ตอนที่ 1 ใจฉันเเหลกเพราะน้ำมือเธอ

。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。

...****************...

เมื่อเวลาผ่านไป มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไป

เเต่มีสิ่งเดียว ที่ฉันไม่เคยเปลี่ยน คือฉันยังรักนายจนถึงทุกวันนี้

บอกฉันทีเถอะ เมื่อไหร่เราจะได้รักกันอีก

...----------------...

2 ปีผ่านไป ~~~~

เมื่อครั้นระยะเวลา 2 ปีผ่านไป รินได้เติบโตขึ้นเป็นสาวสวยที่ใคร ๆ ก็หมายตา ซึ่งเธอก็ไม่ได้สนใจผู้คนเหล่านั้นมากนัก ตอนนี้ เธอขึ้นมหาลัยเเล้ว เเละได้มีเพื่อนใหม่ ๆ เเละเพื่อนสนิทคนใหม่ ถ้าถามว่าเธอลืมรักครั้งเก่าได้เเล้วยัง ครั้นเธอจะตอบว่า ถ้าเธอลืมได้เธอคงมีเเฟนใหม่ไปตั้งนานเเล้ว ทั้งที่ฝ่ายนั้นก็มีเเฟนคนใหม่เเละชอบคนใหม่ไปตั้งหลายคนเเล้ว รินไม่เคยลืมเขาได้เลย คิดถึงเเต่ก็ไม่ได้หนักถึงขั้นที่จะต้องมานั่งเครียดนั่งร้องไห้ เธอเเค่ต้องการเวลาในการทำใจ พักผ่อน เเล้วค่อยกลับไปเริ่มต้นใหม่ ตอนอยู่ที่โรงเรียน ก็ทะเลาะกับเขาทุกครั้งทำเหมือนเกลียดเขามองหน้ากันไม่ติด ความเป็นจริง รักเขายิ่งกว่าอะไร

( ถามจริง ปากเเข็งหรอจ๊าาาาา )

ครั้นรักเริ่มต้น มักมีความสุข

ครั้นพอหมดรัก กับไร้เยื่อใย ~~~

ความรักก็เป็นเเบบนี้เเหละ ( รินได้กล่าวไว้ )

...****************...

ครั้นเวลาผ่านมา เธอได้ใช้ชีวิต เเละคิดว่าฉันต้องเดินหน้าต่อ ฉันคงไม่ได้เจอเขาอีกเเล้วในชีวิตนี้ หลุดออกจากวงโคจรของกันเเละกันไปเเล้ว คงจบเเล้วเเหละ

เเต่เเล้ว~~~~

...****************...

ก้อย : 📞 : ฮัลโหลทุกคน อยู่ในสายหมดละยัง.........

ริน : 📞 : อยู่จ้าาาาาาา😊 คิดถึงจังไม่ได้เจอกันตั้งหลายเดือน

ปลาย : 📞 : อยู่ ๆ เเหมมมมม๋

มิ้นต์ : 📞 : ฮัลโหลทุกคน ว่าใงก้อยยยย

ก้อยกล่าวบอกทุกคนในสาย เนื่องจากจะมีธุระสำคัญที่จะได้ทำให้ทุกคนมาเจอกันอีกครั้ง ภายในสถานที่เดิมที่คุ้นเคย

ก้อย : 📞 : คือ โรงเรียนจะมีกิจกรรม พวกเเกจะไปมั้ย เห็นเขาบอกจัดบงจัดบูธ เราเป็นพี่เราต้องไปจัดเองด้วยนะเว้ย ได้ข่าวว่าในงานกิจกรรมอื่น ๆ เยอะมาก นี่เป็นปีเเรกเลยนะ ที่โรงเรียนเราให้คนภายนอกเข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมเเบบเนี้ย คือดีเลยอ่ะ

ปลาย : 📞 : หื้อ ก็ดีนิ่ จะให้ไปหรอ ??

( ปลายถามด้วยความสงสัยว่านี่จะให้ไปจริง ๆ ใช่มั้ย )

มิ้นต์ : 📞 : ใช่ม้ะ ๆ จะให้ไปจริง ๆหรอ

( มิ้นต์เสริมอีกเเรง )

ก้อย : 📞 : ไปจริงจ้าาา เราไปเปิดบูธกัน รับรองสนุกเเน่ ว่าเเต่เปิดบูธไรดี เห้ยเเล้วรินไปหนายยย

( ก้อยพูดขึ้นเมื่อบทสนทนาของใครบางคนหายไป )

ริน : 📞 : เอ่อ ช่วงนี้ยุ่ง ๆ น่ะ อ่านหนังสือเยอะมาก บอกเลยงานหนักมาก หนักมากจริง ๆ

📞 : เเกไหวใช่มั้ย ( สามสาวพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย )

ริน : 📞 : ไหว ๆ เเต่พวกเเกคิดซุ้มไว้ก่อนเลยนะ พอถึงวันเเล้วจะตามไป เดี๋ยวไปสมทบตอนนี้ขออ่านหนังสือก่อน ใส่ชุดอะไร ให้ฉันทำอะไรบอกนะจ๊ะเพื่อน ๆ จุ๊ฟ ๆ

ติ๊ด ติ๊ด ( เเล้วรินก็วางสายไป )

ทำให้สามสาวตกอยู่ในภาวะเดดเเอร์ชั่วขณะ

เเล้วก็เริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง ว่าถึงงานจะทำอะไรดี จัดบูธเเบบใหน ใครทำอะไรบ้าง เเต่สามสาวคงต้องให้รินทำน้อยที่สุด เนื่องจากว่าตอนนี้เธอยังไม่ว่าง