที่ใช้ภาษาอังกฤษเก่งซะมากกว่า

lnwza : ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ฝึกเยอะ ๆ เก็บประสบการณ์ให้มาก ๆ

เด็กหนุ่ม : เก่งที่ว่า ผมหมายถึงการที่จะได้เป็นนักกีฬาอีสปอร์ตครับ

lnwza : ไม่ต่างกัน

เด็กหนุ่ม : ผมน่ะ พยายามเป็นแบบคุณมาโดยตลอด ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นคุณในทีวี ผมก็เห็นคุณเป็นไอดอล เป็นแรงบันดาลใจของผม ได้โปรดเถอะครับ อะไรคือสิ่งที่ทำให้คุณแข็งแกร่ง... ทำให้คุณไปยืนยังจุดนั้น ยืนบนเวทีนั้นได้เหรอครับ

lnwza : ก็การฝึกฝนไง มันมีทางลัดซะที่ไหน นี่เธอต้องการอะไรกันแน่ ?

เด็กหนุ่ม : ผม...

lnwza: ผม ?

เด็กหนุ่ม : ผมอยากให้คุณเป็นอาจารย์ของผมครับ !

lnwza : ไม่เอาอะ

เด็กหนุ่ม : ท-ทำไมล่ะครับ ?!

lnwza : ขี้เกียจ เธออยู่แค่แรงก์ไดมอนด์เอง หุ่นยนต์ก็เล่นอยู่เครื่องเดียวคือไซเลนท์แฟลชแถมยังไม่เก่งอีก ไม่มีอะไรน่าฝึกเลย

เด็กหนุ่ม : เพราะแค่แรงก์กับหุ่นยนต์น่ะเหรอครับ

lnwza : ใช่ ถ้าอยากให้เป็นอาจารย์ ก็ควรมีจุดเด่นอะไรที่ทำให้น่าปั้นซักหน่อยบ้าง แต่เธอไม่มีเลย

เด็กหนุ่ม : ถ้าอย่างนั้น ให้ผมแสดงให้คุณเห็นมั้ยล่ะครับ

lnwza : ขี้เกียจ มีธุระแค่นี้ใช่มั้ย

เด็กหนุ่ม : กลัวเหรอครับ

lnwza : ... หา ?

เด็กหนุ่ม : คุณคือผู้เล่นไซเลนท์แฟลชที่เก่งที่สุด ครองอันดับหุ่นยนต์เครื่องนี้เป็นที่ 1 ของเซิร์ฟเวอร์ นำที่สองไปตั้ง 2 หมื่นแต้ม คุณกำลังกลัวว่าถ้าสอนผมจนเก่งถึงระดับนึง คุณจะสูญเสียบังลังก์นั้นไปใช่มั้ยครับ

lnwza : นี่คิดว่าจะชนะฉันได้เหรอ ? ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้เพิ่งตัวขาดสองท่อนมาเนี่ยนะ ?

เด็กหนุ่ม ไม่รู้สิครับ ก็เหมือนกันกับคุณที่ไม่รู้ว่าจะชนะผมรึเปล่า

lnwza : อวดดีจริงว่ะเด็กนี่ งั้นมาล็อบบี้ฉันมา

หลังจากที่เธอออกจากล็อบบี้ของเขาไป ทันใดนั้นก็มีคำเชิญเข้าล็อบบี้มายังเด็กหนุ่ม หลังจากที่เขารับคำเชิญและเข้าไปในล็อบบี้ก็พบว่าล็อบบี้ของเธอนั้นกว้างสุดลูกหูลูกตา ตำแหน่งที่เขายืนอยู่คือท่าเรือโล่ง ๆ โดยรอบ ๆ มีทั้งทะเล เมืองใหญ่ ภูเขา ฐานปล่อยจรวด ในขณะที่ล็อบบี้ของผู้เล่นทั่วไปมีเพียงแค่โรงเก็บหุ่นยนต์ที่พอจะให้หุ่นยนต์มาจอดได้เพียงหนึ่งเครื่อง แถมยังคับแคบอีกต่างหาก

lnwza : ขึ้นหุ่นของเธอซะ แล้วเดี๋ยวจะได้รู้ว่าไผเป็นไผ

ไซเลนท์แฟลชสีแดงของเขาตกลงมาจากฟ้าและสัมผัสพื้นอย่างรุนแรงในท่าคุกเข่าโดยชันเข่าขวาขึ้น มันโน้มตัวเล็กน้อยแล้วยื่นมือซ้ายมารองรับเจ้าของพร้อมกับเปิดประตูค็อกพิทและขยับมือไปใกล้ เด็กหนุ่มเดินเข้าไปนั่งข้างในและประตูก็ปิดลง มันค่อย ๆ ยืนขึ้นพร้อมกับดึงดาบออกมาจากฝัก

lnwza : ไม่ว่าจะแพ้มากี่รอบ ถ้าชนะฉันได้ซักรอบนึงฉันจะยอมรับเธอ

lnwza : เข้ามา

เด็กหนุ่ม (คิดในใจ) : จะเอาชนะยังไงล่ะทีนี้ หุ่นของเขามีรอยเสียหายเหมือนตอนนั้นในทีวีเป๊ะเลย สกินลับพิเศษของโปรเหรอ ? แสดงว่าตอนนั้นเขาสู้หนึ่งต่อหกโดยไม่โดนโจมตีเลยเหรอ... ไม่สิ เลิกคิดเรื่องนั้นซะ ตอนนี้ต้องหาทางชนะให้ได้

ไซเลนท์แฟลชสีดำตรงหน้าได้พุ่งตรงเข้ามาหาเขาจนเข้าประชิดภายในหนึ่งวินาที แม้ว่าจะอยู่ห่างออกไปกว่า 40 เมตรก็ตาม

lnwza : ช้า

หลังจากที่เธอพูดจบ ไซเลนท์แฟลชสีแดงของเขาก็ตัวขาดสองท่อนในทันทีเหมือนกันกับตาที่แล้วไม่มีผิด

หลังจากนั้น ความเสียหายของหุ่นยนต์ทั้งหมดก็ได้ถูกซ่อมแซมในทันทีจนกลับมายืนได้อีกครั้ง

lnwza : ลุก

ไซเลนท์แฟลชสีแดงของเด็กหนุ่มได้พุ่งโจมตีไปยังอีกฝ่าย ในขณะที่ดาบกำลังจะถึงตัว ดาบของเขาก็ถูกปัดออกไปพร้อมกับถูกถีบจนกระเด็น เขารีบลุกขึ้นพร้อมกับตั้งท่าเตรียมป้องกัน แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา เขาจึงรีบหันหลังไปตั้งดาบ และเขาก็สามารถรับการโจมตีของอีกฝ่ายได้สำเร็จ

lnwza : อย่าคิดว่าแพ้มา 9 รอบแล้วฉันจะอ่อนข้อให้ เธอจะต้องเสียใจที่พูดแบบนั้น

เด็กหนุ่มปัดดาบของเธอออกพร้อมกับกระหน่ำโจมตีไปยังเป้าหมายและปิดงานด้วยท่าร่ายรำดอกไม้ที่เขาเลียนแบบจากในทีวี

lnwza : พื้นฐานห่วยแตกยังจะใช้ท่ายาก ๆ อีก ดูตัวเองบ้าง

lnwza : นักบาสที่เดาะลูกมาล้านรอบน่ะน่ากลัวกว่านักบาสที่ไม่เคยเดาะลูกเลยแต่เอาแต่หมุนตัวสลับแขนดังก์นะ

lnwza : พื้นฐานน่ะ ดูซะ

ไซเลนท์แฟลชสีดำของเธอได้จับดาบสองมือ ตั้งดาบข้างหน้าเหมือนนักเคนโด้ก่อนที่จะปัดป้องการโจมตีทั้งหมดด้วยท่าที่แสนธรรมดา จากนั้นจึงปิดงานด้วยการสับดาบลงมาผ่ากลางตัวของเขาอย่างง่ายดาย

lnwza : พอได้แล้ว เธอไม่มีทางแตะฉันได้แม้แต่ปลายนิ้ว

เด็กหนุ่ม : ยังครับ

lnwza : นี่เอ็งยังไม่เข็ดอีกรึไง

เด็กหนุ่ม : เกมนี้น่ะ ไม่ได้มีแค่หุ่นยนต์ซักหน่อย

lnwza : จะดวลปืนว่าซ่าน ก็ได้ อยากรู้เหมือนกันว่าจะดิ้นได้ซักกี่น้ำ

lnwza : เอาปืนไร

เด็กหนุ่ม : ทุกกระบอกของเกมนี้ กระบอกละตาครับ

lnwza : ได้ ตามใจ

lnwza : หุ่นยนต์ใช้มุมมองบุคคลที่สามยังมองฉันไม่เคยทัน คิดว่านักบินที่ใช้มุมมองบุคคลที่หนึ่งจะทันรึไง

เด็กหนุ่ม : ไม่ลองก็ไม่รู้ครับ

พื้นที่รอบ ๆ จากเป็นที่โล่งได้มีตู้คอนเทนเนอร์ปรากฏขึ้นมาเป็นสิ่งกีดขวางและเป็นทางคล้ายเขาวงกตเล็ก ๆ เขาลงจากหุ่นยนต์พร้อมกับถือปืนพกหนึ่งกระบอก

เขาค่อย ๆ เดินตามทางไปอย่างช้า ๆ เล็งเป้าไปด้านหน้าในระดับที่สามารถยิงหัวได้ในทันทีที่อีกฝ่ายปรากฏตัว ทันใดนั้น ศัตรูก็ได้โผล่ออกมาจากกำแพงและได้ยิงหัวของเขาในนัดเดียว

ในรอบต่อมาเป็นปืนลูกโม่ เขาใช้วิธีเดินแบบเดิม แต่ในครั้งนี้ ทันทีที่อีกฝ่ายปรากฏตัว เขาก็ยิงไปที่หัวของเป้าหมาย แต่ก็เพียงแค่เฉียดไปเท่านั้น และก็ถูกยิงสวนในทันที

lnwza (คิดในใจ) : หืม ?

ต่อมาเป็นปืนกลเบา เขาได้หลบอยู่ตรงมมหนึ่งของทางเดินเพื่อดักซุ่ม และทันใดนั้นศัตรูก็เดินผ่านมา เขายิงออกไปยังหัวของอีกฝ่าย แต่ก็ถูกอีกฝ่ายหลบด้วยการย่อตัวและสวนกลับในทันที แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาก็ได้หันเป้าตามหัวที่หลยไปและยิงเข้าไปอย่างแม่นยำ แม้ว่าเขาจะถูกกำจัดก่อน แต่เขาก็ทำดาเมจแก่เธอได้จนเกือบจะสามารถปิดเกมได้

lnwza (คิดในใจ) : ไม่ใช่ฟลุ๊คเหรอ ?

รอบต่อมาเป็นปืนไรเฟิลจู่โจม ครั้งนี้สนามได้เปลี่ยนไปเป็นกำแพงบาง ๆ แทนตู้คอนเทนเนอร์ ทางเดินกว้างมากขึ้น ระหว่างที่เขาเดินมาได้สักพักก็ได้พบกับทางเข้าที่ไม่มีประตู ข้างในเป็นห้องที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง เขายืนให้ห่างจากช่องจนหลังชิดกำแพง ก่อนที่จะค่อย ๆ วางเป้าไปด้านหน้าแล้วค่อย ๆ เดินจากซ้ายไปขวาและเล็งเป้าจากขวาไปทางซ้าย และทันใดนั้น เขาก็พบกับศัตรูที่ยืนอยู่ตรงหน้าห่างออกไปและกำลังเช็คพื้นที่แบบเดียวกับที่เขาทำ เขาได้เหนี่ยวไกปืน กระสุนปืนสามนัดได้พุ่งตรงไปยังหัวของเป้าหมายอย่างแม่นยำ และจบลงด้วยชัยชนะครั้งแรกของเขา

เด็กหนุ่ม : ส- สำเร็จแล้ว !!

lnwza (คิดในใจ) : ไอ้เด็กนี่ มือปืนมีนายเว้ยเฮ้ย เด็กซุ้มป่าวเนี่ย ?

lnwza : (คิดในใจ) ไม่ใช่ลูกฟลุ๊ค รู้วิธีการวางเป้า รู้วิธีแพนกล้อง รู้วิธีพีค ลากหัวคมดีด้วย ทำไมไม่ไปเล่นเกม FPS ฟะ

lnwza : อ่อนให้เฉย ๆ หรอก แต่เอาเถอะ แพ้ก็คือแพ้ เธอมีทักษะการเล่นเกม FPS ที่น่าสนใจดี ฝีมือเก่งกว่าค่าเฉลี่ยในแรงก์เดียวกันหรือสูงกว่านิดหน่อย ก็ดี๊ ฉันยอมรับเป็นศิษย์ก็ได้

เด็กหนุ่ม : เยส !!!

lnwza : ลืมอะไรรึเปล่า

เด็กหนุ่ม : อะไรเหรอครับ

lnwza : ก่อนหน้านี้พูดว่าอะไร ถอนคำพูดซะ ฉุนนะที่โดนบอกแบบนั้น

เด็กหนุ่ม : แหะ ๆ ขอโทษด้วยครับ ผมคิดไม่ออกว่าจะกระตุ้นคุณยังไงดี

lnwza : ยกโทษให้

lnwza : ....

lnwza : ฝ้าย

เด็กหนุ่ม : ครับ ?

lnwza : ชื่อฉัน เธอล่ะ ?

เด็กหนุ่ม : ริคุ... ริคุครับ !! ริคุ นาคาอิครับอาจารย์ !!

และนี่คือจุดเริ่มต้นของการเป็นสุดยอดนักกีฬาอีสปอร์ตของผมครับ