โลก 1.2 สาวน้อยการละคร

ทอนเดินตรงไปที่โซนของทานเล่นทันที สายตาของเขาเริ่มกวาดหาคนที่ดูน่าสงสัยเเละมีความเป็นบอสของด่านนี้มากที่สุด แน่นอนว่าเขามองเเต่พวกเด็ก ๆ เท่านั้นที่กำลังพากันยืนคุยไปมา เด็กบางคนก็นั่งเล่นเครื่องดนตรี จากสายตาของทอนอายุของเด็ก ๆ เหล่านี้โดยประมาณก็ 13-14 ปี ถ้าคนที่โตหน่อยก็ 15 ปี ทอนเริ่มมีความรู้สึกว่ามีคนกำลังจดจ้องตัวเองอยู่ แต่เขาก็ยังไม่อยากแสดงพิรุธอะไรออกมามาก ก่อนที่เขาจะตัดสินใจไปยืนรอที่จุดนัดตามที่เขาบอกกับคนในทีมก่อนหน้านี้

" ทุกคนเจอเบาะเเสอะไรกันบ้างไหมครับ? "

ทอนถามคนในทีมด้วยความสงสัย ก่อนที่จะบอกข้อมูลให้กับคนในทีมฟังว่ามีเด็กคนไหนน่าสงสัยบ้าง แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เจออะไรเลย ทอนเริ่มเครียดแต่เขาก็ยังมีหวังอยู่ วันนี้เป็นวันเเรกมันเเค่เริ่มต้นเเละไม่อันตรายมากเท่าไหร่ ทอนเลยตัดสินใจว่าจะแบ่งกันไปกลุ่มละสามคน ตอนนี้ในกลุ่มของเขามี ซาช่า มาจ้า และรวมเขาเป็นคนที่สาม ส่วนอีกกลุ่มมี เจสัน เจส และลีลิน

ทอนบอกกับทุกคนว่าอีก 30 นาทีมาเจอกันที่เดิม ก่อนที่กลุ่มเจสันจะเเยกไปอีกทาง ทอนเเละคนในกลุ่มก็เเยกออกไปอีกโซนของโถงงานเลี้ยง ตรงที่กลุ่มของเขามานั้นเป็นโซนที่นักดนตรีเล่นบรรเลงกันอยู่ เสียงที่พวกนักดนตรีบรรเลงทำเอาเขาเเละคนในกลุ่มเคลิ้มเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ยังมีความรู้สึกขนลุกกับบทเพลงนั้นเช่นกัน ทอนรีบดึงสติของตัวเองทันที ก่อนจะหันไปเช็คเพื่อนในกลุ่ม ก่อนที่เขาจะเห็นว่ามาจ้ายิ้มปริ่มพอใจกับบทเพลงไปเป็นที่เรียบร้อยส่วนซาช่ายังปกติอยู่ ดูเหมือนเธอจะจิตใจเเกร่งน่าดู

ทอนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเเละพาสาว ๆ ทั้งสองคนเดินเข้าไปลึกอีก ก่อนที่กลุ่มของเขาจะเหลือบไปเห็นเด็กสาวคนหนึ่งจนพวกเขาต้องหยุดชะงักมอง เรือนผมสีขาวสว่างดวงตาสีแดงสดดั่งสีเลือดเเละเม็ดทับทิม ริมฝีปากเล็กสีชมพูอ่อนจนน่ามอง ผิวขาวผ่องดั่งน้ำนม รอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าของเธอช่างสดใสเเละน่ารักน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน รูปร่างของเธอนั้นดูตัวเด็กใบหน้ากลมที่ดูน่าทะนุถนอม

กลุ่มของทอนชะงักมองเธอไปชั่วครู่ ยังไม่ทันจะได้มองเด็กสาวคนนั้นต่อสายตาของมาจ้าเเละทอนก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เด็กสาวคนนั้น จนทำให้พวกเขาทั้งสามคนอึ้งไปอีกที รูปร่างของเขาสูงโปร่งลำตัวหนาเเน่นเเละดูเเข็งแรง ทรงผมของเขาถูกจัดอย่างเรียบร้อยดั่งลูกของผู้ดี ชุดพ่อบ้านที่ใส่ดูน่ามองเเละเข้ากับใบหน้าที่คมเข้มเเละหล่อเหลา แขนข้างนึงมาประทับที่กลางเอวเเละมีผ้าสีขาวทับอยู่เสมือนพร้อมรับใช้สาวน้อยตรงหน้าทุกเวลา

พวกเขาทั้งสามอึ้งกับความสวยหล่อของทั้งสองคน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็พอเข้าใจเพราะเเค่มองก็รู้ว่าลูกผู้ดี แต่พ่อบ้านน่ะสิ! พ่อบ้านจำเป็นต้องหล่อขนาดนี้เลยไหม!? ทั้งสามได้แต่อุทานในใจอย่างเขินอายเเละอิจฉา โดยเฉพาะทอนเขามั่นใจในหน้าตาของตัวเองพอสมควร เเต่พอมาเห็นพ่อบ้านคนนั้น หน้าตาของเขานี่ไม่ตกกระป๋องไปเลยหรอ!?

ในขณะที่ทั้งสามกำลังอยู่ในภวังค์รู้ตัวอีกทีสาวน้อยคนนั้นเเละพ่อบ้านสุดหล่อข้างกายของเธอก็มายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขาซะเเล้ว ก่อนจะได้ตกใจอะไร เสียงที่หวานละมุนดั่งขนมเค้กที่เเสนอร่อยก็ดังขึ้นในหูของทั้งสามคนทันที

" สวัสดีค่ะ พี่ชายพี่สาว พวกพี่หลงทางหรอคะ ให้หนูบอกพี่สาวใช้พากลับที่โถงงานเลี้ยงไหมคะ "

เด็กสาวคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มที่คนมองต้องใจละลาย ไหนจะเสียงที่ทั้งเล็กเเละน่ารักนั่นอีก นี่มันนางฟ้าตัวน้อยชัด ๆ ! ทั้งสามได้เเต่คิด ก่อนที่ซาช่าจะรีบตั้งสติก่อนใครเเละตอบกลับสาวน้อยตรงหน้า

" ใช่จ๊ะ สาวน้อยหนูช่วยพี่ ๆ ทีได้ไหม? "

ซาช่าพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่ที่เธอขอให้สาวน้อยตรงหน้าบอกให้สาวใช้ช่วยนำทางกลับโถงงานเลี้ยงไม่ใช่ว่าเธอรู้อยู่แล้ว แต่เธอมีความรู้สึกว่า กำลังจำไม่ได้จริง ๆ อย่างกับความทรงจำของเธอที่เกี่ยวกับทางกลับของโถงงานเลี้ยงกำลังค่อย ๆ เลือนหายไป และถูกแทนที่ด้วยเด็กสาวตรงหน้า มีความรู้สึกที่อยากคุย อยากเล่น กับสาวน้อยที่น่ารักตรงหน้านี้ ซาช่าเธอพอจะรู้ว่าเหมือนตัวเองโดนลบความทรงจำ หรือไม่ก็ตกอยู่ในสกิลของบอสด่าน คนที่ทำไม่สาวน้อยตรงหน้า ก็พ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แน่นอน!!

—————————————————————

ซาช่าเธอฉลาดมาก แต่เธอจะหนีจากสกิลบอสยังไง!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***