ตอนที่4

คุณรู้สึกเสียใจเมื่อได้ยินเรื่องราวของเธอ คุณรู้ว่าสัตว์ร้ายพวกนั้นเป็นภัยคุกคามต่อผู้คน คุณต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดพวกมัน

คุณถามซูซี่ต่อ "แล้วเจ้าจะไปไหนต่อ?"

"ฉันไม่รู้ค่ะ" เธอตอบ "ฉันไม่มีที่ไปแล้ว"

คุณคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจ "ถ้าอย่างนั้น เจ้ามากับข้าเถิด ข้าจะพาเจ้าไปที่ที่ปลอดภัย"

ซูซี่มองคุณด้วยความประหลาดใจ "ท่านจะช่วยข้าจริงๆ หรือคะ?"

คุณพยักหน้า "แน่นอน ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าไว้ที่นี่"

ซูซี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ "ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ"

คุณและซูซี่เดินเข้าไปในป่าด้วยกัน คุณเดินนำหน้า คอยระวังภัยอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น ซูซี่เดินตามหลังคุณอย่างเงียบๆ เธอยังคงหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ระหว่างทาง คุณสังเกตเห็นว่าซูซี่มีท่าทางเหนื่อยล้า คุณจึงตัดสินใจที่จะหยุดพัก "เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อนนะ ข้าจะไปหาอะไรให้เจ้ากิน" คุณบอกกับเธอ

ซูซี่พยักหน้า คุณเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาอาหาร คุณใช้เวทมนตร์ช่วยในการค้นหา ไม่นานคุณก็พบผลไม้ป่าจำนวนหนึ่ง คุณนำผลไม้เหล่านั้นกลับมาให้ซูซี่

ซูซี่กินผลไม้อย่างเอร็ดอร่อย เธอดูสดชื่นขึ้นมาก "ขอบคุณค่ะ" เธอพูด "ผลไม้อร่อยมากเลย"

คุณยิ้ม "ไม่เป็นไร กินให้อิ่มเถิด"

หลังจากที่ซูซี่กินผลไม้เสร็จ คุณและเธอเดินทางต่อ คุณเดินไปตามถนนในป่าลึก ไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดที่ใด

คุณเดินไปตามถนนในป่าลึก ข้างกายมีซูซี่ที่ยังคงหวาดกลัวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ แสงสุดท้ายของวันสาดส่องลอดผ่านกิ่งก้านลงมาเป็นลำแสงสีทอง

ทันใดนั้น คุณก็ได้ยินเสียงเรียกแผ่วเบา เสียงนั้นเหมือนเสียงกระซิบจากสายลม มันดังมาจากทิศทางด้านหน้าคุณ

"ผู้มีพลัง... ช่วยข้าด้วย..."

คุณหยุดเดิน หันไปมองซูซี่ ซูซี่เองก็ได้ยินเสียงนั้นเช่นกัน เธอแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา

"ท่านได้ยินเสียงอะไรไหมคะ?" เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

คุณพยักหน้า "ได้ยิน ข้าได้ยินเสียงเรียก"

คุณตัดสินใจเดินไปตามเสียงนั้น ซูซี่เดินตามคุณไปอย่างไม่เต็มใจนัก เมื่อเดินไปได้สักพัก คุณก็พบกับกระท่อมหลังเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ กระท่อมดูเก่าแก่และทรุดโทรม แต่ก็ยังมีกลิ่นอายของเวทมนตร์แผ่ออกมา

คุณเคาะประตูเบาๆ

"มีใครอยู่ไหม?" คุณถาม

ประตูเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นหญิงชราคนหนึ่งยืนอยู่ นางมีใบหน้าที่เหี่ยวย่น ดวงตาเป็นประกาย และสวมชุดคลุมสีดำ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ฟาลันเริ่มหวาดกลัว

บทต่อไป

ตอนที่5

