ตอนที่ 2
สานต่อจากความเดิม เมื่อฮ่องเต้ ได้ล้มตัวลงนอน คิดถึงเรื่องที่องค์รัชทายาทได้ถามกับตนเองว่า ตนเองนั้นคิดยังไงกับองค์รัชทายาท ตนเองนั้น ก็เคยคิดอยู่เหมือนกันว่า เคยคิดเพียงแค่ว่าองค์รัชทายาทนั้นเป็นลูกของเขาด้วยซ้ำแต่หลักความเป็นจริงตัวเองนั้น ได้คิดเป็นอื่น ตั้งแต่ที่ได้พบเจอแล้ว
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
องค์รัชทายาทพยัคฆาไม่ทราบว่าองค์รัชทายาท ตื่นหรือยังพะยะค่ะ กระหม่อมมีเรื่องขาดทุนพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ตื่นแล้วตื่นแล้วข้าตื่นแล้ว เจ้าเรียกข้าแต่เช้าเลยนะ มีอะไรหรือเปล่า เจ้าเรียกข้าทำไมล่ะเนี่ย ปัดโธ่เอ้ย
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
พอดีว่าฝ่าบาทให้กระหม่อมมาปลุกพระองค์เพื่อค่ะ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาท จะออกไปหาฝ่าบาทได้ไหมพะยะค่ะ พอดีฝ่าบาทให้กระหม่อมมาบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทจะออกไปนอกเมืองพะยะค่ะ ก็เลยให้กระหม่อมมาถามว่าจะทายาทจะไปนอกเมือง จะฝ่าบาทไหมพะยะค่ะ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ไปนอกเมืองนั้นหรอ เข้าไปที่ไหนของเขานะ แล้วเสด็จพ่อได้บอกไหม ว่าเสด็จพ่อจะไปที่ใด
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ไปนอกอุทยานเฉาฉู่พะยะค่ะ เห็นฝ่าบาทบอกว่า จะไปยิงสัตว์พะยะค่ะ ก็เลยให้กระหม่อมมาตามองค์รัชทายาทไปด้วยพะยะค่ะ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทจะไปหรือไม่ถ้าไปกระหม่อมจะได้เตรียมรถให้พี่ค่ะ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้ ถ้าจะไป ถ้าฝากบอกเสด็จพ่อด้วยให้รอข้าวเหนียวข้าจะเปลี่ยนชุดเดียวถ้าจะตามออกไปเจ้าก็ ไปเตรียมรถมาก็แล้วกัน
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้พยะค่ะหัวจะทายาทมันก็หม่อมทูนลาเลยนะพี่อ่ะค่ะ
ทันใดนั้นองค์รัชทายาทก็ได้เปลี่ยนชุดเปลี่ยนองค์ทรงเครื่องและเปลี่ยนเอาผ้าอาภรณ์ เพื่อ ที่จะ ไปหา ฮ่องเต้ และ ไปรออยู่ที่รถม้า เพื่อที่จะไป นอกเมือง ยังสถานที่ อุทยานเฉาฉู่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไปเถอะไปกันเถอะถ้าพร้อมแล้ว ขึ้นรถเถอะท่านพ่อ
ถึงแย่็ พระเอก
ระวังของรัชทายาท มาเดี๋ยวข้าจะอุ้มเจ้าขึ้นไปนะ เจ้าไม่ต้องกลัว
ทันใดนั้นทั้งฮ่องเต้และองค์ราชทายาทก็ได้ขึ้นรถม้าไปยังนอกชานเมืองไปที่อุทยาน เฉาชูทันที ในระหว่างทาง เขาทั้ง 3 คนนั้นทั้งองครักษ์และฮ่องเต้และองค์รัชทายาทก็ได้เจอ นายอำเภอ เดินทางมายังระหว่างทาง เขาจึงได้พบพูดคุยปะ คนคุย กันอย่างสนุกสนาน เขานั้นได้บอกกับฮ่องเต้และทายาทว่าเขาผ่านมาทางนี้เพื่อที่จะไปยังนอกเมืองเช่นกันเขาจะไปที่ เมือง เทียน หลาน นายอำเภอ จึงได้บอกกล่าวองครักษ์ว่า เขาจะรีบไป แต่ช้าก่อนว่าเขานั้น ได้บอกกับองค์รัชทายาทว่าถ้ามีโอกาสเขาจะไปเยี่ยมที่พระราชวังด้วยตัวเอง หรือไม่ถ้ามีโอกาสเขาก็จะเชิญน้ำชา ร่วมโต๊ะที่บ้านของเขา นั่นเอง
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้ ถ้ามีโอกาสถ้าจะไปนะ ถ้าไม่ว่าอันใด ฝ่าบาท ถ้าไม่ว่าอันใดกระหม่อมอยากจะชวนองค์ราชทายาท ไปกินน้ำชาไปดื่มน้ำชาที่บ้านของกระหม่อมสักหน่อย ถ้ามีโอกาสจะได้หรือไม่ เพราะท่านว่าอย่างไร
ถึงแย่็ พระเอก
จะว่าอย่างไรล่ะ ของรัชทายาท เจ้าจะไปหรือไม่ ถ้าเจ้าจะไป เจ้าก็ไปเถอะ ถ้าไม่ได้ว่าอะไรเจ้า แต่มีข้อแม้เจ้าห้ามเมากลับมาเด็ดขาด ได้หรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้เสด็จพ่อถ้าลูกมีโอกาสลูกจะไป ดื่มน้ำชาแต่ลูกจะไม่ดื่มเหล้า ท่านจะคงไม่ว่าอะไรใช่หรือไม่
ถึงแย่็ พระเอก
แล้วแต่เจ้าเลยถ้าเจ้าอยากไปเจ้าก็ไปพ่อไม่ได้ว่าอะไรเจ้านี่นา เจ้าโตแล้วเจ้าเป็นผู้ใหญ่แล้วเจ้าจะไปไหนก็ไป พ่อไม่เคยบังคับเจ้านี่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ขอบพระทัยเสด็จพ่อ ที่ทรงไว้วางใจลูกที่ปล่อยให้ลูกเป็นอิสระ ดังนั้น ถ้าลูกไปเย็นนี้ ลูกอาจจะกลับอยู่สักหน่อย เสด็จพ่อคงจะไม่ว่าอันใดหรือพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
ถ้าเศร้าอยู่ดึกไม่มากจนเกินไปก็ไม่เป็นไรเจ้าก็สามารถกลับมาเองได้แต่ถ้ามันดึกมากจนเกินไปพ่อจะส่งคนไปรับเจ้าเอง ตกลงไหม
ถึงแย่็ พระเอก
ตามนั้นพะยะค่ะเสด็จพ***ั้นท่านนายอำเภอเย็นนี้ถ้าจะไปดื่มน้ำชาบ้านท่าน เย็นนี้ ท่านคงไม่ว่าอะไรใช่หรือไม่ ถ้าจะส่งของฝากไปฝากท่านด้วยเช่นกันพอดีค่าจะเสด็จพ่อ ผ่านมาทางนี้จะไปอุทยานเฉาฉู่พอดีจะไปล่าสัตว์น่ะ ถ้าไม่มีอันใด ถ้าจะสั่ง ให้คนเอา เนื้อ สัตว์ไปให้ก็แล้วกัน ดีหรือไม่ท่าน เป็นข้อแลกเปลี่ยนกันที่ท่านชวนข้าไปดื่มน้ำชาที่บ้านท่านแต่ข้ากลับเอา หมูป่า ไปฝากท่านที่บ้านดีหรือไม่
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ดีขอบคุณท่านมากนะ ขอบคุณพะยะค่ะ ฝ่าบาทที่ทรงเชื่อใจหม่อมฉันแล้วก็ขอพระทัยองค์รัชทายาทที่ทรงเป็นเกียรติ เป็นอย่างยิ่ง ที่องค์รัชทายาทไปดื่มน้ำชาบ้างของกระหม่อม งั้นเย็นเจอกันนะคะ ตอนนี้กระหม่อมต้องไป นอกชานเมือง แล้วล่ะ ขอให้พวกท่านโชคดีนะไว้เย็นนี้ข้าจะรอหมูป่าจากท่านก็แล้วกันองค์รัชทายาทถ้าไปล่ะ ขอ ธุระพะยะค่ะฝ่าบาทและองค์รัชทายาท
ทันใดนั้นองค์รัชทายาท และ ฮ่องเต้ก็ได้นั่งรถม้าเดินตรงมุ่งหน้าไปยัง ชัยยานเฉาสู้ ดังนั้นเขาทั้งสองจึงเดินเล่นสักพัก และได้ทานน้ำในบ่อน้ำและล้างหน้าล้างตา เป็นที่เรียบร้อย ดังนั้น ฮ่องเต้ก็ได้หยิบเหล้า ขึ้นมา ทันใดนั้น องค์ราชทายาท จึงมองไปยังฮ่องเต้ ที่กำลังดื่มเหล้าอยู่นั้นเขาจึงได้คิดว่า เมื่อคืนนี้เขาทำอะไรลงไปทำไม ฮ่องเต้ดูเหมือน จะแปลกๆกับเขาเป็นอย่างมากจู่ๆก็มาชวนเขามีสัตว์ป่า นั่งอยู่ด้วยกัน พูดคุยกัน ตามใจเขาทุกอย่าง ดูเหมือนว่าพ่อของเขาจะคิดอะไรกับเขาสักอย่าง โดยที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเช่นกัน เขาได้แต่นั่งมองหน้า องค์ฮ่องเต้ ทันใดนั้นฮ่องเต้จึงได้เดินมาหาองค์รัชทายาทแล้วพูดขึ้นว่า
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าดื่มไหมเจ้าลองดื่มสักหน่อยไหม แค่เครียดน่ะ มันคลายเครียดนะ ตัวเจ้าจะกินเหล้า พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่าคิดมากจนเกินไปล่ะ เดี๋ยวเจ้าจะเป็นเหมือนเมื่อคืนอีกเจ้าเนี่ยเมาหัวราน้ำจริงๆเลยนะเจ้าเด็กบ้าอย่างเศร้าเลย
เฉิงมู้เหิน นายเอก
อะไรกัน ถ้าแค่พูดอะไรอย่างนั้นเหรอเสด็จพ่อ ข้าข้าพูดอะไรลงไปมันคงจะน่าอายมากเลยใช่ไหม งั้นข้าขอโทษนะเสด็จพ่อคือข้าข้ายังเด็กข้ายังไม่รู้อะไรถ้าข้าพูดอะไรไปท่านจงอย่าใส่ใจเลยนะถ้า ข้าก็จำอะไรไม่ได้เพราะข้าเมามากแล้วแล้วเสด็จพ่อล่ะ เมื่อคืนท่านนอนหลับสนิทหรือเปล่า หรือว่าท่านเป็นกังวลอันใด ท่านบอกข้าได้นะ
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้เข้าไปใกล้ๆและยืนหน้าเขาไปใกล้ๆอีกครั้งดังนั้นเขาจึงกระซิบพูดขึ้นว่า
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าน่ะรู้ตัวบ้างไหมเมื่อคืนพูดอะไรออกไปถ้าจะทวนคำถามเจ้าให้ ฟังก็แล้วกันนะ เมื่อคืนเจ้าถามเขาว่า ถ้าคิดยังไงกับเจ้า ข้าชอบมองเจ้า ข้าชอบสบตากับเจ้าข้าชอบเป็นห่วงเจ้าบ่อยๆ แล้วเจ้ายังถามข้าอีกว่า ข้ารู้สึกยังไงกับเจ้านะ เจ้าจำได้หรือเปล่า ว่าเจ้าถามอะไรแบบนี้กับข้าเจ้ารู้ตัวบ้างหรือเปล่า ว่าเจ้าน่ะ กำลังจะเปลี่ยนแปลงความรู้สึกค่ะ ถ้าเป็นพ่อเจ้าข้าชุบเลี้ยงเจ้า แต่เจ้า กลับคิดมีความรักกับข้าอย่างนั้นหรอ ใช่หรือไม่ เจ้าคิดเป็นอื่นกับข้าใช่หรือไม่ เราจงตอบมา ว่าเจ้า เองก็รู้สึกยังไงกับข้า เจ้าจงตอบข้าได้หรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เออเสด็จพ่อ ลูก ลูกพูดอย่างนั้นจริงๆหรือพะยะค่ะ ลูกคุณจะเมาเละเทะเลยสินะ อะไรที่ลูกพูดไปลูกขออภัยด้วยนะเสด็จพ่อแล้ว อย่าใส่ใจเลย คือ สิ่งที่ลูกพูดเสด็จพ่อจงอย่าใส่ใจเลยเพราะว่าลูกไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดเช่นนั้น จริงๆนะพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ลูกพูดอะไรไม่ออกเลย ขายหน้าจังแย่จังเลยอ่ะ ถ้าขายหน้าจังเลย ขออภัยเสด็จพ่อที่รู้พูดอะไรออกไปไม่คิด อะไรออกไป ก็ไม่รู้
ทันใดนั้น ฮ่องเต้ ผู้เป็นพ่อก็ได้ยื่นหน้าเข้าใกล้อีกครั้ง แล้วมองหน้า อย่างช้าๆ ทันใดนั้น เขาก็ไม่พูดอันใด แต่เขาทำหน้า ยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาจึงตัดสินใจ จับหน้าขององค์ราชทายาทเงยขึ้นมา แล้ว บรรจงจูบปากอีกครั้ง เพื่อทำให้องค์รัชทายาทได้รู้สึกกับตัวเองอีกครั้ง ว่า ลงรัชทายาทคิดยังไงกับฮ่องเต้จริงๆ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
คือลูกไม่รู้จะตอบเสด็จพ่อยังไงพะยะค่ะลูกก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกันเสด็จพ่อถามลูกเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร หรือว่าเสด็จพ่อก็คิดแบบนั้นเป็นอื่นกับลูกเช่นกัน อย่างนั้นหรือ
ถึงแย่็ พระเอก
เอาตรงๆนะ ถ้าข้า บอกเจ้าออกไปเจ้าจะเชื่อข้าหรือไม่ ความจริง ตั้งแต่ชุดเลี้ยงเจ้ามา ข้าก็ ชอบความเป็นตัวเจ้ามาตลอด ถ้าใส่ใจเจ้า เพราะข้าเคยเห็นเจ้าเป็นลูกแต่ในเมื่อ ความในใจของข้า จะต้องเปิดเผยกับเจ้าจริงๆแล้วสินะ เจ้าจะโกรธข้าหรือไม่ถ้าข้าบอกว่าถ้าคิดกับเจ้าเป็นอย่างอื่นเช่นกัน เจ้าจะเชื่อข้าหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เสด็จพ่อท่านท่านคิดเป็นอื่นกับข้าจริงๆอย่างนั้นหรอ ก็แสดงหมายความว่าท่าน ท่านชอบข้าอย่างนั้นหรอ
ถึงแย่็ พระเอก
แล้วถ้าข้าบอกว่าข้าชอบเจ้าจริงๆล่ะข้าชอบเจ้าที่เป็นเจ้า แต่ไม่ใช่ชอบเจ้าที่เจ้าเป็นคนอื่น เจ้าจะเชื่อไหมล่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เฮ้อ ถ้าคิดอะไรของข้าเนี่ยปัดโธ่เอ้ย ท่านพ่อ ท่านพูดอะไร ข้าหน้าแดงหมดแล้ว ทำไมหัวใจข้าถึงได้เต้นแรงแบบนี้นะ ถ้าไม่คุยกับท่านแล้ว ข้าจะไปรอท่านที่รถม้านะ ท่านจะไปที่ อุทยาน เขาสูงไม่ใช่หรือไง ท่านน่ะไปได้แล้ว
ถึงแย่็ พระเอก
ฮ่าๆๆ เจ้าหน้าแดงหมดแล้วองค์รัชทายาท ถ้าไม่เคยเห็นเจ้าหน้าแดงอะไรขนาดนี้ เจ้าคงโตเป็นผู้ใหญ่มากแล้วสินะ ฮ่าๆๆ งั้น ตกลงเย็นนี้เจ้าจะไปบ้านท่านนายอำเภอหรือเปล่า ถ้าเจ้าไป ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้า ตกลงไหม
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ok ค่ะ ถ้าสะดวกยังไงดีนะ อะไรไม่ออกเลย ได้เย็นนี้ข้าจะไป คือว่า ถ้านัดท่านนายอำเภอไว้แล้ว ข้าเองก็ คงปฏิเสธไม่ได้นะเสด็จพ่อให้ข้าไปหรือไม่
ถึงแย่็ พระเอก
ได้ ถ้าให้เจ้าไป แต่เจ้าต้องระวังตัวเองให้ได้มากที่สุด เข้าใจหรือไม่ ถ้ามีอะไร เจ้าก็ให้องครักษ์ตามถ้าไปก็แล้วกัน ถ้าจะรีบไปหาเจ้าทันที ตกลงหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้เสด็จพ่อเอาตามนั้นนะพี่ค่ะ
ดังนั้นองค์รัชทายาทก็ได้แต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าพูดใดๆทั้งสิ้นและไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าฮ่องเต้ด้วยซ้ำเป็นเพราะเขานั้นเขินนั่นเองถึงไม่กล้ามองหน้าและสายตา ของฮ่องเต้ เวลา องค์รัชทายาทนั้นมองหน้า องค์รัชทายาทนั้นก็จะรู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาที่อยู่ใกล้ฮ่องเต้เป็นอย่างมาก
ทันใดนั้น ในเวลาตกเย็นเขาทั้ง 3 ก็ได้นั่งรถม้ากลับและตรงไปยังราชวังของเขาทันใดนั้นองค์รัชทายาทก็ได้เปลี่ยนชุดอาภรณ์ และนั่งรถม้าตรงไปยังบ้านของท่านนายอำเภอ ที่เขานัดกันไว้ตามนั้น
เหยาปิงชุน ลูกน้อง ของ นายอำเภอ
ท่านนายอำเภอเขารับองค์รัชทายาทมาตามที่ท่านเชิญขอรับจะให้องค์รัชทายาทเข้ามาเลยไหมขอรับ
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้ให้เข้ามาสิ
เหยาปิงชุน ลูกน้อง ของ นายอำเภอ
ขอรับ เจ้านายอำเภอ งั้นข้าน้อยเชิญเลยนะขอรับ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เขาขอขอบใจท่านมากนะองครักษ์ ข้าเกรงใจท่านแล้วล่ะ ท่านอุตส่าห์มาตามข้าเช่นนี้ ข้าขอบคุณมากงั้นข้าเข้าใจเลยแล้วกันนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ท่านมาแล้วเหรอองค์รัชทายาทถ้านั่งก่อนสินั่งดื่มน้ำชากับข้า ไม่ทราบว่า บ้านของข้า ที่ไม่กว้างเท่ากับวังใหญ่ของท่าน ไม่ทราบว่าท่านจะนั่งได้หรือไม่ท่านจะรังเกียจบ้านของข้าหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไม่ถ้าไม่ได้รังเกียจท่านเลย บ้านของท่านถึงจะไม่ใหญ่เท่าวัง แต่บ้านของท่านก็ดูอบอุ่นดีนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ที่ข้ารู้สึกเช่นนั้น ตัวข้าเองก็เคยเป็นคนที่จะอยู่ บ้านเล็กๆบ้านแคบๆเช่นนั้นเหมือนกันความรู้สึกเก่าๆของข้า ก็ล้วนเหมือนคนธรรมดาเช่นท่านนี่แหละ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
มันหมายความว่ายังไงหรือว่าจะทายว่าฉันหมายถึง ก่อนที่ท่านจะเป็นองค์รัชทายาท ซึ่งไม่ใช่ลูกของฮ่องเต้อย่างนั้นหรือ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ค่า เป็นได้แค่เพียงลูกเลี้ยงเท่านั้นเป็นลูกเลี้ยงที่ฮ่องเต้ชุบเลี้ยงข้ามาแต่เล็ก ถ้าเป็นคนจน เป็นคนไร้บ้านเป็นคนไร้ญาติพ่อแม่ข้าตายหมด แต่ถ้า กลับมีฮ่องเต้เข้ามายื่นมือช่วยเหลือข้าจึงเอาค่ามาชุบเลี้ยงเป็นลูกน่ะจนข้าถึงได้เป็นอยู่ในตำแหน่งทายาทเช่นนี้ เรื่องที่ดีก็มีอยู่แค่นี้แหละท่าน
ทันใดนั้นท่านนายอำเภอก็ได้แอบยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง แล้วเขาคิดอยู่ในใจขึ้นมาว่าตัวเขานั้นก็คงจะมีสิทธิ์ชอบองค์รัชทายาทได้เช่นกันสินะ พระองค์ราชทายาทนั้นก็เป็นแค่เพียงลูกเลี้ยงเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงคิดแผนโดยการที่จะทำอะไรสักอย่าง เพื่อได้องค์รัชทายาทมาจากฮ่องเต้ มาครอบครองเป็นของตัวเอง ให้ได้
Comments