รุ่นพี่เร้าร้อนกับรุ่นน้องสุดจะเย็นชา
ตอนที่ 4 ช่วยด้วย!!
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//โยนลัลนาลงบนเตียง
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ไม่
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
กูรักมึงมาก เเต่ทำไมมึงถึงทำกับกูเเบบนี้
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//ทำหน้าโรคจิต
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ใช่กูบ้า!!
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
กูบ้าเพราะรักมึง!!//พูดพร้อมจับลัลนานอนหงายหน้า
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//จับเเขนลัลนาติดขอบเตียง
ลัลนา(นอ.)
กูบอกให้ปล่อยย//พร้อมด้วยสีหน้าตกใจ
ลัลนา(นอ.)
กูโทรเเจ้งตำร็วจเเน่!!
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
เอาเลย เเล้วมึงจะได้รู้ว่ากูใหญ่กว่าตำรวจใหญ่กว่า!
ลัลนา(นอ.)
เอาไงดี//พูดในใจ
ลัลนา(นอ.)
จะให้ทำไรฉันไม่ได้นะ//พูดในใจ
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
กูรักมึงมาก
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
รักมากๆ //พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เริ่มดมซอกคอลัลนา
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//กอดรัดเเน้นขึ้น
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//ถอดเสื้อ
ลัลนา(นอ.)
//หลับตาหันหน้าหนี
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//จับหน้าหันกลับมา
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เริ่มลูบไล้ขาลัลนา
ลัลนา(นอ.)
อย่าทำเเบบนี้😭😭
ลัลนา(นอ.)
กูกลัวว😭//พูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
อะไร กูยังไม่ได้ทำไรเลย
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
วันนี้มึงจะได้เป็นของกูคนเดียว😏
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ไม่มีใครมาเเยกเราออกจากกันได้อีกเเล้ว😏
ลัลนา(นอ.)
ต่อให้กูตายเกิดใหม่อีกกี่ร้อยปี กูก็ไม่อยากอยู่กับมึงง!!!!//ตะโกนเสียงดัง
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ฮึ😏
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//ดมซอกคอลัลนา
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เลียคอ
ลัลนา(นอ.)
ไอบ้ากาม//ตะโกนเสียงเเหลม
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
เอาสิ
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ตะโกนดังๆสิ
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
เเบบนี้เเหละกูชอบ😏
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ได้อารมณ์ดี อ่าา~~
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เริ่มเอามือล้วงเข้าไปในต้นขาอ่อน
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
เอ๊ะๆๆไม่ใช่เปียกก่อนกูนะ😏
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
เงี่ยนหรอ😏//ก้มไปกระซิบเบาๆข้างหูลัลนา
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//กำลังจะจูบ
ลัลนา(นอ.)
//กัดปากของรณภพอย่างเเรง
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
โอ้ยยย!!!//ร้องด้วยความเจ็บปวด
ลัลนา(นอ.)
//พลักร่างที่ทับร่างออก
ลัลนา(นอ.)
//วิ่งไปเปิดประตู
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เลือดออกตรงปาก
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
จะไปไหนนะ!!!//ตะโกนด้วยความโมโห
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//วิ่งตาม
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ไอ้เว มึงดื่มสิ
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
นั่งเหม่ออยู่ได้
เวไนย์(พอ.)
กูได้ยินเหมือนมีคนร้องให้ช่วยเลย
เวไนย์(พอ.)
มึงลองฟังดีๆดิ
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
//ตั้งใจฟัง
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
มีคนร้องให้ช่วยอ่ะ
เวไนย์(พอ.)
เหมือนเสียงเริ่มเข้ามาใกล้ละ
เวไนย์(พอ.)
//วิ่งไปเปิดประตู
เวไนย์(พอ.)
//กำลังพลักประตู
ร่างบางเรียวของร่างนึงวิ่งจู้เข้ามากอดเวไนย์อย่างเเน่น
ลัลนา(นอ.)
//เงยหน้าขึ้นไปมอง
ลัลนา(นอ.)
น้องช่วยพี่ด้วย😭//น้ำตาอาบเเก้มพูดด้วยน้ำเสียงสั่น
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
//วิ่งออกมา
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ใครทำอะไรพี่
เวไนย์(พอ.)
อึบ เอิ่มม..คือว่า
ลัลนา(นอ.)
//กอดไม่ยอมปล่อย
หน้าอกของลัลนาเเนบชิดกับอกของเวไนย์
เวไนย์(พอ.)
นี่มันอะไรกัน//พูดในใจ
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
//มองสองคนนั้น
ลัลนา(นอ.)
น้องช่วยพี่ด้วยนะคะ//มองขึ้นไปหาเวไนย์ด้วยกลัว
เวไนย์(พอ.)
พี่เจออะไรมาบ้าง
เวไนย์(พอ.)
ทำไมต้องวิ่งขนาดนี้
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ใช่ ใครทำอะไรพี่
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//วิ่งตามมาถึง
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เลือดเต็มริมฝีปาก
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ปล่อยเเฟนกู
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
อย่ามายุ่งกับเเฟนกู!!!
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เดินเข้ามาใกล้ลัลนา
ลัลนา(นอ.)
อย่าเข้ามา!! //พูดพร้อมน้ำตาไหล
เวไนย์(พอ.)
ออกไป//พลักรณภพ
เวไนย์(พอ.)
มึงทำไรพี่เค้า
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
เรื่องของกูกับเเฟนอย่ามายุ่ง
ลัลนา(นอ.)
ฉันไม่ใช่เเฟนเค้าา!😭
เวไนย์(พอ.)
เขาบอกไม่ใช่มึงมีสิทธิ์อะไรมา บอกใช่
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
ปล่อยเเฟนกู
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
//เข้ามาดึงเเขนลัลนาออกจากเวไลน์
ลัลนา(นอ.)
ปล่อยนะ!!//สบัดเเขน
เวไนย์(พอ.)
ไอ้มาร์กพาพี่เค้าเข้าห้องไปก่อน
ลัลนา(นอ.)
//เดินตามเข้าห้องไป
เวไนย์(พอ.)
กูจะโทรเเจ้งตำรวจถ่ามึงไม่หยุด
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
โถ่เอ้ย!!
รณภพ(พร.)(เเฟนเก่านอ.)
กูบอกให้ปล่อยเเฟนดูไง!!!!
นั่นเเฟนกูมึงอย่ามายุ่ง!!
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ไอ้เวมึงไหวมั้ยเนี่ย
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
//วิ่งไปช่วย
มึงเอาเเฟนกูขึ้นมาา!!! //ตะโกนด้วยความโมโห
เสียงชกกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ฝากไว้ก่อนเหอะ วันนั้นมึงอย่าคิดว่าจะพาเเฟนกูไปง่ายๆ
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ไอ้เวมึงไหวมั้ย
เวไนย์(พอ.)
กูไหว//เป็นเเผลตรงปาก
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
มึงได้เเผลละมึงอ่ะ
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
กูพึ่งเคยเห็นมึงต่อยตีเพื่อปกป้องผู้หญิงคนนึงเลยนะเนี่ย
เวไนย์(พอ.)
เรื่องธรรมดา ก็เเค่ปกป้องคน
เวไนย์(พอ.)
//เดินเข้าห้อง
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
พี่เป็นอะไรกับผู้ชายคนนั้นกันเเน่ ทำไมมันถึงตามลากพี่กลับไปขนาดนั้น
ลัลนา(นอ.)
มันเป็นเเค่เเฟนเก่าเเล้ว//พูดพร้อมกับก้มหน้า
ลัลนา(นอ.)
เเต่ก็ไม่รู้ว่ามันเเค้นอะไรถึงทำเเบบนั้น
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ไม่เป็นไรเเล้วครับพี่
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
เดี๋ยวไปเเจ้งตำรวจนะครับ
ลัลนา(นอ.)
เเจ้งไม่ได้หรอก
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
เอ้าทำไมอ่ะ
ลัลนา(นอ.)
พ่อมันเป็นคนมีอิทธิพลเเละเป็นเศรษฐีดัง ไม่มีใครกล้าฟ้องหรอก
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
เเล้วพี่จะปล่อยไปเเบบนี้หรอ
ลัลนา(นอ.)
ไม่เป็นไรจบเทอมนี้ ก็ย้ายไปต่างประเทศเเล้ว คงไม่เป็นไรเเล้วเเหละ
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ไม่ต้องเป็นห่วงนะ มีพระเอกของเราทั้งคน//พร้อมยักไหล่ชนเวไนย์
ลัลนา(นอ.)
เเล้วก็ขอโทษด้วยวันนี้ทำขายหน้าพวกนายเเล้ว
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
ไม่เป็นไรเลยครับๆ
ลัลนา(นอ.)
//ยืนผ้าเช็ดให้เว
ลัลนา(นอ.)
//เอาใส่มือเวไนย์
ลัลนา(นอ.)
ค่อยๆเดินไปเปิดประตู
มาร์ก(เพื่อนพอ.)
วู้ ~~ผ้าเช็ดหน้าสาวงาม
เวไนย์(พอ.)
//ถอนหายใจเบาๆ
เวไนย์(พอ.)
ล้อได้ทุกที่ทุกเวลา
(เเอด)เจ๊ชะนี
ติดตามตอนต่อไปนะคะที่รัก😚😘
Comments