เกมนี้ฉันขอล้มเอง
...ในเช้าวันหนึ่ง ณ เมืองพาราดอส...
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ" มีเสียงเสียงหนึ่งตะโกนขึ้น
"แกขโมยเนื้อของฉันไอ้หัวขโมย"
นั่นคือเสียงพ่อค้าจากตลาดที่ตะโกนไล่หลังผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังวิ่งกะเสือกกระส่ายในมือของเธอถือเนื้อเอาไว้หลังจากนั้นเธอคนนั้นได้วิ่งจนถึงทางตัน
"หึ แกหนีไม่รอดแล้วไอ้หัวขโมย"
พ่อค้าคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ๆผู้หญิงคนนั้นก่อนที่จะตบไปที่ใบหน้าของเธอ
"อ๊ากกก"
ยายแก่พูดขึ้น
"เป็นอะไรของแกวะไอ้เด็กบ้านี่"
เอเรน่าตื่นขึ้นด้วยความตกใจพร้อมกับมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านเธอหอบหายใจด้วยความตื่นตระหนก
"เอเรน่าเเกเป็นอะไรของเเกวะทำเอายายตกใจหมด"
"และดูซิทำไมหอบอย่างนั้นล่ะไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า"
เอเรน่ามองหน้าคุณยาย
"ยายยายจริงๆด้วย"
เอเรน่าพูดด้วยความดีใจก่อนที่คุณยายจะพูดขึ้นอีกครั้ง
"ก็ยายล่ะสิแล้วคิดว่าเป็นใครกันล่ะไหนลองตอบยายมาสิว่าทำไมแกถึงหอบอย่างนี้ไม่สบายหรือเปล่า"
ก่อนที่เอเรน่าจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง
"แค่ฝันเอง เฮ้อ..ฝันอะไรก็ไม่รู้ไร้สาระจริงๆ"
"แต่ว่านะยายมันเหมือนเรื่องจริงมากเลยอ่ะ"
ก่อนที่ยายจะถอนหายใจและและเดินไปที่ครัวพร้อมกับพูด
"นี่ๆไหนบอกจะไปห้องสมุดยังไงล่ะก็ไปสิเดี๋ยวมันจะปิดเอานะ"
เอเรน่าทำหน้าหงอยที่ยายไม่สนใจ
"จ้าๆไปแล้วจ้าถ้ายายไล่น่ะ ซิ"
ก่อนที่เอเรน่าจะลุกจากเตียงและแต่งตัวเพื่อที่จะไปห้องสมุด ณ ห้องสมุด
เอเรน่ามองหานิยายเรื่อยไปเหมือนกับที่เธอเคยอ่านนั่นก็คือนิยายที่ชื่อว่า "รักนี้เพื่อเธอ" เธอชอบอ่านนิยายเล่มนี้มากๆและยังมีเวอร์ชั่นเกมอีกเธอเป็นคนที่ชอบตัวร้ายในเรื่องนี้มากแล้วเธอไม่อยากจะพูดเลยว่านางเอกเรื่องนี้มันโคตรจะไร้เดียงสาสมกับเป็นนางเอกจริงๆนางเอกมักจะพาไปพบเรื่องอันตรายและจะทำให้พระเอกและพระรองอีก 2 คนต้องคอยปกป้องอยู่เสมอเธอเห็นแล้วมันโคตรจะขัดหูขัดตานางเอกน่ารักอ่อนโยนเป็นคนสดใสแต่นางร้ายในเรื่องนี้มันแซ่บจนบรรยายไม่ถูกเธอไม่เข้าใจว่าทำไมพระรองและพระเอกถึงไม่หลงรักนางร้ายบ้าง ก่อนที่เธอจะหยิบนิยายเล่มนั้นไปยืมพนักงานหลังจากนั้นเธอก็กลับมาที่บ้านและเปิดอ่านตอนที่เธอยังไม่อ่านนั่นคือตอนสุดท้ายพอดี
"ทำไมไม่สนใจนางร้ายบ้างนะใครเป็นคนแต่งนิยายเรื่องนี้มาเนี่ย"
เธออ่านไปแบบเพลินๆจนจบ
"อยากให้มีภาคต่อจังเลยอ่ะรู้สึกอยากจะเป็นนางร้ายขึ้นมาเลยแฮะถ้าได้เป็นนางร้ายล่ะก็ฉันจะล้มนิยายเรื่องนี้เอง"
ก่อนที่เธอจะยิ้มแบบชั่วร้ายก่อนที่ยายของเธอจะเรียกให้เธอไปกินข้าวจนเธอกินข้าวเสร็จทุกคนในบ้านก็เข้านอนตามปกติเหมือนอย่างเคยในชีวิตประจำวัน
แต่ว่าเอเรน่าเธอกับนอนหลับในทันทีเมื่อหัวถึงหมอนทำให้ยายเธอสงสัยเพราะปกติเอเรน่าเธอหลับยากมากๆก่อนที่ยายเธอจะพูดขึ้น
"เอเรน่าหลานรักของยายคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วสินะ" .......
โปรดติดตามตอนต่อไป....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments