วันแห่งหายนะ (Day of Disaste)

เรื่องเริ่มมาที่เด็กชายคนหนึ่งวัย12ขวบชื่อทอม เด็กต่างชาติชาวรัสเซียได้ย้ายมาอยู่ที่ประเทศไทยจังหวัดภูเก็ต ครอบครัวนี้ได้ซื้อบ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งที่บ้านอยู่ใกล้วัดและเมรุ ครอบครัวนี้มีสมาชิกอยู่4คนคือพ่อชื่อจอร์น แม่ชื่อมูแกนต์ พี่สาวของทอมชื่อเจนนี่ ทั้งคู่ชอบอะไรแปลกๆหลอนๆบางครั้งเจนนี่ก็พาน้องไปบ้านร้าง ทั้งคู่ชอบมากแต่พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่ได้เชื่อเรื่องผี มาวันหนึ่งทั้งคู่ได้ไปที่เมรุได้ไปท้าทาย และทอมได้หยิบน้ำแดงของศาลพระภูมิมากิน เจนนี่ห้ามทอมไม่ทันเลยรีบพากลับบ้าน แต่บ้านก็ไม่ไกลจากเมรุเพราะบ้านห่างจากเมรุแค่200เมตร เจนนี่ได้บอกพ่อว่าทอมได้ไปเอาน้ำแดงของศาลพระภูมิมากิน พ่อบอกว่าไม่เป็นไรหรอกลูกก็แค่น้ำแดงอะ จะอะไรนักหนา เจนนี่เลยทะเลาะกับพ่อว่า นั่นมันไม่ใช่ของเรา ความเชื่อของคนไทยคือมันเป็นของต้องห้าม กินไปแล้วอาจมีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้นในชีวิตเจนนี่จะพาน้องไปขอขมา พ่อก็บอกมันค่ำแล้วจะไปทำไมเพ้อเจ้อแล้วพ่อก็ไล่ทั้งคู่ไปนอน เรื่องราวความหลอนเกิดขึ้นตั้งแต่วันนี้ วันศุกร์ที่ 13 เวลา00:00 ทั้งสองที่นอนอยู่ด้วยกันสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงหมาเห่าและเสียงคนเดินรอบบ้าน ทั้งคู่เปิดไฟดูแต่ไฟเปิดไม่ติดเจนนี่เลยเดินไปดูข้างล่างพร้อมเทียน1เล่ม ตอนที่เจนนี่เดินเท้าออกจากห้อง อยู่ๆประตูห้องก็ปิดเอง เจนนี่พยายามเปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก เจนนี่เลยไปตามพ่อกับแม่มาช่วยเปิด เพราะน้องอยู่ในห้องคนเดียว แต่พ่อกับแม่ไม่สน แค่เปิดประตูไม่ออกจะอะไรนักหนา ลูกเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีอยู่แล้วหนิ ก็แค่กลอนประตูมันพังอะกลับไปนอนได้และไป พอเจนนี่กลับไปเปิดกูอีกครั้งเปิดได้แบบง่ายดาย เหมือนทุกอย่างจะจบ แต่ไม่ใช่อยู่ๆ ทอมก็ร้องลั่นบ้านแล้วพูดว่า**พวกมึงเอาน้ำกูไป กูจะตามเอาชีวิตพวกมึงทุกคน** แล้วทอมก็สลบ พ่อแม่ก็ขึ้นมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เจนนี่เลยบอกว่า น้องโดนผีเข้า พ่อก็บอกผีมันไม่มีหรอก เดี๋ยวพ่อกับแม่กลับไปนอนและ ตื่นเช้ามาทอมฟื้นเจนนี่ถามทอมว่า เมื่อคืนนายเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้นเจนนี่กล่าว ทอมพูดว่าตอนที่พี่ออกไปจากห้อง มีคนมาหาผมผมไม่เห็นเขา ทุกอย่างมันมืดไปหมดผมขยับตัวไม่ได้ ผมพยายามเรียกทุกคนแต่เสียงของผมเวลาพูดมันไม่มีเสียงออกมา ผมกลัวแล้วก็ก็จำอะไรไม่ได้ั เจนนี่เลยบอกเป็นเพราะน้ำแดงขวดนั้นไง เพราะตอนที่แกไม่รู้สึกตัว แกพูดว่า พวกมึงเอาน้ำกูไป กูจะตามเอาชีวิตพวกมึงทุกคน ทอมเลยบอก จริงปะเนี่ยพี่ ผมกลัว จากที่ผมไม่กลัวตอนนี้ผมอยากกลับรัสเซียผมไม่อยากเจอเรื่องอะไรแบบนี้แล้วผมกลัวตาย แล้ววันต่อมาเหมือนเป็นลางร้าย เพราะรูปภาพของครอบครัวของทอมและเจนนี่ได้ตกแตกละเอียด แต่พ่อแม่ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าเกิดจากลมพัดเข้ามาในบ้านอย่างรุนแรง พอตกดึก ทอมก็มีอาการเหมือนเดิม ควบคุมสติไม่อยู่ พูดเหมือนไม่ใช่ทอมพูด เจนนี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ละ ต้องเรียกพ่อมาดูเอง พอพ่อได้เห็นถึงกับพูดไม่ออกนี่มันลูกเราจริงๆหรอเนี่ยเพราะทอมทำนิสัยน่าเกลียดทั้งเยี่ยวราดกางเกง ทำร้ายข้าวของ ร้องดิ้นเหมือนจะเป็นจะตาย แล้วทอมก็โดดจากชั้น3 ตกลงมาเสียชีวิตที่ข้างล่างบ้าน เจนนี่และครอบครัวเสียใจเป็นอย่างมากที่ทอมจากไปก่อนวัยอันควร เจนนี่กับพ่อเลยทะเลาะกัน เจนนี่พูดว่าถ้าพ่อเชื่อหนูตั้งแต่แรกทอมก็คงไม่ตาย พ่อบอกว่า ถ้าแกไม่พาน้องไปเมรุน้องก็ไม่ตายแกเป็นคนทำน้องตายนะเจนนี่ แม่เลยจับแยกกันทั้ง2คน บอก มันเป็นอุบัติเหตุ ทุกคนไม่มีใครผิด วันต่อมาเจนนี่นอนอยู่ กลางดึกมีเสียงคนคุยกันว่า จะเอานังหนูนี่ด้วยมั้ย เลือดเธอน่าจะหวาน เจนนี่ได้ยินแต่ก็ทนฟังต่อเหมือนหลับและก็เหมือนมีคนเดินอยู่รอบเตียงของเธอ เธอได้ตะโกนว่า หนูขอโทษแทนน้องหนูด้วยนะคะที่เอาน้ำของพวกคุณมากิน หนูขอขมานะคะน้องหนูตายทั้งคนยังจะมาเอาหนูไปด้วยหรอคะแล้วเจนนี่ก็เผลอหลับไป ตอนเช้าเจนนี่ก็ไปขอขมาพร้อมพ่อแม่ ที่ศาลพระภูมิและเมรุ เรื่องก็เหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ครอบครัวของเจนนี่ก็กลับไปที่รัสเซีย แต่….มีน้ำแดงขวดที่ทอมกินอยู่ในกระเป๋าของเจนนี่ได้อย่างไร***

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***