ศิษย์น้องอายุ 3 ขวบ 5

ฟานซูเหวิน

ฟานซิงอี

ฟานจางหมิ่น

ตปก.ญ

เหมยลี่

จางจิ้ง

ตปก.ช

ฮ่องเต้

[นั่นอะไรกัน]

ฮ่องเต้

[คงไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดใช่ไหม]

ฮองเฮา

[นั่นหรือจะเป็น..!!]

ฟานซูเหวิน

[ผู้ฝึกตน!!?]

ฟานจางหมิ่น

[ผู้ฝึกตน!!?]

ฮ่องเต้

[ผู้ฝึกตน!!?]

ฮองเฮา

[ผู้ฝึกตน!!?]

ฟานซิงอี

[ผู้ฝึกตนจริงๆสินะ]

คนที่คาดว่าจะเป็นผู้ฝึกตนค่อยๆลอยตัวลงมาสู่ผืนดิน

เขาหันมองซ้ายขวา

แล้วก็มองมาที่ฉัน

ฟานซิงอี

[นี่ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ]

ฟานซิงอี

[เพราะว่าตอนนี้เขากำลังเดินมาหาฉันจริงๆ!]

ท่านแม่เห็นแบบนั้นก็กระชับกอดฉันแน่น

ฟานซูเหวิน

[เขากำลังเดินมา...หาลูกของข้า?!]

ตึก

ในที่นี้ไม่มีใครกล้าขยับตัว

ทุกคนยืนนิ่งเฉย

ไม่สิ

ทุกคนขยับตัวไม่ได้ต่างหาก

???

เด็กทารกคนนี้...

ฟานซิงอี

[หมายถึงฉันจริงๆด้วย!]

ฟานซิงอี

[แล้วเราจะดีใจทำเพื่ออะไร]

ฟานซิงอี

[เขามาดีมาร้ายยังไม่รู้เลย]

???

ข้าอยากรับนางเป็นศิษย์

ฟานซูเหวิน

ตะ-แต่...แต่นางยังเป็นเด็ก

ฟานซูเหวิน

นางยังเด็กนัก

ฟานซูเหวิน

ท่านผู้ฝึกตน โปรด คะ คิดใหม่เสียเถิด

แม้ท่านแม่จะก็กล้ากลัวๆแต่ก็พยายามพูดออกไปเพื่อปกป้องฉัน

ฟานซิงอี

[ที่แท้ก็อยากรับฉันเป็นศิษย์นี่เอง]

???

เมื่อนางอายุ 3 ขวบข้าจักมารับ

???

ยามรุ่งสางมาถึง ศิษย์คนโตของข้าจะมาปกป้องนาง

เมื่อเขาพูดจบก็จากไป

ฟานซิงอี

[โครตเท่!]

ฟานซิงอี

✨๐✨

ฟานซิงอี

[ฉันอยากเป็นผู้ฝึกตน!]

ฟานซิงอี

[ลองจินตนาการถึงตอนที่ได้ลอยลงมาลอยขึ้นไปสิ]

ฟานซิงอี

[โครตของโครตของโคตรเท่!]

ฟานซิงอี

[เท่กว่านี้ไม่มีอีกแล้ว!]

เด็กน้อยหันมองตามผู้ฝึกตนคนนั้นไป

ฟานซิงอี

[ท่านอาจารย์]

ฟานซิงอี

[ข้าคาดหวังที่พวกเราจะได้พบกัน]

เด็กน้อยได้ปรับตัวเข้ากับที่นี่อย่างสมบูรณ์แล้ว..

ฟานซูเหวิน

ฮึก..

ฟานซูเหวิน

ฮึก...ซิงเอ๋อ...ลูกแม่...ฮึก...ฮืออ...ซิงเอ๋อ

เสียงร่ำไห้ของผู้เป็นมารดา

ฟานซิงอีมองมารดาของตนอย่างงง

ฟานซิงอี

[การที่ถูกผู้ฝึกตนรับเป็นศิษย์เป็นเรื่องน่ายินดีไม่ใช่หรือ]

ฟานซิงอี

[ไฉนท่านแม่ถึงร้องไห้เยี่ยงนั้น]

ฟานซิงอี

[โอะ ข้าปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้แล้วสินะ]

ฟานซิงอี

[ถึงจะยังมีภาษาบ้านเกิดอยู่บ้าง แต่ก็เริ่มลดน้อยลงเข้าทุกที]

ฟานซูเหวินเห็นลูกของนางดูงงๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราว

ฟานซูเหวิน

[เด็กทารกก็ยังเป็นเด็กทารกอยู่วันยังค่ำ ]

ฟานซูเหวิน

[เจ้าคงไม่รู้หรอกลูกแม่]

ฟานซูเหวิน

[การที่ลูกต้องจากแม่ไป]

ฟานซูเหวิน

[แม่เศร้าใจยิ่งนัก]

ฟานซิงอี

[เพราะอย่างนี้นี่เอง]

ฟานซิงอี

[ถึงการที่ข้าจะได้เป็นผู้ฝึกตนเป็นเรื่องดี]

ฟานซิงอี

[แต่ก็ต้องจากครอบครัวของข้า]

ฟานจางหมิ่น

ไม่เป็นไรๆ

ฟานจางหมิ่น

เหวินเอ๋อ ลูกเรากำลังจะมีอนาคตที่ดีนะ

ฟานซูเหวิน

ฮึก แต่..! ท่านพี่

ฟานจางหมิ่น

ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้ว

ผู้เป็นสามีสวมกอดภรรยาของตน

ฟานซูเหวิน

ฮึก ฮือออ

ฟานจางหมิ่น

[ทั้งๆที่วันนี้ควรเป็นวันดีแท้ๆ]

ฟานจางหมิ่น

[กลับเป็นวันที่กำหนดชะตาชีวิตที่ลูกจะจากไปไกลแสนไกล]

ฟานจางหมิ่น

[มิรู้วันใด จักได้พบกัน]

ฟานซิงอี

[ท่านพ่อ...]

ฟานซิงอี

[ท่านแม่...]

ฟานซิงอี

แอ้

ฟานซิงอี

[อย่าร้องเลย]

ฟานซูเหวิน

[ลูกกำลังปลอบแม่เหรอ ขอบใจนะจ๊ะ]

ฟานจางหมิ่น

[ดูท่า คงทำอะไรมิได้นอกเสียจากต้องทำใจ]

ฮ่องเต้

เราออกไปกันเถอะ

ฮองเฮา

เพคะ

ตปก.ญ

เพคะ

ตปก.ช

พะย่ะค่ะ

ฮ่องเต้

[ปล่อยให้ครอบครัวเขาอยู่ตามลำพัง]

ฮ่องเต้

[เรื่องแบบนี้...ถ้าเกิดขึ้นกับเจิ้น]

ฮ่องเต้

[เจิ้นก็คงทำอะไรไม่ได้เช่นกัน]

ผู้แต่งจะให้พูดกับฮ่องเต้หรือคนในราชวงศ์ว่า เพคะ พะย่ะค่ะ แต่ถ้าคนที่ไม่ใช่ราชวงศ์ก็พูดกันตามธรรมดา เจ้าค่ะ ขอรับ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ