ร้ายมาร้ายกลับ

ตอนที่๑

ผมคิวครับนอกจากไม่ได้ทำอะไรเพราะผมจบแค่ม.3ไม่มีเงินเรียนต่อทำให้นอนอยู่บ้านเฉยๆผมกำลังทำชีวิตประจำวันตัวเองแล้วก็หลับ ดีๆผมก็ตายซะงั้นน่ะแต่ยังโชคดีพระเจ้าคงเห็นใจผมเกิดใหม่โลกนิยายที่ตัวเองเคยอ่าน เรื่องโคตรจะน้ำเน่าไม่เป็นไรจะใช้ชีวิตมีความสุนเลยให้คุ้มค่าที่พระเจ้าให้ผมเกิดใหม่อีกครั้งว่าแต่ผมเป็นตัวละครอะไรวะผมนั่งเตียงทหารไปมองกระจกเพ่งเล็งมองกระจกนั่นตัวเองรูปร่างหน้าตาผิวขาวซีดหน้าตาหล่อเหลากำยำผมดำทำให้ผมชอบร่างนี้มากแต่พอดูมาแล้วตาคุ้นๆเหมือนผมดูในนิยายผมนั่งก้มคิดจะพักก็คิดออกแล้วว่ารูปร่างแบบนี้คือใครตัวร้ายของเรื่องเดี๋ยวนะ เป็นตัวร้ายหรอโถ่ชีวิตบัดซบทำไมต้องเป็นตัวร้ายด้วยไม่เป็นไรถ้าผมไม่เข้ามายุ่งเนื้อเรื่อง เด็ดขาด จะปล่อยพระเอกโง่ๆกับนางเอกเจ้าน้ำตาไปเลยผมจะใช้ชีวิตใหม่ครั้งที่ให้มีความสุขเลยผมจะไม่สน นางเอก อยู่ดีๆได้ยินโทรศัพท์ดังจากโต๊ะแต่งหน้าเดินไปรับโทรศัพท์อยู่ดีปลายสายก็บอกว่าไอ้คิวมึงอยู่ไหนว่ะกูรอมึงอยู่หน้ามอมึงยังไม่รีบมาหรอว่ะกูรอมึงจนตะคริวกินขาแล้วผมได้ยินแต่เสียงไปสาย ไม่รู้ว่าผมจะทำไงดี งั้นตามน้ำไปก่อนผมกำลังออกไปครับไอ้คิวมึงนี่ พูดเพราะเลยว่ะกูเคยเห็นมึงพูดผมเลยมึงไปกินยาอะไรมาว่ะเหี้ยขนลุกเออๆรีบมากูรอจากนั้นผมก็รีบแต่งตัวออกไปผมก็ไปถึงมอแล้วมีคนหนึ่งเรียกผม ไอ้คิวกว่ามึงจะมาได้เหี้ยเอ้ยรอตั้งนานผมก็ตอบว่า ขอโทษพอดีตื่นสายมึงนี่นะตื่นสายโหโคตรจะเชื่อเลยว่ะกูตื่นสายจริงๆมึงเออๆกูเชื่อก็ได้แต่มึงต้องเลี้ยงข้าวกูด้วยกูรอมึงตั้งนานละกูหิวมากผมก็ตอบกลับได้มันก็พาผมไปร้านอาหารข้างมอเจ๊สั่งข้าวอะไรยะไอ้เสื้อก็สั่งข้าวไงเจ๊ เออๆจะเอาอะไร เอาผัดกระเพราใส่ไข่ดาว ขอพิเศษนะเจ๊ด่วนไม่ และน้องคิวล่ะจ๊ะจะเอาอะไรงั้นผมเอาข้าวผัดเจ๊คนสวยแหมน้องคิวปากหวานเลยนะอะไรว่ะเจ๊ ทำไมเจ๊ไม่พูดกับผมแบบนี้อ่ะเรื่องอะไรที่ฉันต้องพูดเพราะกับแกไอ้เสื้อ

...----------------...

ฝึกแต่งนิยายครั้งแรกค่ะถ้าพิมพ์ผิดหรือพิมพ์ซ้ำอ่านแล้วไม่เข้าใจต้องขอโทษด้วยนะคะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะเข้ามาเยอะนะคะทุกคน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตอนที่๒

