โวเดน: มหานักเวทย์แห่งความหวัง
01
กาลครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ได้มีเหล่าเทพลงมาจุติในโลกนี้ ครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นสภาพและทิวทัศน์ของโลกนี้นั้นมันช่างแห้งแล้งซะเหลือเกิน พวกเหล่าเทพเลยได้ทำการฟื้นฟูพื้นดินและแม่นํ้าทั้งหลายจนกลายเป็นโลกที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยสิ่งมีชีวิตหลากหลาย เหล่าเทพได้สร้างสิ่งมีชีวิตต่างๆขึ้นมาประกอบด้วยเหล่ามังกร เอลฟ์ คนแคระ แฟรี่ ภูติ และสิ่งต่างๆรวมไปถึงมนุษย์
โลกได้เกิดสงครามระหว่างเทพเจ้าและปีศาจ ขึ้นมานับไม่ถ้วนจนโลกได้ล้มสลายไปในหลายครั้งหลายครา
แต่นั่นก็ผ่านมาหลายทศวรรษเสียแล้ว
ตปก
เจ้านี่ทำงานไม่ได้เรื่องเสียเลย!!!
โวเดน
น...เน็กซ์ // นํ้าตาคลอ
เน็กซ์
ทำไมเจ้าต้องตบตีเขาด้วย!!!
ตปก
ก็มันทำงานไม่ได้เรื่อง!!!
ตปก
ข้าให้เงินมัน มันก็ต้องทำงานดีๆตอบแทนข้าสิ!!
ตปก
งั้นข้าไล่เจ้าออก แล้วเจ้าจะไปไหนก็ไป!!!
โวเดน
แต่ข้าจะไปทำงานที่ไหนดีล่ะทีนี้
โวเดน
ข้าต้องหาเงินไปเพื่อน้องสาวของข้านะ
เน็กซ์
งั้นเอางี้ เจ้าไปหายาในป่ามาให้ข้า
เน็กซ์
แล้วข้าจะให้เงินเจ้า
เน็กซ์
งั้นเจ้าไปทำแผลที่บ้านข้าก่อน
จากนั้นทั้งคู่ก็พากันไปที่บ้านของเน็กซ์
รอสเซลล่า
นี่เจ้าไปโดนไอ้บ้านั้นตีมาอีกแล้วใช่มั้ย!!
รอสเชลล่า ลูกสาวของเน็กซ์ ผู้หญิงที่จิตใจดีมีเมตตา และเอ็นดูโวเดนและน้องสาวของเขาเหมือนพี่น้องแท้ๆ
รอสเซลล่า
เดียวข้าจะไปจัดการมันให้นะ
โวเดน
ม..ไม่เป็นไรหรอกรอสซี่ ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว
รอสเซลล่า
จะไม่เป็นไรได้ไง ดูเจ้าสิ
โวเดน
เพราะงั้นแค่ทำแผลให้ข้าก็พอแล้ว
รอสเซลล่า
อือ แต่ข้าเป็นห่วงเจ้าจริงๆนะ
รอสเซลล่า
เอาล่ะ เสร็จแล้ว
รอสเซลล่า
ไม่เป็นไรหน่า ข้าเป็นพี่สาวก็ต้องดูแลน้องสิ
รอสเซลล่า
อ๊ะ แต่นี่ก็คํ่าแล้วนะ
เน็กซ์
ข้าเตรียมอาหารและยาเอาไว้ให้
เน็กซ์
ถ้าเจ้าดีขึ้นค่อยมาหาข้าอีกทีนะ
รอสเซลล่า
อื้อๆ ช่ายๆ ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดีเลย
โวเดน
ปกติพวกเจ้าก็ดูแลข้ากับเซียร่าดีตลอดเลยนะ
เน็กซ์
ยังไงเจ้าก็เป็นเหมือนลูกแท้ๆข้า
เน็กซ์
รีบไปหาน้องเจ้าเถอะ
เด็กสาวตัวเล็กๆเส้นผมสีเงิน ตาสีฟ้าวิ่งมา
เซียร่า
ก็ข้าคิดถึงพี่นี่นาาา
โวเดน
อื้อ พี่ก็คิดถึงเซีย
โวเดน
งั้นเราไปกินข้าวกันแล้วพรุ่งนี้ข้าจะไปเก็บสมุนไพรขาย
เซียร่า
ข้าไม่อยากให้ท่านพี่ไปเลย
เซียร่า
ไปทีไรท่านพี่ชอบเจ็บตัวทุกทีเลยนิ
เซียร่า
ข้าไม่อยากให้ท่านพี่เจ็บ
โวเดน
ไม่เป็นไร งั้นพรุ่งนี้เข้าไปกับข้านะ
โวเดน
ข้าจะพาเจ้าไปดูดอกไม้ที่ป่าด้วยเลย
โวเดน
เอาล่ะๆ เราไปกินข้าวแล้วเข้านอนกันก่อนเถอะ
จากนั้นทั้งสองคนก็พากันไปกินข้าว
หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ
เค้าเป็นนักเขียนมือใหม่ถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษจากใจจริงมากๆนะคะ
Comments