Ep.4 ข้ามเส้นที่ไม่ควรข้าม

สองสัปดาห์ผ่านไปหลังจากที่มินอาและโดฮวาใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มจะเติบโตขึ้นอย่างเงียบๆ แม้ว่ามินอาจะพยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจ แต่บางครั้งมันก็ยากเกินจะทน เมื่อมีโดฮวาอยู่ใกล้ๆ ทุกอย่างรอบตัวเธอเหมือนจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ

วันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องเรียนหลังจากเรียนจบ มินอาเห็นว่ามีข้อความจากเพื่อนสาวส่งมาหาเธอ “มินอา! วันนี้ฉันจะไปห้าง ใครจะไปด้วยไหม?” มินอาเห็นข้อความแล้วลังเลอยู่ไม่น้อย เพราะเธอรู้สึกว่าโดฮวาก็อยู่ใกล้ๆ และการไปห้างกับเพื่อนสาวอาจทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

“จะไปห้างเหรอ?” โดฮวาหันมาถามหลังจากที่เห็นมินอานั่งอ่านข้อความนั้น

“อืมค่ะ...เพื่อนชวน” มินอาตอบพร้อมยิ้ม

โดฮวามองเธออย่างครุ่นคิด ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจ "ถ้าเธอไป ฉันก็ไปด้วยนะ"

มินอาตกใจเล็กน้อย "ทำไมล่ะ?"

โดฮวายิ้มบางๆ "ก็แค่...อยากไปดูอะไรที่ห้างบ้าง"

แม้ว่ามินอาจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่อยากปฏิเสธโดฮวา จึงตกลงไปด้วยกัน ทั้งสองไปที่ห้างแล้วเดินเล่นไปตามร้านต่างๆ มินอารู้สึกถึงความแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ทุกครั้งที่โดฮวาเดินเคียงข้างเธอ โลกของเธอก็เหมือนกับหยุดหมุนไปแค่เพียงเขาคนเดียว

ขณะที่พวกเขากำลังเดินไปที่ร้านเสื้อผ้า โดฮวาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "มินอา...เธอคิดว่าเราสองคนจะเป็นยังไงต่อไป?"

คำถามนั้นทำให้มินอาหยุดชะงัก เธอหันไปมองเขาด้วยความรู้สึกที่สับสน "ทำไมถามแบบนี้ล่ะ?"

โดฮวาสบตากับเธอ "ก็แค่สงสัย...เธอคิดว่าเราสองคนจะอยู่กันแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือเปล่า?"

มินอารู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกจากอก เธออยากจะบอกว่าเธอเองก็รู้สึกอะไรบางอย่างกับเขา แต่ไม่สามารถพูดออกไปได้ "ฉัน...ไม่รู้ค่ะ...มันยากเกินไปที่จะตอบ"

โดฮวาหัวเราะเบาๆ "ไม่เป็นไร...แค่...ไม่อยากให้เธอรู้สึกกดดัน"

แต่ในตอนนั้นมินอากลับรู้สึกว่าโดฮวากำลังพูดอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าแค่คำพูดธรรมดา เขาดูเหมือนจะมีความรู้สึกบางอย่างที่เก็บซ่อนไว้ ซึ่งทำให้มินอารู้สึกว่าเธอเองก็เช่นกัน

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงร้านกาแฟ มินอาไม่สามารถทนความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป "โดฮวา..."

โดฮวาหันมามองเธอด้วยสีหน้าเงียบๆ "ว่าไง?"

"ฉัน..." มินอารู้สึกถึงความลังเลในใจ รู้สึกเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างที่สำคัญออกไป แต่ทำไมมันถึงยากขนาดนี้?

"ไม่ต้องพูดก็ได้" โดฮวาพูดขัดขึ้นอย่างนุ่มนวล "ฉันเข้าใจ"

มินอารู้สึกเหมือนกับหัวใจของเธอจะหลุดออกจากอก ความรู้สึกนี้มันซับซ้อนเกินไป เขาเข้าใจ...แต่เธอเองก็ไม่สามารถบอกอะไรออกไปได้

ในขณะที่พวกเขานั่งดื่มกาแฟด้วยความเงียบ มินอารู้สึกเหมือนว่าเวลาทุกวินาทีที่ผ่านไปนั้นมันยาวนานเหลือเกิน ความสัมพันธ์ของเธอกับโดฮวามันไม่ง่ายเลย มันเหมือนกับเส้นบางๆ ที่ทั้งสองกำลังเดินข้ามไปพร้อมกัน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี

ในที่สุด ทั้งสองเดินออกจากร้านกาแฟมา มินอารู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอได้เปิดออกอย่างช้าๆ แต่ก็ยังมีคำถามมากมายที่ยังค้างคาอยู่ในใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***