ริต้าหญิงสาวผู้เป็นมิตร

ท่านเคยได้ยินหรือไม่บุคคลที่ถูกขนานนามว่าพระบิดา ผู้ที่แบกรับบาปของเหล่าลูกๆ ผู้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาจากหญิงบริสุทธิ์ ผู้ที่จะมาไถ่บาปให้มนุษย์ชาติ...

บุคคลที่เป็นหนทางแห่งแสงสว่าง

...

บุคคลที่คอยชี้นำเราในทางที่ดี

...

บุคคลที่เป็นความหวังสุดท้าย

•บุคคลนี้มีนามว่าพระเยซู• ท่านทรงมีความรักและการให้อภัยต่อลูกๆของท่านเสมอ ท่านสอนให้ลูกรักเพื่อนบ้านของเรา สอนให้เรารู้จักให้อภัย สอนให้เราปล่อยวาง สอนให้เราเป็นมิตร ท่านทรงอยากให้เราเป็นผู้มีจิตใจงดงามดี,ท่านอดทนรับความเจ็บปวดเพื่อไถ่บาปให้คนทั้งโลกนี้ท่านทรงมีพระคุณยิ่งนัก

•เจ้าจงทำตามที่ท่านกล่าวชี้แนะมาเถอะหนา..•

..✝..

•

•

--นภา ....นภา

"ตื่นได้แล้ว..."

เสียงปลุกของปาคทำให้นภาตื่นขึ้นมา

"อ่าาา.....ทำไมถึงมาปลุกล่ะ "

นภาถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียเพิ่งจะตื่น

"ไปอาบน้ำล้างหน้าซะ วันนี้เรายังมีงานต้องเคลียร์เยอะเลย"

 ปาคตอบกลับอย่างเฉยชาเช่นเคย

"วันนี้จะทำข้าวผัดกินง่ายๆละกันนะ "

ปาคตะโกนบอกนภาที่อยู่ในห้องน้ำ พร้อมกำลังจะเดินลงบันไดไปห้องครัว ...

-ห้องครัวนี่ก็ดูสวยนะเนี่ย แย่ละทำอาหารเกินซะได้ เห้อ-

ปาคคิดในใจ ถึงเวลาทานข้าว นภาก็ลงมาพอดี

"ไหนว่าทำแค่ข้าวผัดครับ?"

นภาถามด้วยสีหน้ายิ้มกึ่งสงสัย

"พอดีลืมตัว เลยทำเกินอ่ะ"

ปาคตอบกลับด้วยรอยยิ้มและขำแห้ง

จบคำทั้งคู่ก็รีบกิน แล้วไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ ปาคจัดของในบ้านเรียงเป็นแถวสวยงามดูดีมีระเบียบ นภาได้รับหน้าที่รดน้ำต้นไม้ดอกไม้รอบบ้านและเติมน้ำและอาหารให้นกป่า ถึงยามเที่ยง ทั้งคู่ทำงานของตนเสร็จสิ้น แล้วได้พักทานข้าวเที่ยงกัน ในระหว่างทานข้าวนภาได้ถามปาคว่า

"ที่นี่มีโบสถ์ไหมครับ"

นภาถามปาคที่กำลังลุกขึ้นเอาจานไปล้าง

"หืม...โบสถ์คริสต์น่ะเหรอ"

ปาคตอบกลับหน้านิ่งเฉย และได้สงสัยว่าทำไมนภาถึงถามแบบนั้น

"อืม "

นภาตอบคำแค่คำสั้นๆ ซึ่งเป็นตอนที่ปาคเดินไปล้างจาน

"มีสิ มีในตัวหมูบ้านและอีกที่คือโบสถ์เก่าศักดิ์สิทธิ์ ถามทำไมเหรอ"

ปาคตอบไปล้างจานไป คำตอบของภาคทำให้นภาสำลักน้ำ

"โบสถ์เก่าศักดิ์สิทธิ์? มันอยู่ไหนล่ะ"

นภารีบตอบกลับอย่างด้วยเร็วด้วยสีหน้าสงสัยว่าทำไมถึงมีโบสถ์2ที่ทั้งๆที่หมูบ้านนี้เล็ก

"อืออ..ไม่แน่ใจอ่ะ แต่ชาวบ้านบอกว่ามันต้องเดินไปถึงจะไปได้ เพราะไม่มีทางสำหรับรถยนต์ ชาวบ้านจึงไม่นิยมไปโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์เว้นแต่จะมีงานสำคัญจริงๆ"

คำตอบของปาคยิ่งทำให้นภาสงสัยขึ้นไปอีก ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น

"เย็นนี้ผมจะไปตลาดนัดที่บ้านล่างอ่ะ สนใจไปด้วยกันไหม"

ปาคพยายามบ่ายเบี่ยงคำถามเกี่ยวกับโบสถ์ที่นภายิ่งมารัวๆ โดยการชวนไปตลาดนัด

"บ้านล่าง?"

นภาถามกลับด้วยความไม่รู้ และได้เดินไปล้างจาน

ส่วนปาคเก็บจานข้าวไป พูดไป

"บ้านล่างเอาง่ายๆคือในตัวหมูบ้านอ่ะ เราจะเรียกว่าบ้านล่างเพราะเราอยู่บนเนินห่างจากหมู่บ้าน 55"

ปาคขำแห้ง จากนั้นก็เดินกลับห้องไปทำงานของตัวเองต่อ (ปาคเป็นยูทูปเบอร์เกี่ยวกับการตัดต่อเพลง,ตัดต่อคริปมีแฟนครับมากมาย)

นภาล้างจานเสร็จก็ได้เดินไปที่สวนก่อน และไปเก็บดอกไม้ดอกหนึ่งมา ที่เก็บมาเพราะจะทำเป็นปกเนื้อเรื่องย่อที่ตนแต่งขึ้นมา (นภาเป็นนักเขียนชื่อดังทั่วประเทศ)

* ณ. เวลา15:24 น.

:

:

"นภาๆ ตื่นได้แล้วไปตลาดกัน"

เสียงปาคดังขึ้นมา ทำให้นภาตื่นขึ้นมาจากการเผลอหลับไปคาโต๊ะเขียน

"นี่กี่โมงแล้วเนี่ย"

นภาได้ถามปาคแต่เขาไม่ตอบอะไร เพียงแต่ให้นภาไปอาบน้ำแต่งตัว

"ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะเราจะไปตลาดนัดกัน"

พูดจบคำปาคก็เดินกลับไปชั้นล่าง เพื่อไปนั่งรอ

•

•

"เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ"

นภาวิ่งลงบันได พูดคำนั้นเสร็จก็ได้ยิ้มให้ปาค

"ตอนยิ้มก็น่ารักน่ะเนี่ย ^-^ "

ขำนี้ที่หลุดมาจากปากของปาค ทำเอานภาเขินจนเก็บตัวไม่อยู่ และแล้วทั้งคู่ก็ได้ขึ้นรถเดินทางไปบ้านล่างกัน ระหว่างทางดอกไม้บานเต็มสะพรั่ง งดงามตา ริมลำธารก็ได้พบกับเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังอาบน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนุกสนาน

"เป็นเด็กนี่ดีจริงๆเลยเนอะ"

นภาพูดขึ้นมาในขณะที่ตาก็ยังจ้องมองเด็กกลุ่มนั้นเล่น

"ไม่เสมอไป"

การตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งเฉยพร้อมน้ำเสียงเย็นชาของปาค ทำเอานภาอึ้งไปชั่วขณะ ไม่กี่นาทีต่อมาทั้งคู่ก็ได้มาถึงตลาดนัดของตัวหมู่บ้าน

"ผู้คนเยอะจังเลยแฮะ"

นภาพูดขึ้นมาเบาๆ

"ใช่ เพราะวันนี้เป็นตลาดนัดใหญ่ของสัปดาห์น่ะ"

ปาคตอบกลับด้วยเสียงเบาๆ นภาตกใจเล็กน้อยที่ปาคได้ยิน เพราะตนพูดเบามากๆ

"แยะย้ายกันหาของที่อยากซื้อเถอะ เดียวผมไปโซนขายเนื้อก่อน"

ปาคพูดจบก็เดินไป นภาให้ยืนอยู่อย่างนั้นยืนได้สักพักนภาเห็นร้านขายดอกไม้ร้านหนึ่ง เขาจึงเดินเข้าไปในร้าน ภายในตัวร้านมีพรรณไม้หลายชนิดให้เลือก

"สวัสดีค่ะ คุณสนใจซื้อพรรณไม้ไหนดีคะ"

พนักงานหญิงคนหนึ่งเดินมาทักนภาด้วยสีหน้าอ่อนโยนยิ้มแย้ม และเธอก็คอยบอกแนะนำไม้ที่ควรจะปลุก จนทั้งคู่เริ่มเป็นกันเอง นภาจึงรู้ว่าเธอชื่อริต้าเธอตลกเฮฮา ยิ้มแย้มตลอด

และ เธอสวยจริงๆ

แถมยังเป็นลูกสาวเจ้าของร้านที่มาช่วยสืบต่อธุรกิจ แต่ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงฝึกงานอยู่

"นี่นภา ฉันรู้ว่ามันอาจเร็วไปหน่อยแถมยังผิดกฎร้านด้วย แต่ขอช่องทางการติดต่อนายหน่อยได้ไหม ฉันอยากรู้จักนายเยอะๆน่ะ ฉันคิดว่าเราเข้ากันได้นะ"

ริต้าพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น ราวกับว่าเธอเขินอย่างมาก นภาได้ให้ช่องทางติดต่อเสร็จก็ตัดสินใจซื้อต้นพลับพลึงกลับ

"ต้นพลับพลึงดอกกลิ่นหอม ริต้าชอบมากๆเลยอ่ะ"

"จริงเหรอครับ ผมคงซื้อต้นที่คุณชอบไปแล้วล่ะ"

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ เพราะมันเป็นของซื้อของขายถึงริต้าจะชอบก็เถอะ ... 55 "

"คุณนี่ตลกจริงๆนะครับ ผมไปก่อนนะ บาย!"

พูดจบนภาก็เดินออกจากร้านไป เดินไปที่รถ เห็นปาคยืนรออยู่ก่อนแล้ว

"นภา ไปไหนมาทำไมช้าจัง"

ปาคถามด้วยน้ำเสียงที่ดูใจเย็น

"มีอะไรรึป่าว"

นภาถามกลับไปเบาๆ...

"...กลับกันเถอะ"

ปาคไม่ตอบคำถามของนภา และเดินขึ้นรถไป จนถึงบ้านก็ใกล้จะค่ำแล้ว

"นภาไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวทำกับข้าวรอ"

เสียงครั้งนี้ของปากดูเย็นชาผสมผสานกันกับ อารมณ์หงุดหงิด ทำเอานภารู้สึกแปลกใจกับอารมณ์ของปาค มากๆ

"มีเรื่องอะไรเดือดร้อนใจรึป่าว"

นภาถามด้วยความใจเย็นและเป็นห่วง แต่ปาคกลับไปตอบอะไร นภาจึงเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อที่จะอาบน้ำ แต่นภาลืมโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะกินข้าว

ไม่นานริต้าก็โทรมาเป็นเบอร์ไร้ชื่อ ปาคเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับก่อน

~ฮาลลลโหลลลค่าาาา คุณนภาาา ตอนนี้ทำอะไรอยู่คะ~

สิ้นเสียงปาควางสายทันที พร้อมความรู้สึกแปลกๆที่ไม่ชอบใจ นภาอาบน้ำเสร็จรีบลงมาชั้นล่าง

"เออ..เมื่อกี้ใครโทรมาน่ะ"

ปาคไม่ตอบ นภาจึงเดินไปดูโทรศัพท์

~ เอ๋ วายสายทำไมคะ!!! ~

ปรากฏว่าคนที่โทรมาคือริต้า นภาเลยรีบตอบกลับทันที

~ เมื่อกี้เพื่อนผมรับครับ ตอนนั้นผมอาบน้ำอยู่ ~

"กินข้าวได้แล้วนะ"

เสียงปาคดังมาจากห้องครัว น้ำเสียงของเขาดูไม่ค่อยดีนัก นภาจึงรีบๆไปกินให้มันเสร็จ ในขณะที่กินอยู่นภาก็ได้กวาดสายตาไปเห็นบ้านบนเนินเขานั้นที่ยังคงเปิดไฟอยู่...จนกระทั่งกินเสร็จ ปาคบอกจะล้างจานให้เอง นภานึกบางอย่างได้จึงชักชวนปาค

"พรุ่งนี้เราไปโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์กันไหม "

นภาถามตอนที่ปาคยังล้างจานอยู่

"อืม...แล้วแต่เลย"

ปาคตอบเพียงคำสั้นๆ จบคำนภาก็ขึ้นไปนอนเพื่อที่จะได้เตรียมตัวสำหรับการไปโบสถ์พรุ่งนี้

-เธอช่างสวยงามยิ่งนัก แม่นางฟ้าดอกไม้-

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***