จุดเริ่มต้น

......................

......................

...ฉันมุกลูกคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์...

...เติบโตมาอย่างดีได้ทุกอย่างที่ตัวเองต้องการอยากได้อะไรก็ต้องได้ ฉันมีพี่น้องอยู่ สี่ คน ฉันเป็นน้องคนที่สาม พี่คนโตเป็นถึงประทานบริษัทยักษ์ใหญ่ พี่รองเป็นถึงหมอที่โด่งดังไปทั่วโลก ส่วนน้องคนสุดท้องเป็นนักดนตรีที่ใครก็ใฝ่ฝันอยากเป็น ส่วนฉันนะหรอ เหอะ มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วประเทศเลยหล่ะ ในด้านที่ไม่ดีหน่ะ เป็นคุณหนูที่ไม่มี...

...ความสามารถอะไรเลย คุณหนูที่ขี้เอาแต่ใจหาปัญหาเข้าตระกูลไม่เว้นวัน เเต่สิ่งที่ทำให้ฉันคนนี้เปลี่ยนไปก็คือ...

...----------------...

...---------...

"พี่รู้ไหม แม่กับพ่อรักพี่มากแค่ไหน" ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ มายผู้เป็นน้องสาวตะโกนออกมาสุดเสียง ท่ามกลางห้องโถ่งที่กว้างใหญ่ทุกคนในตระกุลต่างมองกันไปในทิศทางเดียวกัน "ตลอดมาพี่ปล่อยให้เธอทำตามใจมามากพอแล้ว เธอสร้างปัญหามามากมายคนที่ตามเก็บกวาดก็เป็นพี่ใหญ่เธอ จิตใจเธอทำด้วยอะไรถึงได้กล้าวางยาพิษพี่ของเธอ " ไม่ไม่!ฉันไม่ได้ทำ นังนี่มันใส่ร้ายฉัน!!! มุกตะโกนสุดเสียงและผลักผู้หญิงคนหนึ่งจนลมลง

โอ้ยยย มุก! เธอหยุดได้แล้ว คุณปู่ได้เอ่ยขึ้น "ตลอดเวลาที่ฉันไม่ควบคุมพฤติกรรมเธอเพราะคิดว่าเธอจะดีขึ้นแต่มันไม่ใช่เลย ฉันไม่เคยคิดถึงเลยว่าเธอจะกล้าวางยาพี่พี่ชายแท้แท้ของเธอได้ลงคอ และเรื่องที่เธอทำมาจนถึงตอนนี้ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้นะ ไม่ว่าจะเรื่องที่เธอ เอาเครื่องดนตรีของน้องสาวเธอไปซ่อนเพื่อที่จะทำให้น้องเธอไปแข่งไม่ทัน ไหนเรื่องที่เธอจงใจสร้างปัญหาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพี่รองของเธอ เธออยากได้อะไร แม่กับพ่อเธอก็หาให้ เธอสร้างปัญหาอะไรไว้พี่ใหญ่เธอก็เป็นคนแก้ปัญหาให้ แต่นี่คือสิ่งที่เธอตอบแทนพวกเขาหรอ "ไม่ใช่นะคะ !!คุณปู่เชื่อหนูสิหนูไม่ได้เป็นคนทำ นั่งนี่มันใส่ร้ายหนู คุณปู่ต้องเชื่อหนูนะ

มุกชี้นิ้วไปที่พายหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของกันพี่รองที่กำลังทำท่าทางปกป้องคนในอ้อมแขน " คุณท่านเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับคุณชายตอนนี้สลบไปแล้วครับ "กันที่ได้ยินอย่างงั้นก็รับวิ่งไปหาพี่ชายโดยที่ไม่หันกลับมามองอีกเลย มายก็ได้พยุงพลายแล้วเดินออกไปพร้อมพูดทิ้งท้ายไว้ว่า" ถ้าพี่ใหญ่เป็นอะไรไปหนูจะไม่มีวันอภัยให้พี่แน่นอน! "

ออกไป!! แล้วจำไว้ว่าฉันไม่เคยมีหลานแบบเธอ มุก ที่ได้ยินอย่างนั้นก็พยุงร่างกายของตัวเองที่แทบจะไม่มีแรงยืน แล้ววิ่งออกจากบ้านที่ตัวเองรักออกไปพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ความรู้สึกหลายอย่างต่างพุ่งเข้ามาในใจของมุกไม่หยุด มุกวิ่งโดยไม่มีจุดหมายปลายทาง พร้อมกับแบกความรู้สึกที่แสนเจ็บปวด ความรู้สึกที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แม้แต่คำเดียว และวันนี้ฟ้าฝนก็ยังเป็นใจ ฝนตกหนักเหมือนไม่เคยตกมาก่อน มุกวิ่งจนเธอไม่มีแรงวิ่งเธอวิ่งไปล้มข้างหน้าแมวตัวหนึ่ง เมี้ยววว สภาพของแมวสะบักสะบอม มีรอยแผลไปทั้งตัว ทั้งแผลใหม่และแผลเก่าปนกันไป แกนี่แข็งแกร่งจังเลยนะทั้งที่แผลเต็มตัวแกยังยืนได้อยู่เลย มุกได้แต่คิดในใจเพราะตอนนี้มุกไม่มีแรงแม้แต่จะพูดแล้ว ภาพที่มุกเห็นมันก็เริ่มเบลอและดับไปในที่สุด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***