...ตอนที่ 1 – การกลับมาของคนที่ไม่มีใครต้องการ...
...(พาร์ต 3/4)...
“หนูมีหลักฐาน”
คำพูดนั้นเหมือนเสียงฟ้าผ่าลงกลางห้องอับแสง
มารตี ชะงัก หายใจไม่เป็นจังหวัด
ขวัญข้าวยืนอยู่ตรงนั้น...ในจุดที่เธอเคยเป็นแค่ “ลูกที่ไม่มีใครต้องการ”
แต่ตอนนี้ ดวงตาเรียบนิ่งคู่นั้นกำลังสะท้อนบางอย่างที่แม่ของเธอไม่เคยเห็นมาก่อน—ความแน่วแน่
“หนูแอบติดกล้องเอาไว้ วันนั้นก่อนจะถูกผลัก หนูรู้สึกได้...ว่าขจรกำลังคิดร้าย หนูเลยซ่อนกล้องไว้ใต้โต๊ะหน้าโถงบ้าน”
“แกพูดบ้าอะไร” มารตีพยายามลุกขึ้น แต่แรงไม่มีพอจะตะโกน
เสียงเธอจึงแค่แผ่วเหมือนลม
“แม่ไม่เคยเชื่อหนู เพราะแม่รักขจรมากกว่า” ขวัญข้าวพูด
“แม่เลือกที่จะหลับหูหลับตา ปล่อยให้หนูถูกใส่ร้าย ถูกไล่ออกไปจากบ้าน ทั้งที่แม่เองก็รู้ลึก ๆ ว่าเรื่องวันนั้นมันแปลก”
“แกมันโกหก!” มารตีกรีดเสียง น้ำตาเริ่มเอ่อ
“แกกลับมาจะทำลายขจรเหรอ แกจะให้ฉันเกลียดลูกชายคนเดียวของฉันหรือไง!”
“แม่มีลูกสองคน...” ขวัญข้าวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“แต่แม่เลือกที่จะลืมไป ว่าหนูคือคนหนึ่งในนั้น”
เสียงในห้องเงียบลงทันที มีเพียงเสียงลมหายใจหอบของมารตี และเสียงฝนที่ยังไม่หยุดตก
ขวัญข้าวเดินไปหยุดหน้าชั้นวางของ ดึงกล่องไม้ใบเล็กออกมาช้า ๆ
เธอเปิดมัน ก่อนจะหยิบแฟลชไดร์ฟเล็ก ๆ ที่ห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าลายดอกไม้เก่า ๆ
ดวงตาของเธอแข็งแกร่งขึ้นในทันที
“หนูไม่ได้กลับมาทวงความรักจากแม่” เธอพูด
“แต่หนูกลับมาเพื่อความจริง และความยุติธรรม”
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นจากบันได
“พูดจบหรือยัง?” เสียงนั้นเป็นของขจรที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่พยายามกดไว้
“จะกลับมาเล่นละครอะไรอีกขวัญข้าว? กล้อง? หลักฐาน? อย่าทำให้ตัวเองดูน่าสมเพชไปมากกว่านี้เลย”
ขวัญข้าวหันไปมองพี่ชายตรง ๆ
“กลัวเหรอ?” เธอถามเสียงเรียบ
“กลัวว่าแม่จะรู้ความจริง? หรือกลัวว่าความลับของแกจะหลุดไปถึงคนอื่นมากกว่า?”
ขจรเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาเขาแดงก่ำเหมือนสัตว์ร้ายจนมารตีต้องตะโกน
“พอแล้ว! หยุด! ทั้งสองคน!”
ทั้งคู่หยุดนิ่ง ราวกับถูกหยุดด้วยเสียงสั่งของผู้เป็นแม่
มารตีหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน
“แม่ไม่อยากฟัง ไม่อยากรู้ ไม่อยากเลือกใครอีก...ออกไป!”
ขวัญข้าวยืนนิ่ง ก่อนจะเก็บแฟลชไดร์ฟลงกระเป๋าเสื้อ
เธอไม่ได้โต้ตอบใด ๆ กับคำสั่งนั้น เพียงแต่เดินออกจากห้องไปช้า ๆ โดยไม่เหลียวกลับ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments