รักเราต่างกัน
ฉันตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวสะอาดภายในห้องมีเเค่เตียงเเละหน้าประตูมีสปาเก็ตตี้วางอยู่พร้อมน้ำปล่าว1ขวด ฉันมองไปรอบห้องดูเหมือนว่าฉันจะอยู่ในห้องใต้ดินดูเหมือนว่าต่อให้ฉันตะโกนเรียกใครเขาก็คงไม่ได้ยินฉันตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงฉันเดินไปที่หน้าประตูพร้อมส่องดู ฉันไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเเสงสีขาวฉันมองไปที่สปาเก็ตตี้ดูเหมือนว่ามันจะพึ่งถูกวางเมื่อไม่นานมานี้เสียงท้องของฉันดังไปทั่วห้องเเต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะกินมัน มันอาจมียาพิษฉันตัดสินใจเดินกลับไปนอนที่เตียงเวลาผ่านไปราวๆ 5ชั่วโมง อยู่ๆเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นมีชายร่างสูง ผิวขาวผมสีน้ำตาลใส่หน้ากากยิ้มเเละเดินเข้ามาเข้านั่งข้างๆฉัน ฉันรีบถอยออกห่างอย่างเร็วชายคนนั้นพูดขึ้น " เธอมีเวลา 7วัน ตู้เย็นยังเต็มอยู่ กินด้วยฉันยังไม่อยากให้เธออดตายตอนนี้"
เข้าลุกขึ้นเเละเดินออกจากห้องไปเเละไม่ลืมที่จะหยิบจานสปาเก็ตตี้ไปด้วยประตูห้องถูกปิด ฉันรึกถึงคำที่เขาพูดอีกครั้ง "7วันหรอ? ตู้เย็นเต็ม?" เขาจะทำอะไรเรา? จะเอาเราไปเเช่หรอ?
ตอนนี้เป็นวันที่ 2 ฉันรู้สึกหิวมาก ฉันลุกขึ้นพร้อมกลับมองไปรอบๆมีขนมปังวางอยู่หน้าประตูพร้อม
น้ำปล่าว1ขวดวางอยู่ วันนี้ฉันเดินไปที่ประตูอีกครั้งพร้อมส่องดูคราวนี้ฉันเห็นอะไรสักอย่างอยู่ที่หน้าประตูมันเริ่มเข้ามาใกล้ปรากฏว่ามันคือศพที่ถูกจัดเเต่งอย่างดีมันดูน่ากลัวนิดหน่อยเเละชายหน้ากากก็โผล่มาประตูถูกเปิดออกฉันลุกขึ้นเเละออกมาดูข้างนอกฉันเดินสำรวจรอบๆมันเป็นห้องใต้ดินที่มีเเต่ศพมนุษย์มันเหมือนผลงานที่ถูกรังสรรค์มาอย่างดีตั้งใจทุกขั้นตอนฉันเดินเข้าไปในห้องๆนึงในห้องอย่างกับพิพิธภัณฑ์มันดูสวยมากๆสำหรับฉัน ฉันเดินไปรอบๆ ห้องพร้อมพูดออกมาว่า "สวยมากๆเลย"
เสียงผู้ชายดังขึ้น "เธอคิดงั้นหรอ?" ชายหน้ากากถามฉัน "ใช่มันดูสวยมากๆเลยล่ะ" ฉันตอบกลับพร้อมชื่นชมผลงานเขาพูดตอบกลับมาว่า" ฉันไม่คิดว่าเธอจะชอบมันนะ" น้ำเสียงของเขาดูเย็นชาทุกคำที่เขาพูดออกมาเขาก็ดูเหมือนจะไม่มีพิษภัยอะไรเเต่ยังไงก็ต้องคอยระวังอยู่ดีเขาพาเดินชมผลงานของเขาจนหลังจากพาขมเสร็จเขาก็จูงมือฉันให้กลับเข้าห้องไปสัมผัสของเขาดูอ่อนโยนมาก
วันที่ 3 ฉันตื่นขึ้นมาวันนี้มีเพียงเเค่น้ำปล่าวเเละดูเหมือนว่าจะมีกุญเเจที่ถูกทำตกอยู่ข้างล่างฉันลุกขึ้นไปหยิบเเละไขประตูฉันพบกับชายใส่หน้ากากที่ถือมีดอยู่เขาเรียกให้ฉันมานี่ฉันทำตามเเละเดินไปหาเขาอยากลองพาตัดดูมั้ย? เขาส่งมีดให้ฉันซึ่งคนทั่วไปที่เจอเเบบนี้คงจะนำมีดเเทงเขาเเละหลบหนีออกไปเเต่ฉันกลับเลือกที่จะนำมีดผ่าที่ท้องของศพอย่างน้อยมันก็เป็นศพคนที่ตายเเล้วไม่ได้สดๆ(รึป่าว?)
เขานำมือมาจับที่มือของฉันเเละค่อยกรีดท้องจองศพอย่างสวยงามฉันใจเต้นเเรงอย่างบอกไม่ถูกเราทั้งค่ดูใกล้กันมาก
การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีไม่มีปัญหาอะไร
วันที่ 4 คราวนี้ไม่มีอะไรวางหน้าประตูประตูถูกเปิดไว้ฉันลุกขึ้นเเละตามหาเขากลับไม่พบเขาเลยฉันเดินไปตรงประตูบานนึงที่ถูกเปิดไว้เดินไปเเละปรากฏว่ามันเป็นห้องใต้ดินจริงๆเเต่เป็นห้องลับเพื่อหลบตำรวจฉันเดินสำรวจมันเป็นบ้านที่อยู่กลางป่าฉันเหบือบไปเห็นดอกไม้ที่เหี่ยวเหมืินไม่มีใครลดน้ำต้นไม้มานานเเล้วเเละชายใส่หน้ากากนอนอยู่บนโซฟาฉันพึ่งเคยเห็นหน้าเขาผิวขาวเนียนดูไม่มีพิษภัยอะไรเลยเขาดูเหนื่อยเเละสีหน้าเขาดูจะกังวลเเละกลัวอะไรบางอย่าง
ฉันเดินเขาไปใกล้เเละจับหน้าผากเขาดูเหมือนว่าเจาจะป่วยนะฉันเดินหาผ้าเเละเข้าไปในห้องครัวนำผ้าไปชุบน้ำบิดน้ำเล็กน้อยเเละนำไปวางบนหน้าผากเขาเขาสีหน้าเขาดูสบายขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ ฉันยืนนิ่งอยู่นานก่อนจะคิดอะไรสักอย่างฉันเดินเข้าไปในห้องครัวเเละเริ่มต้มน้ำเพื่อที่จะชงโอวันตินให้เขากลิ่นของโอวันตินทำให้เขาตื่นขึ้นฉันตกใจเล็กน้อยเเต่ก็เก็บอาการเเละถามว่า "เเทนที่จะหนีไปทำไมกลับเลือกที่จะดูเเละฉัน?....เธอนี่เเปลกชะมัด" เขาถามด้วยความสงสัย ใช่ฉันสามารถหนีไปได้เลยด้วยซ้ำเเต่ฉันก็อดสงสารนายไม่ได้ไง! หลังจากเถียงกับใจอยู่นานอยู่ๆก็นึกถึงโอวันตินเเละพูดออกไป " ฉันชงโอวัลตินให้นายด้วยลองดื่มดูสิ " เสียงอ่อนโยนของฉันพูดออกไปโดยไม่ได้คิดถึงสีหน้าหรือคำตอบเขามองไปที่โอวัลตินเเละหันกลับมามองที่ฉัน"ฉันไม่ใส่ยาพิษไปหรอกหน่า" ฉันตอบกลับไปสีหน้าเขายิ้มเล็กน้อยเเละยกโอวัลตินขึ้นมาดื่ม
"เห็นไมล้าไม่มีหรอก"ฉันนึกอะไรสักอย่างขึ้นได้พร้อมถามออกไป" นายชื่ออะไรหรอ?" เขาวางเเก้วโอวัลติน
ลงเเละพูดออกไปว่า"BP" น้ำเสียงเขาเย็นชาเขามองมาที่ฉันเเละถามฉันบ้างฉันได้บอกชื่อเขาไปเเต่สุดท้ายเขาก็ไม่เรียกชื่อคุณอยู่ดี(เรียกเเต่เธอ) เขาลุกขึ้นเเละบอกว่า"เดี๋ยวฉันมานะอย่าไปไหนล่ะกับดักมันเยอะ"
ฉันพยักหน้าตอบรับเเละเขาก็เดินไปฉันเเอนตัวลงบนโซฟาเเละก็เผลอหลับไป เขาเดินกลับมาพบฉันหลับไปเเล้วเจาเดินมานั่งข้างพร้อมกับค่อยๆนำมือคาดผมที่ปิดหน้าคาดไว้หลังหู
วันที่5 ฉันตื่นขึ้นมาคราวนี้ฉันไม่ได้ถูกจับขังในห้องใต้ดินเเล้วฉันนอนอยู่ที่โซฟาฉันได้กลิ่นหอมมาจากห้องครัวฉันลุกขึ้นจากเตียงเเละเดินไปที่ห้องครัว BP กำลังทำอาหารเเละไม่ได้ใส่หน้ากากเเล้วฉันเดินมานั่งที่โต๊ะเเละมองเขาทำอาหารเขาปิดเเก๊สเเละหันหลังสีหน้าเขาดูตกใจเล็กน้อยเเต่ก็เก็บอาการพร้อมพูดว่า
"ตื่นเเล้วหรอ?" ฉันพยักหน้าตอบเเละถามเขากลับไปว่า "ไม่คิดเลยนะเนี้ยว่านายจะทำอาหารเป็น" เขายิ้มเเละยักไหล่ขึ้นเป็นครั้งเเรกที่เห็นเขายิ้มมันดูมีสเน่ห์มากเขาวางจานลงที่หน้าฉันมันเป็นข้าวไข่เจียวที่ถูกตกเเต่งมาอย่างสวยงามเขาลุกไปหยิบเเก้วเเละเติมน้ำลงไปเเละนำมาให้ฉันเขานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเเละอ่านหนังสือฉันค่อยๆตักไข่เจียวเข้าปาก"ว้าวอร่อยมากๆเลย" ฉันเผลออุทานออกมาก็มันอร่อยจริงๆนี่นา~เขาใจเต้นเเรงเล็กน้อย เวลาผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงฉันก็ลุกไปเก็บจานเเละล้างก่อนจะเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามฉันมองหน้าเขาเเละอยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเขาให้ฉันรออยู่ตรงนี้เเปปนึงเเละเดินออกไปเปิดประตู ตำรวจนายนึงเข้ามาถามBPว่า "รู้จักคนในรูปมั้ยครับ?" BP ส่ายหน้าตำรวจจึงขอเข้าไปตรวจสอบ "ตามผมมาครับในบ้านมีกับดักระวังด้วยนะครับ" BPพูดเเละเดินนำไปดูเหมือนว่าข่าวเรื่องการหายตัวของฉันจะยังไม่ถูกตามหา ไม่กี่นาทีคุณตำรวจก็เดินออกไปหิมะข้างนอกเริ่มตกลงมาBPปิดประตูเเละเดินมาหาฉัน "ระวังด้วยนะกับดักมันเยอะจริงๆ" เขาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชาเเต่ฉันกลับสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากเขา
วันที่6 ฉันคิดไอเดียบ้างอย่างออกเเละเดินไปหา BP
"นี่ ฉันขอใช้ห้องครัวนายได้มั้ย?" BP หันมามองที่ฉัน ฉันจึงตอบไปว่า "เมื่อวานนายทำอาหารให้ฉันกินวันนี้ฉันเลยอยากทำให้นายบ้าง" BPลังเลเล็กน้อยก่อนจะบอกว่า"ฉันจะคอยคุมเธอนะ"เขาไม่ได้ว่าอะไรฉันเลยเดินไปที่ครัวโดยมีเจาตามหลังอยู่ฉันเปิดตู้เย็นเเละเริ่ทำอาหารเจเต่บ้างอย่างทำให้ฉันอดที่จะถามไม่ได้
"นายคงไม่ได้กินเนื้อคนใช่มั้ย?" เขาเลิกคิ้วขึ้นเเละส่ายหน้า"ฉันเป็นคนนะ..ไม่กินคนหรอก" ฉันสวนกลับไปว่า"เเต่นายฆ่าคนนี่นา "ฉันไม่ใช่คนพวกนั้นที่ฆ่าเพื่อความสะใจนะที่ฆ่ามันก็มีเหตุผลของมันอยู่เเล้วฉันฆ่ามนุษย์ก็จริงเเต่อย่าเอาฉันไปรวมกับคนพวกนั้นสิ"
เขาดุเเต่ก็นะอย่างน้อยก็ทำให่ฉันหายสงสัย เวลาผ่านไปนานพอสมควรเขายังคงจ้องฉันอยู่ตั้ฃเเต่เริ่มทำอาหารจนเสร็จเขาน่าจะกลัวฉันทำครัวเจาไหม้มากกว่าเเหะๆ เขาเดินไปรอที่โต๊ะเเะมองอาหารที่ฉันทำให้เขามองหน้าฉัน "เอาหน่าฉันไม่ใส่พวกยาเบื่ออะไรไปหรอกนายก็คุมฉันอยู่หนิ" เจาเลิกมองเเละตักอาหารเข้าปากตาเขาวาวเป็นประกาย"ฝีมือไม่เลวเลยหนิ" เขาตักเข้าปากต่อด้วยความอร่อย หลังจากกินเสร็จเขาก็ล้างจานเเละเตรียมทำความสะอาด "ฉันก็จะช่วยด้วย" ฉันพูดขึ้นเเละเดินไปหยิบผ้าเปียกน้ำเพื้อจะทำความสะอาดตู้เเต่พอฉันมองไปดูจะไม่มีสิ่งสกปรกเลยสักนิด "นายทำความสะอาดเเบบนี้ทุกวันเลยหรอ?"
ฉันถามเขา "ทำวันละ1-2ครั้งต่สัปดาห์ไม่งั้นฝุ่นก็จะขึ้นเต็มเลยล่ะ" เขาบอกฉันปีนบันไดเพื่อเช็ดตู้อยู่ๆก็มี
เเมลงสาบโผล่ขึ้นมาทำให้ฉันเสียการทรงตัว ฉันหลับตาปี๋เเต่เเทนที่มันจะเจ็บกลับรู้สึกอบอุ่นอย่สงบอกไม่ถูกมือใหญ่มารับฉันไว้ทัน "ไม่เป็นไรใช่มั้ย?" เขาถาม
"ไม่เป็นไรเเค่เเมลงสาบน่ะ" เขาเบิกตากว้างทันทีเเละวางฉันลง "ถอยออกไปมัน อันตราย" ฉันอดขำไม่ได้ที่ฆาตรกรอย่างเขาจะกลัวเเมลงสาบ "อุ๊บ! ฮ่าๆ" เขามองฉันเเละเีิ่มจัดการเเมลงสาบตัวนั้น หลังทำความสะอาดเสร็จเเล้วฉันเพลี้ยเเละเผลอหลับไป
กลางดึก "นี่..ตื่นสิ" ฉันลืมตาเเละเห็นเขาใส่เสื้อกันหนาว ฉันงัวเงียเเละถามว่า "มีอะไรหรอ?" เขามองฉันเเละดึงตัวให้ฉันให้ลุกขึ้นมาพร้อมบอกว่า"เราต้องไปเเล้ว" เขายืนเสื้อกันหนาวให้เเละบอกว่า" ฉันสังเกตว่ามีรถตำรวจมาจอดเต็มเลยน่าจะรู้ที่อยู่ฉัน" เขาหันมาหาฉันเเละถามว่า"เธอจะหนีไปพร้อมกลับฉันมั้ย?"
หน้าเขาเเดงเล็กน้อยเเต่ก็เก็บสีหน้าไว้เจาโน้มตัวเขาใกล้เหมือนจะทำอะไรบ้างอย่างเเต่ก็หยุดเเละนอคำตอบฉันคิดอยู่สักพักก่อนจะพยักหน้าตอบตกลงเขาเดินนำฉันโดยที่ฉันตามหลัง"วิ่งเร็ว" ฉันรีบเร่งฝีเท้าเเต่เสียงปืนก็ดังขึ้นฉันล้มลงไปท่ามกลางหิมะตกหนักฉันโดนยิงที่ข้อเท้าเเละวิางไม่ไหวBPรีบหันกลับมา
"วิ่งไปสิ หนีไป!" ฉันตะโกนบอกให้เขาวิ่งไปน้ำตาฉันเริ่มไหล่ลงมาอาบเเก้มBPวิ่งมาหาฉันเเละจับเเก้มฉันก่อนจะ จูบที่หน้าผากของฉันอย่างนุ่มนวล"ฉันรักเธอนะ"หบังพูดจบเขาก็รีบวิ่งเจ้าไปไหนป่าอย่างรวดเร็ว
ฉันถูกตำรวจคุมตัวเเละถูกสอบปากคำฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในคดีนี้เป็นเพียง"เหยื่อ" ที่ถูกจับมา
3ปีต่อมาฉันได้เช่าคอนโดห้องเล็กๆที่พออยู่ได้ทุกๆคืนวันฮาโลวีนจะมีกุหลาบสีเเดงวางไว้ที่โต๊ะนั้นเเละว่าBPรู้ที่อยู่ฉันนั้นเป็นความรักของเราทั้งคู่ที่รักกันไม่ได้เพราะทั้ง2ฝ่ายต่างเเตกต่างกันออกไปเหมือนเหยื่อกับนักล่าเรามีโลกสองใบที่เเตกต่างกันอีกคนเป็นฆาตกรอีกคนเป็นคนใสซื่อในโลกนี้ต่อให้เราจะมีมือถือหรืออื่นๆเป็นของตัวเองเเต่สุดท้ายพอตายไปก็ไปตัวป่าวไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่างอยู่เเล้ว....
...****************...
สวัสดีค่า~ เเอดคิมนะค่ะ คือเเอดติดใจเกมนี้มานานมากเลยค่ะเเละก็เล่นบ่อยด้วยเป็นไงกันบ้างค่ะสนุกกันมั้ย? ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่ทำออกมาได้ไม่ดีพอค่ะ ขอบคุณที่อ่านเรื่องนี้ของเเอดนะค่ะเเอดดีใจมากเลย ขอคนละ1ไลค์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะเป็นเรื่องเเรกที่เเต่งจบเย้~ ก็บทสรุปของเรื่องนี้สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเเต่ก็มีกุหลาบมาฝากกันซึ่งกุหลาบสื่อถึงความรักนะค่ะ บายๆนะค่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments