บุตรมารคือข้า นางปีศาจ

จวนตระกูลซู

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

อ๊าา//เบ่งคลอด

ตัวประกอบหญิง

ยินดีด้วยบุตรของฮูหยินซูเป็นบุตรสาว

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

//ทำหน้าดีใจและเอาลูกมาอุ้มไว้

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

!!!!!

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

ทำไมลูกข้าถึงมีตราแปลกๆบนหน้าผาก

ตัวประกอบหญิง

ไม่มีนะเจ้าคะ!!!//มองทารกที่กำลังหลับ

ไม่นานก็มีไอสังหารออกมาจากตัวของทารก

แต่ก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

นับตั้งแต่คลอดบุตรสาวออกมาในจวนเหมือนกับความโชคร้ายมากมาย

ทุกคนในจวนเริ่มเกลียดบุตรสาวที่เพิ่งคลอดออกมาเพียงไม่นาน

17ปีผ่านไป

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

เซียนอวิ๋น!!! อยู่ไหน//พูดด้วยเสียงที่เกรี้ยวกราด

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เดินออกมาประจันหน้ากับอวี๋ซวี่ฮุ่ย

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

ข้าให้เจ้าไปตักน้ำ เหตุใดยังไม่ได้!!!

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

//หยิกที่แขนของซูเซียนอวิ๋นอย่างแรง

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

โอ้ย! ท่านแม่//สีหน้าเจ็บปวด

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

ไปทำตามที่ข้าสั่งเร็วเข้า!!!

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//รีบวิ่งออกจากบ้านไปตักน้ำ

ซูเซียนอวิ๋น ก็คือบุตรสาวจวนตระกูลซู แม่คือ"อวี๋ซวี่ฮุ่ย"ส่วนพ่อคือ"ซูกู่เจิน"

คนในบ้านค่อยชอบเซียนอวิ๋นเพราะเกิดมาก็มีไอสังหาร แถมในจวนก็เริ่มเจอแต่เรื่องร้ายๆหลังคลอดบุตร

มีเพียงน้องสาวที่ห่างกันเพียงปีเดียวคอยมาอยู่คุยดีกับเซียนอวิ๋น

ซูผิงอัน{suping'an}

พี่หญิง หนักมั้ยข้าช่วยถือ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ไม่เป็นไรข้าไม่หนัก

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//วางถังที่มีน้ำวางในครัว

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เอามือจับตรงที่โดนหยิกมา

ซูผิงอัน{suping'an}

//รีบเปิดแขนเสื้อของเซียนอวิ๋นออก

ซูผิงอัน{suping'an}

โดนท่านแม่ทำร้ายมาอีกแล้วใช่มั้ย

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

อื้ม

ซูผิงอัน{suping'an}

ข้าสงสารพี่หญิงจังเลย ต้องโดนคนในบ้านทำร้ายทุกวัน

ซูผิงอัน{suping'an}

จนข้าอยากจะเป็นพี่หญิงแทนเลย พี่หญิงจะได้ไม่ต้องลำบากแบบนี้

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

เจ้าน่ะมีคนคอยรักคอยตามใจก็ดีอยู่แล้วจะมาอยากเป็นข้าทำไม

ซูผิงอัน{suping'an}

ไปเล่นว่าวกับข้ามั้ย

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ไม่ล่ะ ข้าต้องไปทำอาหาร

ซูผิงอัน{suping'an}

งั้นข้าจะช่วย

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

เจ้าไปหาท่านพ่อท่านแม่เถอะ ถ้าเห็นเจ้ามาช่วยงานข้า ข้าคงจะได้แผลเยอะกว่านี้นะ

ซูผิงอัน{suping'an}

ก็ได้ ที่รับปากเพราะไม่อยากให้พี่หญิงเจ็บตัวนะ//เดินออกจากครัว

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//ยกสำรับอาหารมากมายมายังโต๊ะกินข้าว

ซูกู่เจิน{sugujen}

นานขนาดนี้ไม่เอามาให้ตอนข้าตายเลยล่ะ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

อวิ๋นเอ๋อร์ขอโทษทุกท่าน

ซูกู่เจิน{sugujen}

มัวรออะไร รีบไปรับโทษโบยซะ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เซียนอวิ๋นเดินออกไปรับโทษข้างนอก

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เดินเข้ามานั่งกินข้าวด้วยความเจ็บปวด

ซูผิงอัน{suping'an}

พี่หญิงเจ็บมากมั้ย

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

จะถามทำไมไม่ตายก็ถือว่าเมตตาแล้ว

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//ก้มลงกินข้าวด้วยความเจ็บปวดทั้งกายและใจ

ซูกู่เจิน{sugujen}

ตายไปก็ดี จวนเราจะได้พ้นเคราะห์

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//กำมือแน่น

ซูผิงอัน{suping'an}

ท่านพ่อกันท่านแม่พูดเกินไปนะ!!!

ซูผิงอัน{suping'an}

พี่หญิงไม่ใช่สายเลือดพวกท่านรึไง

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

ตอนนี้ตระกูลเราถูกลดขั้นก็เพราะยัยปีศาจนี่

ซูผิงอัน{suping'an}

พี่หญิงไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย ที่ผิดก็คือคนที่ใส่ร้ายพวกเรา

หลังจากเซียนอวิ๋นเกิด ตระกูลซูก็ถูกตระกูลเซวียใส่ร้าย ยื่นฎีกาว่าซูกู่เจินยักยอกเงินครมคลังไปมากมาย และยื่นหลักฐานปลอมมากมายมอบให้ฮ่องเต้ ฮ่องเต้จึงสั่งลดขั้นของซูกู่เจิน และ ยึดทรัพย์สินมากมายจนเกือบหมดจวน แต่ดีที่ซ่อนเอาไว้บางส่วนจึงพอมีเงินมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ซูผิงอัน{suping'an}

มีข้าวกินน้ำดื่มก็ดีแล้ว ไม่ได้ตกต่ำถึงขนาดต้องอดมื้อกินมื้อซักหน่อย

ซูผิงอัน{suping'an}

//ลุกออกไป

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

เพราะเจ้านางปีศาจ ทำให้เสี่ยวอันต่อว่าข้า

ไฟดับลง

ลมหนาวพัดเข้ามา

มีกลิ่นอายเหมือนมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

ไปจุดไฟซะนางปีศาจ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//นั่งนิ่ง

อวี๋ซวี่ฮุ่ย{yuxuhui}

ได้ยินมั้ยข้าให้เจ้าไปจุดไฟ//เข้าไปตีเซียนอวิ๋นอย่างแรง

จู่ๆอวี๋ซวี่ฮุ่ยก็ล้มลงและไม่ตื่นขึ้นมาอีก

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//ดึงมีดที่แทงอวี๋ซวี่ฮุ่ยออกมา

ซูกู่เจิน{sugujen}

ฮุ่ยเอ๋อร์//แปลกใจเมื่อเสียงตะโกนด่าของคนรักหายไป

ซูกู่เจิน{sugujen}

!!!!//เขามองร่างกายที่มีเลือดออกมาอยู่ในความมืด

ซูกู่เจิน{sugujen}

มือสังหารที่ไหน!!!!//มองซ้ายมองขวา

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ยืนอยู่ในความมืด ถือมีดพร้อมเดินเข้าไปหาซูกู่เจิน

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

เหตุใดท่านแม่ถึงเลือดออก//นํ้าเสียงดูชวนสยอง

ซูกู่เจิน{sugujen}

//มองมีดเปื้อนเลือดที่มือของเซียนอวิ๋น

ซูกู่เจิน{sugujen}

ปีศาจ แกมันปีศาจ!!!! //ถอยหลังชนกำแพง

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ท่านพ่อคงรักท่านแม่มาก

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

เช่นนั้น~//พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ข้าพาไปหาท่านแม่ ดีมั้ย~//หัวเราะขึ้นด้วยเสียงอันน่าสยอง

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ลาก่อนนะ//หัวเราะในลำคอ

ซูกู่เจิน{sugujen}

อย่านะ!!!! องครักษ์!!!!//ตะโกนเรียกองครักษ์ที่อยู่นอกประตู

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เอามีดแทงไปตรงหัวใจของซูกู่เจินอย่างแม่นยำ

องครักษ์รีบวิ่งเข้ามา

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//ยืนอยู่ในเงามืด

เมื่อ2วันก่อน

ตัวประกอบชาย

องครักษ์ ก: นางปีศาจนั่นถูกทำร้ายอีกแล้ว ฮ่าฮ่า

ตัวประกอบชาย

องครักษ์ ข:ก็ทุกวันนั่นแหละ สะใจเหมือนกัน

ตัวประกอบชาย

องครักษ์ ค:ถ้าปีศาจนั่นไม่เกิดมาเบี้ยวัดข้าคงไม่ลดลงขนาดนี้

องครักษ์และสาวใช้ทุกคนต่างก็ไม่ชอบซูเซียนอวิ๋นด้วยเหตุผลที่เห็นแก่ตัว

ตัวประกอบหญิง

สาวใช้ ก:คุณหนูระวัง//เทนํ้าสะอาดลงพื้น

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

โอ้ย//ล้มลง

ตัวประกอบหญิง

สาวใช้ ข:ไม่เป็นไรนะคุณหนู//ใช้น้ำเสียงเย้ยหยัน

ตัวประกอบหญิง

สาวใช้ ค://หัวเราะออกมา

ปีศาจ!!!!

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//สายตาเย็นเฉียบมองที่ตาขององครักษ์และสาวใช้ที่รีบวิ่งมา

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

ทำไมวันนี้ไฟถึงดับกันนะ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

หรือว่าอยากให้พวกท่านหายไปกัน//ทำหน้าตาจิตๆ

องครักษ์และสาวใช้ต่างวิ่งไปเป็นที่เป็นทางเพื่อหนี

ชื้บ

ครู่เดียว

องครักษ์และสาวใช้ทั้งหมดนอนล้มลงไร้ลมหายใจ

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//ปักมีดไว้ที่องครักษ์

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เสียงหัวเราะที่น่ากลัว

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

พวกท่าน เป็นอะไรไป ตื่นขึ้นสิ//มองศพด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//เดินไปยังหน้าประตู

ซูเซียนอวิ๋น{suxianyun}

//ล้มสลบไป

ซูผิงอัน{suping'an}

!!!!!//มองคนที่นอนไร้ลมหายใจอย่างตกใจ

ซูผิงอัน{suping'an}

เกิดอะไรขึ้น!!!!

ซูผิงอัน{suping'an}

ท่านพ่อ!!!!//วิ่งไปหาซูกู่เจิน

ซูผิงอัน{suping'an}

//วิ่งไปหาอวี๋ซวี่ฮุ่ย

ซูผิงอัน{suping'an}

ท่านแม่!!!!

ซูผิงอัน{suping'an}

//น้ำตาไหลออกมาตาเหลือบมองไปที่หญิงสาวที่สลบอยู่ตรงหน้าประตู

ซูผิงอัน{suping'an}

พี่หญิง!!!!//รีบวิ่งเข้าไปหาซูเซียนอวิ๋น

ทุกคนที่ผิงอันสัมผัสเย็นเฉียบและไร้ลมหายใจ

มีเพียงพี่สาวที่เธอรักมากๆตัวยังอุ่นๆและมีลมหายใจ

ซูผิงอัน{suping'an}

//รีบแบกพี่สาวที่ยังมีลมหายใจไปหาหมอ

ซูผิงอัน{suping'an}

(พี่หญิงต้องไม่เป็นอะไรนะ)//น้ำตาไหลออกมาระหว่างที่กำลังไปหาโรงหมอ

เด็กสาวผู้อ่อนแอเห็นคนนอนไร้ลมหายใจควรจะตกใจกลัว และทำอะไรไม่ถูก แต่ซูผิงอันตกใจแต่ก็ตั้งสติและพยายามเรียกทุกคนที่นอนอยู่

และก็ยังรีบพาพี่สาวแสนดีของเธอไปยังโรงหมออย่างมีความหวัง

จบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ