ฉันเป็นนางบำเรอคุณชายกู่ คุณชายใหญ่กู่เหวินหนาน

. . . เรือนพักท้ายจวน ห้าวันถัดมา

อาซู/หญิงรับใช้1

คืนนี้นอนคนเดียวได้แล้วใช้มั้ย

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

อืม ขอบคุณนะที่นอนเป็นเพื่อนตั้งหลายวัน

มี่ชุน/หญิงรับใช้2

ถ้ารู้สึกไม่ดีหรือกลัวก็มาเรียกได้แต่อย่าลืมว่าเจ้าต้องเข้มแข็ง

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากนะ

อาซู/หญิงรับใช้1

ไม่เป็นไรหรอกพวกข้าไปก่อนนะมีงานต้องทำ

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

จ่ะ

ฟ่านจ้าวเจินมาอยู่ที่นี้ห้าวันแล้วถ้าตามนิยายช่วงต้นเรื่องนางนั้นมีอะไรกับคุณชายใหญ่ตั้งแต่สองวันแรกแต่นี้ผ่านมาห้าวันแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น อาจเป็นไปได้ว่าเพราะเธอเข้ามาอยู่ในตัวละครเอกทำเนื้อเรื่องเปลี่ยนไป และก็อาจจะไม่มีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้น

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

เฮ่อ รู้อย่างนี้รีบอ่านให้จบก็ดีหลังจากนี้ฉันจะทำยังไงต่อดีเนี้ย

ยามซวี ประมาณ 19.00 ก๊อกๆ

อาซู/หญิงรับใช้1

จ้าวเจิน

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

พี่ซู มีอะไรเหรอ

อาซู/หญิงรับใช้1

คุณชายใหญ่เรียกเจ้าให้ไปพบที่เรือน

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ห่ะ! ใครนะ

อาซู/หญิงรับใช้1

ตกใจอะไร คุณชายใหญ่ไงรีบไปเถอะอย่าให้ท่านรอนาน

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

พี่ซูพี่จะอยู่เป็นเพื่อนข้ามั้ย

อาซู/หญิงรับใช้1

ก็แล้วแต่คุณชายสั่ง เป็นอะไรไม่ต้องกลัวหรอก

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ข้ารู้สึกจะไม่สบายพี่บอกคุณชายใหญ่ให้หน่อยได้มั้ย

อาซู/หญิงรับใช้1

งั้นไปรอที่เรือนคุณชายใหญ่เดี๋ยวข้าจะไปขอยากับคุณชายรองให้

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ไม่ต้อง! ไม่ต้องแล้ว

อาซู/หญิงรับใช้1

จะกลัวอะไรรีบไปกันเถอะ

เรือนคุณชายใหญ่

ก๊อกๆ

อาซู/หญิงรับใช้1

คุณชายใหญ่จ้าวเจินมาแล้วเจ้าคะ

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ให้นางเข้ามา

อาซู/หญิงรับใช้1

จ้าวเจินเข้าไปสิ

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

พี่ไม่เข้ามาด้วยกันเหรอ

อาซู/หญิงรับใช้1

คุณชายใหญ่เรียกเจ้าไม่ใช้ข้าเข้าไปได้แล้ว

ฟ่านจ้าวเจินจำใจเดินเข้ามาพออาซูปิดประตูสนิทก็สะดุ้งหันกลับไปจะออกจากเรือน

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

หยุด

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

เดินมานี่

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

....

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ไม่ได้ยินที่ข้าบอกรึไง

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

จะ เจ้าคะ

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

เดินมาหาข้า

ฟ่านจ้าวเจินอยากจะร้องไห้ก้มหน้าเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เหลือบตามองเห็นกู่เหวินหนานกำลังนั่งจิบชาอ่านหนังสืออยู่ดูเคร่งขรึมจริงจัง

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

รีบเดินหน่อยแล้วเดินให้มันดีๆด้วย

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ว้าย!

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ข้าบอกแล้วไม่รู้จักฟัง

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

โอ้ย เจ็บ

ฟ่านจ้าวเจินเดินสะดุดล้มจนชนที่เก้าอี้เพราะมัวแต่ก้มหน้าและยังเดินได้ไม่คงที่ดี

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ซุ่มซ่ามไม่เข้าเรื่อง

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

เดี๋ยวๆ จะไปไหนไม่ไปนะปล่อยข้าลง

กู่เหวินหนานเดินมาอุ้มฟ่านจ้าวเจินแล้วเดินมาที่เตียงนอนไม่ฟังเสียงห้ามปราม

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

อยู่เฉยๆได้มั้ยอย่าให้ข้าต้องโมโหจับเจ้ามัดแล้วโยนออกไปนอกเรือน นั่งลงและก็อยู่นิ่งๆข้าจะไปเอายามาทาให้

ฟ่านจ้าวเจินมองกู่เหวินหนานทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ปากคอเลาะร้ายได้ขนาดนี้ถึงจะอยากออกจากเรือนแต่ถึงขั้นโยนกันออกไปข้างนอกก็ดูจะใจร้ายเกินไปหน่อยนะ

กู่เหวินหนานเดินไปที่ชั้นวางของหยิบกระปุกยาทาออกมาแล้วเดินกลับไปที่เตียง

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

คุณชายใหญ่เอายามาให้ข้า เดี๋ยวข้าทาเองเจ้าคะ

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

หุบปากแล้วอยู่เฉยๆเถอะอย่าพูดมากข้ารำคาญ

กู้เหวินหนานเปิดชายผ้าขึ้นถึงหัวเข่ามองหาแผล

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

หยุดนะ! เอ่อ ขอโทษเจ้าคะให้ข้าทาเองจะกว่า

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูด

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ขอโทษเจ้าคะ...

นิ้วมือใหญ่ป้ายยาทาลงที่แผลตรงหัวเข่า ฟ่านจ้าวเจินมองทุกการกะทำคุณชายใหญ่ทุกครั้งที่เจอเขาดูแข็งกระด้างแต่เวลานี้กลับดูใจเย็นอ่อนโยนจนหน้าแปลก

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

เป็นอะไรอีกละ

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

เปล่าเจ้าคะ

ฟ่านจ้าวเจินเสียอาการแค่การกะทำเพียงเล็กน้อยกับเหม่อลอยรู้สึกใจเต้นเสียได้

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

เจ็บตรงไหนอีกมั้ย

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ไม่มีแล้วเจ้าคะ

กุ่เหวินหนานเอายาวางไว้โต๊ะข้างเตียงนอนแล้วนั่งลงข้างๆฟ่านจ้าวเจิน

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

คุณชายใหญ่เรียก..บ่าวมาทำไมเจ้าคะ

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ข้าบอกตอนไหนว่าให้เจ้าเป็นบ่าวรับใช้ในจวนข้า

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ถ้าไม่ให้เป็นบ่าวแล้วจะให้เป็น...

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

แล้วเจ้าอยากเป็นอะไร

กู่เหวินหนานยกมุมปากเล็กน้อยตาคมจับจ้องไปที่ฝ่านจ้าวเจินสื่อความในบางอย่างแต่นางก็เดาไม่ถูก ได้แต่ก้มหน้าหลบเลี่ยงสายตานั้น

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ข้าไม่รู้หรอกเจ้าคะ

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

คุณชายใหญ่!

ฝ่านจ้าวเจินสะดุ้งตกใจเมื่อถูกมือใหญ่ของกู่เหวินหนานลูบไล้ที่ต้นขา

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ทำไม?เจ้าไม่ชอบข้ารึ

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ปะ เปล่า เห้อ! ไม่รู้ๆ

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

หึ ถ้าเช่นก็อย่าปฏิเสทข้า

กู่เหวินหนานหลุดยิ้มแม้นางดูขี้กลัวก็จริงแต่เขากลับมองว่านางนั้นยิ่งน่ารักน่าเอ็ดดูทำให้เขายิ่งอยากแกล้งมากขึ้นอีก

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

อือ!

กู่เหวินหนานนั้นฉลาดและคิดเร็วใจร้อนเขาไม่อาจยับยั่งตัวเองได้โถมกายเข้าหาแล้วประกบจูบปากอิ่มทันทีฟ่านจ้าวเจินไม่ทันตั้งตัวเบิกตากว้างมือผลักอกออกแต่ร่างหนาใหญ่นั้นแทบไม่ขยับเลย ให้เปรียบเทียบกันทางด้านร่างกายก็แตกต่างกันมากเกินไป ถ้าให้สู้กันก็พ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

อือ ยะ หยุดก่อน

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ทำไม

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ท่านทำแบบนี้ไม่ได้นะ

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

เจ้ารังเกลียดข้า

ฟ่านจ้าวเจิน/นางเอก

ไม่ใช้คือคุณชายใหญ่ท่านไม่ถามข้าก่อนละว่ายินยอมมั้ย อีกอยากข้ากับท่านไม่ได้เป็นอะไรกัน

กู่เหวินหนาน/คุณชาย1

ข้ารู้ว่าเจ้าต้องยินยอมอยู่แล้ว และข้าคิดไว้แล้วจะให้เจ้าเป็นอะไร