พี่หมอของภูมิ พี่หมอของภูมิ.

พรีม

กรรมอะไรของกูว่ะเนี่ย

พรีม

วันหยุดก็ไม่ได้หยุด

พรีม

//เดินไปบ่นไป

หน้าห้อง 207

พรีม

เอาหล่ะล้างเสร็จก็ได้พักแล้ว

ก๊อกๆ

พรีม

ขออนุญาตค่ะ//เปิดเข้าไป

พรีม

เอ๊ะ !

พรีม

หลับอยู่หนิ

พรีม

//ปิดประตูอย่างเบามือ

พรีม

ไม่อยากปลุกเลย

พรีม

ขอดูแผลหน่อยแล้วกัน

พรีม

//ถกเสื้อภูมิขึ้น

พรีม

โห~แผลใหญ่ใช้ได้

พึ่บ !

พรีม

หึ้ย ! //ตกใจ

ภูมิ

อื้ม~//ดึงพรีมมากอด

พรีม

เอ่อ...คนไข้คะ//สกิด

พรีม

คุณภูวิน

ภูมิ

อื้อ~//ลืมตา

ภูมิ

เชี้ย !

ภูมิ

//ผลักพรีม

พรีม

โอ๊ย ! //ตกเตียง

พรีม

คนเจ็บจริงป่ะเนี่ยแรงเยอะชิบหาย//พึมพำ

ภูมิ

คุณเป็นใครเนี่ย

พรีม

ก็เป็นหมอหน่ะสิจะล้างมั้ยแผลอะ

ภูมิ

แล้วคุณฝ้ายหล่ะ

พรีม

เค้าไม่ว่างค่ะ

พรีม

ฉันเลยมาแทน

ภูมิ

แล้วผมไปกอดคุณได้ไง

พรีม

จะไปรู้มั้ยหล่ะอยู่ๆคุณก็ดึงฉันไปกอด

พรีม

ทีนี้ฉันล้างแผลได้ยัง

ภูมิ

ครับๆ

ภูมิ

//ถกเสื้อขึ้น

พรีม

ถอดออกได้มั้ยคะฉันไม่ถนัด

ภูมิ

//พยายามถอดเสื้อ

พรีม

มาค่ะฉันช่วย//ช่วยภูมิถอดเสื้อ

ภูมิ

//มอง

พรีม

ที่นี้ก็อยู่เฉยๆนะคะฉันจะเริ่มแล้ว

ภูมิ

//พยักหน้า

พรีม

//ล้างแผล

พรีม

เสร็จแล้วค่ะ

พรีม

ขอตัวนะคะ//กำลังจะเดินออก

ภูมิ

เดี๋ยวสิหมอ//ดึงแขน

พรีม

โอ๊ย !

พรีม

อะไรอีกคะ//หันไปมอง

ภูมิ

ไม่ล้างตรงหว่างขาให้ผมหรอ

พรีม

นี่อย่ามาทะลึ่งนะคะ

พรีม

ปล่อยฉันด้วยค่ะ

ภูมิ

ตรงหว่างขาผมมีแผลจริงๆ

พรีม

งั้นเดี๋ยวฉันให้หมอผู้ชายมาล้างให้ค่ะ

ภูมิ

อายหรอครับ

ภูมิ

ไม่มีความเป็นมืออาชีพเลยนะครับ

ภูมิ

คนที่อายควรเป็นผมสิ

พรีม

ฉันไม่ได้อายค่ะแต่มันไม่เหมาะสม

ภูมิ

ไม่เป็นไรหรอกครับผมไม่ถือ

พรีม

เดี๋ย-

ภูมิ

ถ้าไม่รีบล้างตอนนี้ติดเชื้อขึ้นมาจะทำอย่างไงหล่ะครับ

พรีม

จิ๊ !

พรีม

งั้นก็ถกกางเกงลงด้วยค่ะ

ภูมิ

ผมถอดไม่ได้อะหมอถอดให้หน่อย

พรีม

แค่นี้ก็ทำเองไม่ได้//พึมพำ

ภูมิ

อะไรนะครับ

พรีม

ป่าวค่ะ//รูดซิบกางเกงภูมิ

พรีม

//ถกกางเกงภูมิลง

ภูมิ

กางเกงในหล่ะครับ

พรีม

ไม่ต้องขนาดนั้นค่ะ

พรีม

แค่นี้ฉันก็ทำได้

ภูมิ

ไหนบอกไม่ถนัดไงครับ

พรีม

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

พรีม

//ล้างแผล

ภูมิ

อ้า~

ภูมิ

ซี๊ด~

พรีม

//กดแผลแรงๆ

ภูมิ

โอ๊ย !

ภูมิ

หมอผมเจ็บ

พรีม

ขอโทษทีค่ะลงแรงเยอะไปหน่อย

พรีม

//ทำแผลต่อไป

ภูมิ

หมอนี่มือเบาใช้ได้เลยนะครับ//มอง

พรีม

ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ

พรีม

เสร็จแล้วค่ะ

พรีม

ขอตัวนะคะ

ภูมิ

เดี๋ยวสิหมอไม่ใส่กางเกงให้ผมอะ

พรีม

แค่ใส่กางเกงหวังว่าคุณจะทำเองได้นะคะ//เดินออกไป

ปัง !

ภูมิ

เหอะ//ใส่กางเกง

พรีม

ฉันต้องมาเจออะไรว่ะเนี่ย

พรีม

ยัยฝ้ายนะยัยฝ้าย

พรีม

//เดินกลับห้องพักพยาบาล

พรีม

นี่ !

พรีม

ยัยฝ้ายรู้มั้ยว่ากูไปเจออะไรมา

เมธี

หื้ม//งง

พรีม

เอ้ายัยฝ้ายหล่ะ

เมธี

ออกไปซื้ออะไรมากินหน่ะครับ

พรีม

อ๋อ~

เมธี

แล้วว่าแต่ไปเจออะไรมาหรอครับ

พรีม

ไม่มีอะไรหรอกชั่งมันเถอะ

เมธี

หมอพรีม~

เมธี

เดี๋ยวนี้มีอะไรไม่เล่าให้ผมฟังเลยหรอครับ

เมธี

น่าน้อยใจนะเนี่ย//หงอย

พรีม

เฮ้อ~ไอลูกหมาเอ้ย//เดินไปนั่งข้างเมธี

พรีม

คืองี้

พรีม

ไอคนไข้ที่ฝ้ายฝากให้ล้างแผลอะ

เมธี

//ตั้งใจฟัง

พรีม

//เล่า

เมธี

มันอยู่ห้องไหน

เมธี

207 ใช่มั้ย

พรีม

เมธีชั่งเค้าเถอะ

พรีม

//พิงไหล่เมธี+เล่นโทรศัพท์

เมธี

จิ๊ !

เมธี

เล่นอะไรของมันไม่เข้าท่าเลย//คมวดคิ้ว

พรีม

เห็นมั้ยพอพี่เล่าธีก็เป็นงี้ไง

พรีม

เลยไม่อยากเล่า

เมธี

เหอะ !

พรีม

//มอง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ