บทที่3

ได้เลยจ้ะ แอมมี่ พี่จะช่วยแต่งเรื่อง “เงานไฟในรักขอ

ชื่อเรื่อง: เงานไฟในรักของเรา

นางเอก: ขวัญ

พระเอก: วายุ

---

บทนำ

“ในวันที่ไฟไหม้บ้านทั้งหลัง... ฉันสูญเสียทุกอย่าง ยกเว้นหัวใจที่ยังเต้นเพื่อเขา”

เงาไฟจากอดีตเผาผลาญใจเธอไม่เคยหยุด

และเขา... ก็กลับมาอีกครั้งพร้อมความลับที่อาจทำให้เธอเกลียดเขาไปตลอดชีวิต

หลังจากผ่านไปห้าปี ขวัญกลับมาเหยียบเมืองเชียงแสนอีกครั้ง เมืองที่เธอหนีไปเพราะไฟไหม้คฤหาสน์ของตระกูลวายุ... และเพราะหัวใจของเธอแตกสลายเพราะเขา

วายุ... ชายหนุ่มที่เธอเคยรักหมดหัวใจ และเขาเองก็เป็นคนเดียวที่อยู่ในบ้านวันเกิดเหตุ

“ยินดีต้อนรับกลับนะ ขวัญ”

เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นจากมุมเงามืดของห้องรับแขก

เธอหันกลับไปช้าๆ ดวงตากลมโตสั่นไหว เงาวายุยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเดิม แค่ดวงตาของเขาดู...เศร้าลึกกว่าเดิม

“ฉันไม่ได้อยากกลับมา... แต่แม่ของนายตาย แล้วเธอก็เรียกชื่อฉันก่อนสิ้นใจ”

ขวัญเดินผ่านห้องที่เคยเป็นของเธอเมื่อยังเป็นเด็กในบ้านหลังนั้น แม้บ้านจะได้รับการซ่อมแซมใหม่จนแทบไม่เหลือร่องรอยเพลิงไหม้ แต่กลิ่นไหม้ในใจเธอยังไม่เคยหาย

“นายอยู่วันนั้น... วายุ นายเห็นใครอยู่ในห้องเก็บของไหม”

วายุสบตาเธอแน่นิ่งไปชั่วครู่ เขาดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็กลืนมันลงไป

“ฉันจำไม่ได้...” เขาตอบเสียงเรียบ “แต่ฉันไม่ได้หนีไฟ... ฉันแบกเธอออกมาได้”

ขวัญสะอึก น้ำตารื้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว “แล้วคนที่ติดอยู่ล่ะ วายุ? พ่อฉันตายเพราะอะไร…”

---

คืนนั้นฝนตกหนัก ฟ้าแลบแสงสาดเข้าหน้าต่าง วายุเดินเข้ามาหาเธอที่ระเบียง ทั้งที่เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก

“ขวัญ… ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น” เขาพูดเบาๆ

เธอหันขวับ “นายรู้อะไรใช่ไหม! นายมีอะไรปิดบังฉัน! ทำไมถึงไม่ยอมพูดความจริงวันนั้น”

“เพราะฉัน… ฉันกลัวเธอจะเกลียดฉันไปตลอดชีวิต…”

เธอจ้องหน้าเขา น้ำตาร่วงเงียบ “บางทีฉันก็เกลียดนายไปแล้ว วายุ…”

แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ กลิ่นไอดินผสมกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเขาทำให้ความทรงจำย้อนกลับมา ทั้งรอยจูบแรก รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะในวัยเยาว์

---

ขวัญได้พบกับลุงของวายุในวันถัดมา เขายื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้เธอ เป็นจดหมายที่แม่ของวายุเขียนไว้ก่อนตาย

ในนั้นมีคำสารภาพว่า... คนที่จุดไฟเผาบ้านในวันนั้น ไม่ใช่อุบัติเหตุ

“ขอโทษแทนวายุด้วย เขาไม่ได้ตั้งใจ... เขาแค่จะจุดไฟไล่หนูในห้องเก็บของ... แต่ไฟลามเร็วเพราะทินเนอร์”

ขวัญมือสั่น น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ใจเธอแทบแตกสลาย

---

“นายฆ่าพ่อฉัน... โดยไม่ได้ตั้งใจ” ขวัญพูดกับเขาด้วยเสียงแผ่วเบา

วายุคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ น้ำตาของผู้ชายคนนี้หลั่งไหลอย่างเงียบงัน

“ฉันพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้ง เพราะฉันรับความผิดนั้นไม่ได้ ขวัญ… ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



