ตอนที่ 3 คุ้นหน้า

ตอนที่ 3 คุ้นหน้า

“คุณหนูตื่นมาทานข้าวก่อนค่ะ”

“อื้อ~ไม่หิว” เสียงอู้อี้ใต้ผ้าห่มผืนหนา คุณหนูไอรีนเวอร์ชั่นนี้ไม่หน้าดูเสียเลย แต่ก็ยังหน้าเอ็นดูสำหรับทุกคนในบ้านอยู่ดี

หากวันนึงคุณหนูของพวกมีคนรักจะเป็นแบบไหนกันนะ คงจะเป็นผู้ชายที่สุภาพ อ่อนโยน อบอุ่น หล่อราวกับเทพบุตรถึงจะเหมาะกับคุณหนูของพวกเขา มะลิคิดในใจ

“แต่ต้องกินนะคะ เดี๋ยวปวดท้องค่อยกลับมานอนต่อ”

มะลิพูดพรางเปิดผ้าม่านผืนยาวสีอ่อนจงใจแสงแดดยามเช้าช่วยสาดส่องคนขี้เซาที่นอนมุดใต้ผ้าห่มผืนหนาบนเตียงกว้างหรูหรา

แขนเล็กถูกฉุดขึ้นมาเบาๆ ด้วยฝีมือสาวคนสนิท ร่างบางลุกพรวดขึ้นนั่ง เปลือกตาประดับด้วยแพรขนตางอนยาวเรียงสวยยังคงปิดสนิท ผมเผ้าชี้ฟูเล็กน้อยจากการนอน

ขาเรียวตวัดลงจากเตียงอย่างเชื่องช้า ดวงตาสวยเปิดขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อปรับโฟกัสภาพตรงหน้า

“ตอนนี้กี่โมงแล้วค่ะ” ไอรีนลุกขึ้นเหยียดยืนเต็มความสูงบนรองเท้าสลิปเปอร์ แขนเรียวยกขึ้นบิดไปมาเบาๆคายความตึงของเส้นเลือดเล็กน้อย

“เจ็ดโมงกว่าแล้วค่ะ”

ร่างเล็กบอบบางในชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวผ้าซาตินสีหวานเดินเข้าห้องน้ำอย่างเชื่องช้าราวกับร่างไร้วิญญาณจนคนมองตามยิ้มส่ายหัวเบาๆให้กับคุณหนูไอรีนจอมขี้เซา

เวลาผ่านไปพักใหญ่ ไอรีนใช้เวลาในการจัดการตัวเองสักพักก่อนจะเดินลงมารับประทานอาหารในห้องอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้เพียงสองสามคำก็อิ่มสำหรับเธอ

“ไอร์ออกไปข้างนอกนะคะ” ไอรีนบอกกับสาวใช้คนสนิทที่คอยรินน้ำดื่มให้ระหว่างที่เธอนั่งรับประทานมื้อเช้าจนเสร็จ

วันนี้มีนัดกับรุ่นพี่คนสนิทที่ชอบหางานแฟชั่นหรือถ่ายแบบให้ไอรีนได้ทำแก้เบื่อระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ประเทศไทย นิ้วเรียวจิ้มโทรศัพท์แบรนด์หรูตอบกระดานแชทหยิกขณะที่เดินออกจากห้องอาหาร

สองขาหยุดชะงัก กึก! เมื่อเสียงทุ้มใครบางคนมาหยุดตรงหน้าทำให้ดวงตาสวยละสายตาจากจอโทรศัพท์เปลี่ยนมาเป็นคนตรงหน้าแทน

“คุณหนูไปไหนครับ”

“ร้านกาแฟใกล้ๆ นัดกับเพื่อนไว้”

“งั้นดะ(เดี๋ยว)”

“เดี๋ยวขับรถไปเองค่ะ” ไอรีนพูดดักคอทันทีเมื่อรู้ทันบอดี้การ์ดหนุ่มประจำตัวกำลังจะพูดอะไร เธอยกยิ้มบางๆให้ ริกเตอร์ บอดี้การ์ดหนุ่มสุดหล่อที่ถูกส่งมาดูแลเธอเป็นพิเศษจากพ่อของเธอ

“......” เขาทำหูทวนลมราวกับคำพูดของเธอเมื่อครู่เป็นเพียงลมอากาศ เขามองเธอนิ่งก่อนจะเดินดุ่มๆนำหน้าเจ้านายสาว พร้อมเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วแทรกตัวขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งคนขับอย่างรวดเร็ว

ไม่สนใจเสียงเรียกตามหลังมาติดๆ

“ริกเตอร์!” เสียงหวานขึ้นเสียงเล็กน้อยเรียกชื่อบอดี้การ์ดหนุ่ม ฝ่ามือบางดึงประตูรถสปอตคันหรูฝั่งคนขับ

ริกเตอร์เป็นบอดี้การ์ดพ่วงคู่มาด้วยเพื่อนสนิทตอนเด็กเขาคือลูกชายของมือขวาพ่อของไอรีนและทั้งสองสนิทสนมแบบเพื่อนมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องแต่เมื่อถึงเวลางานริกเตอร์ก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี

ครั้นถึงตอนที่หญิงสาวมาอยู่ประเทศไทยเขาก็ถูกส่งตัวมาด้วย

“นายใหญ่สั่งให้ดูแล นี้เวลางานไม่อยากละเลยหน้าที่”

“แต่ไอร์ต้องการเวลาส่วนตัว”

“คุณหนูใช้มันไปแล้วครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มพูดน้ำเสียงเรียบ

“......” ลมหายใจถูกพ่นออกจากจมูกเชิดรั้น

ไอรีนใช้เวลาอยู่ที่คอนโดโดยที่ไร้เงาของริกเตอร์นั้นคือสิ่งที่เขาไม่พอใจ

ปึก! เสียงประตูรถถูกปิดลงด้วยฝีมือคนตัวเล็ก เธอยอมให้ริกเตอร์ขับรถให้ตามที่เขาต้องการร่างเล็กนั่งประจำตำแหน่งข้างคนขับเหมือนทุกครั้ง

ริกเตอร์เหลือบมองใบหน้าหวานที่บึ่งตึงอยู่ตอนนี้ มุมปากยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะสตาร์ตเครื่องยนต์เคลื่อนตัวออกจากบ้านหลังใหญ่ จุดหมายคือร้านกาแฟใกล้พื้นที่

เวลาไม่นานก็ถึงร้านกาแฟดังกล่าว ไอรีนหยิบกระเป๋าสะพายแบรนด์หรูคล้องบ่าเล็กก่อนจะหันมาแยกเขี้ยวใส่คนข้างๆ

“คอยดูนะ ไอร์จะส่งตัวริกกลับให้ได้เลย”

“หึ ทำให้ได้ละกัน” ริกเตอร์แค่นขำในลำคออย่างไม่ได้รู้สึกกลัวคำข่มขู่แม้แต่น้อย

“ชิ” ไอรีนย่นจมูกเล็กใส่ริกเตอร์ก่อนจะตวัดขาเรียวลงจากรถ

“......” สายตาคมมองตามแผ่นหลังของร่างบางจนเธอหายเข้าไปในร้าน เขาดับเครื่องยนต์ก่อนจะออกไปสูบบุหรี่ระหว่างรอคุณหนูของเขาคุยกับเพื่อน

กริ่ง!! เสียงกระดิ่งหน้าร้านส่งเสียงขึ้นตอนที่ประตูกระจกโดนผลักเข้ามาในร้าน

ดวงตาสวยกวาดมองรอบร้านหาบุคคลที่มารอก่อนแล้ว รอยยิ้มสวยประดับบนใบหน้าเมื่อเจอเป้าหมายโดยที่อีกคนก็โบกไม้โบกมือส่งสัญญาณบอกจุดหมาย

ขาเรียวเดินยิ้มทักทายมาแต่ไกลจนคนในร้านมองตามอย่างเคลิ้ม

กระทั่งชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่เต็มไปด้วยรังสีอันตรายทั้งสองคนถือแก้วใบในมือเดินสวนเธออกไป ยังมองมาที่เธออย่างปฎิเสธไม่ได้ อีกคนสายตาเจ้าเล่ห์มองเธอมาอย่างเปิดเผย

ส่วนอีกคนใบหน้าเรียบนิ่งดูเย็นชาดวงตาคมกริบปลายตาคมมองเธอเพียงนิด ไอรีนแม้จะรู้สึกถึงความน่ากลัว แต่จังหวะนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจมากนัก

“มาแล้วเหรอคนสวย” เสียงของอิมมี่เอ่ยทักทายเมื่อเห็นร่างบางปรากฏตัวขึ้นมาตามเวลานัดหมาย

“ค่ะ สวัสดีพี่อิมมี่” สะโพกหย่อนลงบนเก้าอี้ตัวว่าง

คิ้วมนสวยจรดเข้าหากันเล็กน้อยใบหน้าครุ่นคิดความรู้สึกเหมือนร้อนๆหนาวๆ แถมยังคุ้นใบหน้าทั้งสองคนเหมือนเคยเจอที่ไหน

“เป็นอะไรเมื่อกี้ยังยิ้มหวานมาแต่ไกลอยู่เลย ตอนนี้เป็นอะไรซะล่ะ”

“ไอร์รู้สึกแปลกๆ ตอนเดินผ่านผู้ชายสองคนนั้น” ไอรีนมองแผ่นหลังหนาชายสองคนที่เดินห่างออกไป

“หือ...” อิมมี่มองตามสายตา ก่อนจะยกยิ้มอย่างทะเล้น “สองคนเมื่อกี้น่ะเหรอ แหมหนุ่มฮอตของมหาลัยเลยนะเมื่อกี้เขามาซื้อกาแฟเขามองกันทั้งร้านเลยแหละ เจ้นี้มองจนเคลิ้ม” อิมมี่พูดอย่างจริตตามแบบฉบับคนที่ร่างชายแต่ใจหญิง

“แต่ไอร์ว่าคุ้นๆ นะ”

“ไม่คุ้นสิแปลก แต่อย่าเข้าใกล้ดีกว่า ได้ยินมาว่าเจ้าชู้มากก แค่พวกเขากระดิกนิ้วผู้หญิงสวยๆ ก็เรียงคิวรอขึ้นเตียงเลยแหละ สวยๆแบบน้องไอร์นะยิ่งอันตราย”

“ไอร์คงไม่เจอเขาอีก ที่สำคัญไอร์คงไม่ใกล้พวกเขาอยู่แล้ว”

“แต่ว่า...น้องไอร์อยากลองปีนหลังเสือไหมล่ะ เจ้ว่าเขาอาจจะยอมหยุดอยู่กับผู้หญิงแสนดีนะและสวยนะ” อิมมี่ป้องปากพูดหยอกไอรีนที่นั่งทำหน้าราวกับสยองพรางส่ายใบหน้าน้อยเป็นการปฏิเสธกลายๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***