ป่าที่ฉันอยากอยู่
...ณ บ้านหลังหนึ่ง...
เหมือนเป็นบ้านทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษพิศาอะไรนัก ในห้องๆหนึ่ง มีชายผมสีดำเงางามคนหนึ่ง นั่งอยู่บริเวณเตียงของตน สีหน้าของเขากำลังเครียดกับเรื่องวุ่นๆอะไรสักอย่าง ดวงตาสีฟ้าที่ดูมืดมนเเละเหงื่อที่ไหลออกมา ไม่นานนักชายคนนั้นลุกขึ้นเเละเดินไปที่หน้าประตู เขากำลังเอามือไปจับกอนประตูเเต่มือเขากลับสั่น เหมือนอยู่ในความวิตกกังวลขั้นที่รุนเเรง
" ไม่เอาน่า...ฉันไม่ใช่คนขี้เเพ้สักหน่อย...." ชายคนนั้นพึมพัมขึ้นมา
^^^ไม่นานนักก็มีเสียงของใครบางคนเรียกชื่อเขาขึ้นมาทำเอาน่าประหลาดใจไม่น้อย^^^
" โชว์!! ทำไมวันนี้ไม่ไปเรียนละลูก? " เสียงถามด้วยความเป็นห่วงเเละสงสัย น้ำเสียงอ่อนโยน
" ครับแม่...วันนี้ผมขอลาครับ " ชายคนนั้นตอบเสียงหนักเหมือนมีอะไรในใจ
" งั้นแม่ทำกับข้าวทิ้งไว้ให้นะ " เสียงอ่อนโยนได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง
" ครับเเม่ เด่วผมลงไปนะครับ " เสียงหนักแน่นดูเหมือนจะอ่อนลงเล็กน้อยเเต่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
ไม่นาน ชายคนนั้นหรือ โชว์ ก็ได้เปิกประตูลงไปจากห้องของเขา โชว์ลงมาเเล้วเจอกับกับข้าวสุดแสนน่าทาน พร้อมหญิงสาววัยกลางคน ผมสีดำเเละตาสีฟ้าสดใส ส่วมชุดทำงาน เธอได้เห็นมามอง
" อ่าว ลงมาเเล้วหรอ? งั้นกินข้าวเลยนะ เเม่ขอตัวไปทำงานก่อนนะ " เสียงอ่อนโยนทำให้ โชว์หายเครียดไปเล็กน้อย
" ครับแม่ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะครับ " เสียงชายหนุ่มคนนี้เริ่มเปลี่ยนไปจากที่หนักเเน่นเริ่มกลายมาเป็นอ่อนโยนมากขึ้น
ไม่นานหญิงสาวคนนั้นก็ได้เดินออกจากบ้านเเละเดินหายไป...
...ช่วงบ่ายของวัน...
เสียงรถมากมายเเละเสียงคนคุยกัน เเละ โชว์ ชายหนุ่มที่กำลัง
งยืนอึ่งอยู่หน้าทางม้าลาย ภาพตรงหน้ามันอธิบายยากสะเหลือเกิน มันเป็นภาพของหญิงสาววัยกลางคนคนนั้นที่นอนจมกองเลื๐ด
...วันต่อมา...
งานศพของหญิงสาววัยกลางคนคนนั้น บรรยากาศนั้นเต็มไปด้วยความโศกโศร้า โดยเฉพาะ " โชว์ " ลูกชายคนเดียวของหญิงสาวคนนั้นเเละเขายังอายุไม่ถึง 18 ปี ด้วยซ้ำ น้ำตาอันแสดงความเจ็บปวดในตัวของเขาก็ได้หลั่งไหลออกมา พร้อมกับเสียงพึมพัมที่ฟังเเล้วยยากจะเข้าใจเเละไม่มีคำอธิบาย
...จบ ตอนที่ 1...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments