ตอนที่ 5 ท่านหลอกข้า

เช้าวันถัดมาจี้ชงชงได้ต้มยาเเละเรียกเขาให้ดื่มยา

เพราะเมื่อคืนก่อนจี้ชงชงจะหลับนางได้ดูอาการของเขาจนเขามีสติเเละลุกขึ้นั้งบนเตียงได้นางจึงวางใจว่าเขาไม่เป็นอะไรมากเเล้วจึงนอนหลับบ้าง

"ขอบคุณเเม่นางที่ช่วยข้า"

"อือไม่เป็นไรท่านปลอดภัยก็ดีเเล้ว"

" ว่าเเต่ถ้าสามารที่จะยืนขึ้ได้ยัง "

"ข้ายืนไม่ได้เลยตอนนี้งั้ท่านก็พักเถอะข้าจะไปอาบนํ้า

อยู่ใกล้ๆที่นี้มีอะไรก็เรียกข้าได้"

"ว่าเเต่ทำไมเเม่นางจึงปิดหน้าปิดตาละ..."

"อ๋อ....เพราะข้าหน้าตาห

น่ากลัวจึงต้องปิดไว้....เพื่อไม่ให้ท่านกลัวข้านะ"

"อือข้าเข้าใจเเล้วเเม่นางข้าขอพักต่อซักครู่หนึ่งเเล้วกัน"

"อือมีอะไรก็เรียกนะ"ไปอาบนํ้าก่อนดีกว่า

จี้ชงชงอาบนํ้าไปอย่างเบาใจว่าไม่มีใครดูอยู่ตัดมาอีกฝั่ง

"เพราะอะไรนะทำไมนางจึงใส่ผ้าปิดปากไว้ตรอดเลยนะ"ในเวลานี้นางกลังอาบนํ้าอยู่คงมีเเต่โอกาสนี้เท้านั้เเม่นางอะไพให้ข้าด้วย

องชายอเิ่ฉินได้เอบเดินไปเเละเเอบมองเธออาบนํ้า

จนเห็นใบหน้าที่เเท้จริง

"เเม่นางท่านนี้เเท้จริงเเล้วนางนั้นงดงามยิ้งก่วาหญิงใดที่ข้าเคยเจอมาอีกเเถมนางนั้เเต่งตัวไม่เหมือนคนอื่นอีก"พูดเบาๆข้าสันยาว่าข้าจะต้องเเต่งนางมาเป็นภรรร

ยาข้าใหได้นอกจากใบหน้าเเล้วเรือนร่างนางยังใช้ได้อีก

"ฉันว่าอีกเมื่อไห่รฉันจะได้กลับกันเเน่นะ"

"เเต่ช้างมันเทอะ"

ในขนะนั้นได้มีข้าสึกตามมาอี่ฉินจึงได้ไปเเอบดูจึงรู้ว่าเป็นข้าสึกกําลังตามมาเเต่ยังอีกไกลรอให้นางอาบนํ้าเสร็ดเมื่อไหรไปเมื่อนั้นทันที

"ฉันว่าอาบนํ้าเท่านี้ดีกว่าต้องรีบไปเเล้ว"เสียงอะไรนะ

จี้ชงชงเอาหูเเนบลงกับพื้นจึงรู้ว่ามีกองทหารกฃังตามมานางรีบใส่เสื้อผ้าเเละรีบวิ้งมาในกระท่อม

"ขาท่านเดินไม่ไหวเกาะข้าไวเราต้องรีบหนี"

"ข้า....."

"จับข้าไวไปกัน"จี้ชงชงนางไม่รอให้เขาได้พูดอะไรมากรีบพาเขาหนีทันทีจี้ชงชงพาเขาหนีมาจนถึงป่าลึกซึ่งมีทหารไร่ตามมาติดๆไม่ยอมหยุดจิ้ชงชงรู้สึกหมดเเรงจึงล้มลงเมื่ออี่ฉินเห็นว่าเป็นเเบบนั้นก็รีบเป็นฝ่ายพานางหนีเเทนด้วยการอุ้มเเล้วพานางหนีไปทางทีศเหนือมุ้งหน้าไปยังราชวังเทียนคงเเต่ด้วยว่าเเผลของเขายังไม่หายดีนักจึงพานางหนีไปได้ไม่ไกลเเละบาดเเผลยังเปิดอีกจี้ชงชงรู้สึกตัวเห็นเขานอนอยู่กับพื้นจึงได้พาเขามาหลบซ้อนเเต่เขากลับลุกขึ้นยืนเมื่อได้สติเขารีบพาจี้ชงชงวิ่งหนีต่อจี้ชงชงตกใจถามเขาว่า

"นี้ท่านเดินได้เเล้วหลอ"

"อะ...อือ"

"นี้ท่านหลอกข้า"

"เปล่าตอนที่ข้าจะบอกเจ้าก็ลากข้ามาเเล้ว"

"อะ...อือ...ก็จริง"นี้ข้ากลายเป็นคนผิดซะเเล้ว

"นั้นไปกันต่อเทอะท่าน"

"ว่าเเต่เเม่นางเจ้ามีนามว่าเยี่ยงไร"

"ข้ามีนามว่าจี้ชงชง"

"ข้ามีนามว่าอี่เฉิน"ชื่อนี้เพราะจังเเต่ไม่มีเวลาเเล้วละ

"ไปกันเทอะท่าน"

"อือ "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***