เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่เรียบง่าย(มั้ง)
ตอนที่ 1
อ่า รู้สึกเหนื่อยจัง//หลับไป
ฟิโอน่า
นอนหลับไปนานแค่ไหนเนี่ย//เพิ่งตื่น
ฟิโอน่า
อะไรเนี่ยทำไมทำไมแขนฉันสั้นแบบนี้//มองแขนตัวเอง
ฟิโอน่า
กระจก กระจกอยู่ไหน//แตกตื่น
ฟิโอน่า
(โอเคฉันเข้าใจล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันแต่ที่นี่คือที่ไหนหรือฉันต้องแกล้วว่าฉันจำอะไรไม่ได้)//กุมขมับ
ฟิโอน่าลูกออกไปบอกลาพี่เขาเร็วพี่เขาจะไปแล้วเดี๋ยวจะเสียดายนะลูก
ฟิโอน่า
เอ่อ..ค่ะเดี๋ยวตามไป
ฟิโอน่า
ไปทางไหนล่ะเนี่ยซ้ายหรือขวาวะ//พูดเบาๆกับตัวเอง
เซน
เจ้าน้องคนนี้ทำเป็นไม่รู้ทางสะแล้วปกติเห็นวิ่งไปทั่วคฤหาสน์//อยู่ข้างหลัง
เซน
ข้าน่ากลัวขนาดที่เจ้าร้องกริ๊ดเลยเหรอ//สงสัย
เซน
ไปกันสกาเล็ตจะไปแล้วไปบอกลากัน//ลากฟิโอน่า
สกาเล็ต
ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคท่านป้าเบลินล่า//ยิ้มแย้ม
เบลินล่า
ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง
เบลินล่า
มากอดลากันคงไม่เจอกันอีกนานเลย//อ้าแขนรอ
สกาเล็ต
ได้ค่ะท่านป้า//ไปกอด
ฮาโมน่า
ทำไมไม่กอดข้าคนนี้ด้วยล่ะกอดแต่หลาน//งอนเล็กน้อย
เบลินล่า
แก่แล้วก็งี้แหละมาๆ//กอดฮาโมน่า
ฮาโมน่า
ก็ยังใจร้ายเหมือนเดิม//กอดๆ
เซน
ท่านแม่มาแล้วครับบบ//ลากแขน
ฟิโอน่า
เบาหน่อยเถอะ//บ่นๆ
เบลินล่า
เอ้าฟิโอน่าบอกลาพี่เขาเร็ว
ฟิโอน่า
เอ่อ...ขอให้เดินทางปลอดภัย
สกาเล็ต
//วิ่งไปกอดฟิโฮน่า
สกาเล็ต
เจ้าดูแลตัวเองด้วยนานครั้งที่จะได้เจอกัน//น้ำตาคลอ
สกาเล็ต
หลังจากนี้ข้าคงไม่ค่อยได้มาหาเจ้าล่ะฟิโอน่า//เช็ดน้ำตา
Comments