หลังจากการเดินทางกลับจากวัดหลวง ถัวกัวได้รับคำสั่งให้คอยคุ้มกันองค์ชายหลิงเหยียนเป็นพิเศษ ทำให้เขาต้องใช้เวลาอยู่ใกล้ชิดกับองค์ชายมากขึ้น แม้จะเป็นเพียงผู้คุ้มกัน แต่ถัวกัวเริ่มสังเกตว่าองค์ชายไม่ได้เยือกเย็นเช่นที่คนอื่นพูดถึงเสมอไป หากแต่เป็นผู้ที่มีความอ่อนโยนและใส่ใจผู้อื่นในแบบที่ไม่แสดงออก
วันหนึ่ง ขณะที่องค์ชายหลิงเหยียนกำลังฝึกวาดภาพในสวน ถัวกัวยืนประจำตำแหน่งเฝ้ารักษาการณ์อยู่ไม่ไกลนัก หลิงเหยียนเอ่ยเรียกขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว “แม่ทัพถัว เจ้ารู้หรือไม่ว่า ข้าชอบวาดภาพเพื่ออะไร?”
คำถามนี้ทำให้ถัวกัวนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบอย่างระมัดระวัง “เพื่อความสงบในจิตใจใช่หรือไม่พะย่ะค่ะ?”
หลิงเหยียนหัวเราะเบา ๆ “ถูกต้อง แต่ก็ไม่ทั้งหมด ข้าชอบวาดภาพเพราะมันทำให้ข้ารู้สึกเป็นอิสระ... แม้จะเป็นเพียงชั่วขณะก็ตาม”
ถัวกัวมององค์ชายอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความจริงใจ “องค์ชาย แม้ท่านจะอยู่ในกรอบของราชวงศ์ แต่ท่านยังคงเป็นตัวของตัวเองได้อย่างงดงาม นั่นคือสิ่งที่ข้าชื่นชมในตัวท่าน”
หลิงเหยียนหยุดมือจากการวาดภาพ และเงยหน้ามองถัวกัวด้วยสายตาแปลกใจ “เจ้าพูดเหมือนคนที่รู้จักข้าดี ทั้งที่เราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน”
“บางครั้ง การได้อยู่ใกล้ชิดใครสักคน ก็ทำให้เราสัมผัสถึงสิ่งที่เขาเป็นได้ แม้ไม่ต้องเอ่ยคำ” ถัวกัวตอบเสียงเรียบ แต่สายตากลับเต็มไปด้วยความจริงใจ
หลิงเหยียนนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะยิ้มบาง “ถัวกัว เจ้าเป็นคนแปลก... ข้ารู้สึกว่าการพูดคุยกับเจ้าทำให้ข้าไม่ต้องสวมหน้ากากเช่นที่ทำกับผู้อื่น”
“ข้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับความไว้วางใจจากองค์ชาย” ถัวกัวค้อมศีรษะลงเล็กน้อย
หลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างถัวกัวและองค์ชายหลิงเหยียนเริ่มเปลี่ยนไป ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันมากขึ้น ถัวกัวกลายเป็นคนที่องค์ชายหลิงเหยียนพึ่งพาทั้งในยามทุกข์และสุข
ทว่า ความใกล้ชิดนี้เริ่มกลายเป็นคำถามในใจของถัวกัว เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่เกินกว่าหน้าที่ เขารู้สึกอยากปกป้ององค์ชาย ไม่ใช่เพราะหน้าที่ แต่เพราะความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวในหัวใจ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
gamingmato channel
ต้นไม้ก็แตกใบบ้างแล้ว แจ้งวันอัพกันดีกว่า
2025-01-21
0