รักซ่อนหนาม Episode 04

• • •

เวลา 20.00 น.

โรงแรมมาร์ติเนล

ชั้นดาดฟ้า

คริสติน่า

จริงๆ แล้ว

คริสติน่า

ไม่จำเป็นต้องเอามาก็ได้นะคะ

เธอพูดพร้อมกับเหลือบมองไปที่ช่อกุหลาบข้างๆ

นที

จะทิ้งก็ได้ครับ

นที

ของแม่ผมน่ะ

หญิงสาวระบายยิ้มออกมาเบาๆ

คริสติน่า

งั้นฉันขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ

เธอว่าพลางวางส้อมและมีดหั่นเนื้อในมือลงบนโต๊ะและจ้องมองไปที่เขา

คริสติน่า

ฉันไม่อยากหมั้นค่ะ

คริสติน่า

แล้วก็ไม่อยากแต่งด้วย

นที

ครับ

นที

ผมก็เช่นกัน

นที

ผมมาเพราะคุณแม่ท่านขอครับ

คริสติน่า

งั้น..

คริสติน่า

ถือว่าเรามาเดต

คริสติน่า

แล้วไปกันไม่รอดแล้วกันค่ะ

คริสติน่า

ฉันจะเรียนคุณพ่อฉันให้อย่างนี้

นที

ครับ

นที

งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว

นที

ผมขอตัวนะครับ

คริสติน่า

ค่ะ ขอบคุณค่ะ

นที

//ลุกจากโต๊ะไป

• • •

ตืดด ตืดด ตืดด

รับสาย

โรส

ค่ะพี่รัน

โรส

โรสอยู่ในลิฟต์แล้วค่ะ

โรส

กำลังขึ้นไปค่ะ

โรส

ค่าา..รอสักครู่นะค๊าา

วางสาย

ติ้ง!

ทันทีที่เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้น ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

สายตาเธอก็ต้องเบิกกว้าง เมื่อคนด้านนอกประตูลิฟต์ก็คือ เขา อีกครั้ง!

คิ้วเรียวบนหน้าสวยของเธอเคลื่อนเข้าหากันด้วยความสงสัย

‘ บังเอิญงั้นหรอ? ’

โรส

...

กอรปกับร่างสูงของเขาที่ละสายตาจากหน้าจอมือถือในมือ สบตากับเธอก่อนจะค่อยๆก้าวเดินเข้ามาในลิฟต์ตรงหน้าเธอ

โรส

เอ่อ.. //ถอยหลังให้เขา

นที

คุณที่ร้านดอกไม้?

เขาพูดพร้อมกับเหลือบมองไปยังประตูลิฟต์ที่ปิดลงอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับมามองเธอ

โรส

ค่ะ..

เธอตอบเขาเสียงเรียบๆ เพราะเธอเองไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งแบบเร็วขนาดนี้..

เขาฟังเธอนิ่ง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและเอ่ยถามเธอ

นที

คุณไม่ลงชั้นนี้หรอครับ?

โรส

อ๊ะ! ค่ะ!

เธอมองไปยังหน้าจอดิจิทัลบอกชั้นด้านข้าง ก่อนจะกุลีกุจอกดปุ่มเปิดประตูอีกครั้ง และรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากลิฟต์ไป โดยไม่ได้หันกลับไปมองเขาแม้แต่เสี้ยวเดียว

‘ ตายๆ ’

‘ ยัยโรส..นี่มันน่าอายชะมัด ’

• •

โต๊ะอาหาร

เมื่อถึงโต๊ะอาหารที่พี่ชายเธอนั่งอยู่ เธอก็รีบเลื่อนเก้าอี้นั่งลงทันที

รัน

เป็นอะไรไปเรา?

โรส

//มองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง

โรส

//เม้มปาก

รัน

ฮ่าๆ โอเคๆ

รัน

ไม่อยากรู้ก็ได้ ฮ่าๆ

จบประโยคดรันภพก็ยิ้มร่า เขารู้นิสัยเธอดีกว่าใคร อาการแบบนี้ไม่ทำผิดมาก็ทำเรื่องที่น่าอายสักอย่าง แต่ถ้าเธอทำความผิดจะบอกเขาทันที ถ้าไม่กล้าบอกอย่างนี้ก็คงเป็นอย่างหลัง

โรส

ไม่ต้องมายิ้มนะพี่รัน

โรส

โรสไม่ขำด้วย

รัน

//พยักหน้าเบาๆ

รัน

อือๆ

รัน

เข้าใจแล้วยัยดื้อ

พูดจบก็หั่นเนื้อในจานป้อนเข้าปากเธอ เสมือนเป็นการปิดปากไม่ให้เธอบ่น

หลังจากจบมื้ออาหาร ดรันภพก็มาส่งเธอที่หน้าร้าน