บทต่อไป

นภัสสรยืนอยู่หน้ากระจก มองตัวเองด้วยแววตาแน่วแน่ ร่องรอยความกดดันจากชายคนนั้นยังทิ้งเงาไว้บนผิวกาย แต่ในหัวใจของเธอกำลังลุกโชน

เธอรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา และสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ผู้ชายอย่างเขา… ไม่เคยทำอะไรโดยปราศจากเหตุผล

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเธอ

"คุณผู้หญิงครับ นายท่านให้ผมมาเชิญไปทานอาหารเช้า" เสียงของลูกน้องคนหนึ่งดังขึ้นจากอีกฝั่งของบานประตู

นภัสสรเม้มปากแน่น นายท่านงั้นเหรอ? ผู้ชายคนนั้นคิดว่าเธอเป็นแค่ของเล่นที่จะสั่งให้ไปไหนก็ได้หรือไง?

"ฉันไม่หิว" เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น

"แต่นายท่านสั่งไว้ว่า..."

"บอกเขาว่าฉันไม่ได้เป็นคนรับใช้ของเขา"

เงียบ... ลูกน้องคนนั้นคงไม่กล้าดื้อกับเจ้านายของเขา แต่ก็คงไม่กล้าฝืนคำพูดของเธอเช่นกัน

ไม่กี่นาทีต่อมา เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้น และตามมาด้วยเสียงประตูถูกเปิดออกโดยไม่ขออนุญาต

"ดื้อจริงๆ ด้วย"

เสียงทุ้มต่ำทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง นภัสสรหันไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาคู่นั้นยังคงเย็นชาและแฝงแววอันตรายเหมือนเมื่อคืน

"ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่หิว"

"แต่ฉันไม่ได้ถามว่าเธอหิวหรือเปล่า"

เขาก้าวเข้ามาใกล้ ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากร่างกายของเขา ดวงตาของเขามองเธอราวกับนักล่าที่จ้องเหยื่อ

"อย่าลืมว่านี่คือชีวิตใหม่ของเธอ" เขาพูดช้าๆ "และฉัน... คือคนเดียวที่กำหนดว่ามันจะเป็นยังไง"

นภัสสรกัดริมฝีปากแน่น มือของเธอกำหมัดแน่นขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา

"งั้นเหรอ?" เธอท้าทายกลับ "ก็คอยดูแล้วกัน ว่าฉันจะทำให้คุณเป็นฝ่ายเสียการควบคุมแทน"

รอยยิ้มของเขาเจือด้วยความสนใจ มือหนายื่นมาไล้ปลายคางเธอเบาๆ

"น่าสนใจ" เขากระซิบ "งั้นเรามาดูกันว่าใครจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก่อนกัน..."

นภัสสรจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเขา เธอไม่ยอมเป็นแค่หมากในเกมของใคร แต่ผู้ชายตรงหน้ากลับดูพึงพอใจกับท่าทีแข็งกร้าวของเธอ ราวกับว่ายิ่งเธอต่อต้าน เขายิ่งสนใจ

"ลองดูสิคะ" เธอกระซิบตอบ ดวงตาฉายแววท้าทาย

มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนจากปลายคางขึ้นไปแตะเบาๆ ที่แก้มของเธอ ลากปลายนิ้วไล่ลงมาจนถึงลำคอ

"เธอคิดว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงฉันได้เหรอ?" เสียงของเขาแหบต่ำ และอันตราย "ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่จะถูกควบคุมง่ายๆ นะ นภัสสร"

เธอเอียงหน้าหลบสัมผัสของเขา "แล้วถ้าฉันทำได้ล่ะ?"

เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้ เงาของเขากลืนเธอเข้าไปในอาณาเขตของเขาอย่างสมบูรณ์

"งั้นฉันจะรอดู" เขาพูดเสียงเบา แต่แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

เขาถอยออกมาเพียงก้าวเดียว ปล่อยให้เธอยืนอยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นแรงกับความรู้สึกที่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร

"มากินข้าวซะ" เขาพูดเป็นคำสั่ง "ฉันไม่ชอบให้ใครดื้อ"

นภัสสรสบตาเขา รู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่จะยอมให้เธอควบคุมได้ง่ายๆ แต่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ยอมศิโรราบเช่นกัน

"ก็ได้ค่ะ" เธอยอมเดินผ่านเขาไป แต่ในใจกำลังคิดแผนบางอย่าง

เกมนี้เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***