อริโครต(รัก)ร้าย ใครทำมึง?

. . .

แจ็ค

ฮือ~เชี้ยเอ้ย~//ปาดน้ำตา

ร่างสูงเดินฟูมฟายตามทางแม้จะมีสายตาสงสัยจากผู้คนที่เดินผ่านไปมาแต่เขาหาได้สนไม่

อาม(พ.จ.)

ไอแจ็ค!!

อาม(พ.จ.)

รอพวกกูด้วย

อาม(พ.จ.)

มึงจะเดินกลับรึไง

กิว(พ.จ.)

แม่งเป็นไรวะ?

แจ็ค

//หยุดเดิน

แจ็ค

ฮึกๆ

ทั้งสามก็หยุดตามอย่างกระทันหันงุนงงกับเพื่อนที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆ

แจ็ค

พวกมึงไม่ต้องตามกูมากูกลับเองได้

แจ็ค

กลับกันไปก่อนเถอะ

อาม(พ.จ.)

ไอแจ็คมีไรก็บอกพวกกูดิ

เลย์(พ.จ.)

นั้นดิมึงเป็นไรวะ?

แจ็ค

ไม่ ไม่มีอะไรทั้งนั้นพวกมึงกลับไปก่อนเถอะ

แจ็ค

กูอยากอยู่คนเดียว

กิว(พ.จ.)

แจ็ค~

อาม(พ.จ.)

....//จับบ่ากิว

อาม(พ.จ.)

ไปเหอะวะ

อาม(พ.จ.)

ท่ามีอะไรโทรมานะเว้ย

เลย์(พ.จ.)

รอรับอยู่นะ

เลย์(พ.จ.)

กลับดีๆ

กิว(พ.จ.)

เจอกันเว้ย

มั้งสามยืนมองเพื่อนรักที่ยืนนิ่งอยู่สักพักก่อนที่เจ็คจะรีบเดินออกไปพร้อมกับท่าทางสะอึกสะอื่น

เลย์(พ.จ.)

มันเป็นไรวะ?

อาม(พ.จ.)

ไม่รู้

กิว(พ.จ.)

//ถอนหายใจ

กิว(พ.จ.)

ไอนิสัยที่เก็บไว้คนเดียวนี้แก้ไม่หายจริงๆ

กิว(พ.จ.)

เราก็กลับกันเหอะ

. .

แจ็ค

ไอเวรเอ้ย ฮึกๆ ฮือ~~

ขายาวก้าวเร็วก่อนจะมาหยุดตรงที่ไม่มีคนเดินผ่านไปมา

แจ็ค

ฮืออ~~กู..ไม่ดีตรงไหน ฮึก~วะ

แจ็ค

ไอเชี้ยเพลิง!ฮึก~

แจ็ค

ไอคนฮึก~หลอกลวง~!

มือหนาก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนในครอบครัวให้มารับตนเพราะอยากกลับบ้านแล้วจริงๆ

ตืด~~

รอสายไม่นานปลายสายก็กดรับทันที

"มีไรพี่?"

แจ็ค

มึง~ฮึกๆ~ฮืออ~~~!

"เห้ยๆเป็นเชี้ยไร!!??"

"ใครทำไรมึง!?"

แจ็ค

ฮือ~~มันแม่งฮึก~หลอกกู~

แจ็ค

ฮือ~

"ห๊ะ"

"ใครหลอกมึง?"

แจ็คโทรหาผู้เป็นน้องชายของตนก่อนจะปล่อยโฮอีกครั้งเพราะมันเจ็บเหลือเกินเจ็บเกินจะรับไหว

"สาวไหนหลอกบอกกูมา"

น้องชายที่หัวร้อนง่ายอยู่แล้วบวกกับมาได้ยินพี่ชายร้องให้เรื่องอะไรสักอย่างที่พอจะเดาได้ว่าไม่เป็นเพราะเรื่องไร้สาระของมันก็อาจจะอกหักแต่เขาว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า ทำให้เขาหงุดหงิดยิ่งขึ้น

ใครกล้ามาทำพี่ชายเขาจนมันร้องให้ขนาดนี้กันวะผมเลี้ยงของผมมาตั้ง19ปีไม่เคยทำมันร้องให้(ยกเว้นแต่มันร้องของมันเอง)

"ตอนนี้มึงอยู่ไหน"

แจ็ค

ไม่รู้ฮึก~//ปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเต็มแก้มทั้งสองข้าง

"อะไรวะเนี่ย~งั้นส่งโลมา"

แจ็ค

อือ~ฮึกๆ~

วางสาย

หลังจากวางสายเสร็จร่างสูงก็ส่งโลเคชั่นไปให้น้องชายด้วยความรวดเร็วเพราะอยากกลับบ้านไปนอนแล้ว

แจ็ค

(วันนี้เป็นวันอะไรของกูวะเนี่ย)

แจ็ค

ฮึกๆ

บรึ๋น~

เสียงของรถบิ๊กไบค์ที่สุดจะคุ้นหูเลื่อนมาจอดใกล้ๆพร้อมกับชายหนุ่มที่คุ้นเคยแม้จะสวมหมวกกันน๊อคเต็มใบก็เถอะ

ร่างสูงจอดรถบิ๊กไบค์ไว้ข้างทางก่อนจะลงมาหาคนที่เป็นพี่ชายที่นั่งสะอึกสะอื้นอยู่ตรงม้านั่งเล็กๆที่ล้อมรอบต้นไม้ไว้

อาเล็ก(ช.ฟ.)

พี่

แจ็ค

ไอเล็กฮึก~~ฮือ~~

อาเล็กคือน้องชายของเจ็คเป็นพี่น้องแท้ๆคลอดตามกันมาเลยก็ว่าได้ แต่ด้วยที่พี่ชายเป็นหัวหน้าเลยตกลงกันไม่ให้บอกใครจะมีก็แค่เพื่อนสนิดของทั้งสองเท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้

แถมนามสกุลทั้งสองยังไม่เหมือนกันอีกเพราะตายายกับปู่ย่าของทั้งสองคนก็ต่างอยากได้หลานสืบนามสกุลจึงให้ใช้คนละนามสกุลแจ็คใช่ฝั่งแม่ อาเล็กก็ใช่ฝั่งพ่อ

อาเล็ก(ช.ฟ.)

.....(อาการหนักกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย)

อาเล็ก(ช.ฟ.)

ปะพี่

อาเล็ก(ช.ฟ.)

กลับบ้านกัน//เอามือทั้งสองข้างกุมแก้มพี่ชายที่เต็มไปด้วยน้ำตาให้เงยขึ้นมามองหน้าตน

อาเล็ก(ช.ฟ.)

ลุกไหวปะ//ปาดน้ำตาที่แก้มเบาๆ

แจ็ค

ไหวฮึก~

อาเล็กเข้าไปพยุงคนเป็นพี่ที่เพราะดูจากอาการก็น่าจะเมามาด้วยนิดหน่อย

อาเล็ก(ช.ฟ.)

ขึ้นมา

คนพี่ก็ว่าง่ายบอกให้ขึ้นรถก็ขึ้นไม่มีอีกออด

แจ็ค

ฮึก~

อาเล็ก(ช.ฟ.)

ใครทำมึง?

อาเล็ก(ช.ฟ.)

บอกกูมา

แจ็ค

ฮึกๆ~...

แจ็คนั่งเงียบไม่ตอบผู้เป็นน้องชายว่าเหตุใดตนจึงร้องให้ น้องชายที่รอคำตอมอยู่สักพักก็เลิกที่จะหวังให้คนเป็นพี่ตอบคำถามตนจึงขับรถออกไปตามท้องถนนในยามค่ำคืน

เขารู้นิสัยของพี่เขาดีหากมันไม่อยากบอกก็อย่าหวังว่าจะมีใครรู้เรื่องของมัน

แจ็คก้มลงซุกที่แผ่นหลังของน้องชาย

แจ็ค

ฮึกๆ

อาเล็ก(ช.ฟ.)

....

อาเล็ก(ช.ฟ.)

แจ็คมึงไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนี้นะเว้ย

อาเล็ก(ช.ฟ.)

มึงยังมีเพื่อนมึงมีกูที่อยู่ข้างมึง

อาเล็ก(ช.ฟ.)

มึงมีอะไรก็บอกกูมาได้