หวงสิวะ!!!|สตางค์วินนี่
ในคืนที่มืดมนและวุ่นวาย วินนี่นั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้านเหล้าในขณะที่เสียงเพลงดังกระหึ่มทั่วร้าน เขาเพิ่งเริ่มดื่มและเริ่มรู้สึกว่าสติเริ่มหลุดลอยไปจากตัวเอง ช่วงเวลาที่ทุกคนในร้านต่างก็เมาและสนุกสนาน แต่เขากลับรู้สึกเหงา...
"มาๆ มาอีกแก้ว!" เพื่อนในกลุ่มของวินนี่พูดขณะที่ยื่นแก้วเหล้าให้เขา
"ไม่แล้ว... วันนี้พอแล้ว" วินนี่ตอบเสียงเบา แต่เพื่อนของเขาก็ยื่นแก้วเหล้าให้เขาอีก
"อีกแก้วเหอะ แค่ขำๆ จะได้สนุกไง" เพื่อนบังคับ
วินนี่หันไปมองซ้ายขวา เขารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร แต่ไม่อยากปฏิเสธเพื่อน เลยรับแก้วมาและดื่มจนหมด แต่หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนโลกหมุนรอบตัวไปหมด สติเริ่มหลุดออกไปทีละนิด
ขณะที่เขานั่งอยู่ในมุมมืด เหลือบตามองเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ เขาไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งผู้ชายคนนั้นนั่งลงข้างๆ และเริ่มพูดเสียงเบา
"เมามากแล้วนะ" ผู้ชายคนนั้นพูดเสียงหยอดๆ พร้อมกับยิ้ม "ไม่คิดจะไปห้องกับพี่หน่อยเหรอ?"
วินนี่พยายามจะขยับตัวหนี แต่กลับรู้สึกเหมือนขาตัวเองไม่มีแรง ทำให้เขายิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น
ในตอนนั้นเอง เสียงดังของฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นใกล้ๆ สตางค์เดินมาทางวินนี่ ดวงตาเขากำลังมองไปที่วินนี่ที่นั่งอยู่กับผู้ชายคนนั้น
"ไปไหนก็ไป!" สตางค์ตะโกนเสียงดัง ทำให้คนรอบๆ หันมามอง
วินนี่หันไปมองสตางค์ด้วยสายตาหมองๆ "สตางค์..." เขาพูดเสียงอ่อนแรง
"ทำไมไม่โทรหาฉัน... วินนี่!" สตางค์หันไปขวางผู้ชายคนนั้นทันที เขาจับแขนวินนี่ให้ลุกขึ้นจากที่นั่ง "ไปกับฉันเถอะ"
ผู้ชายคนนั้นทำท่าจะไม่พอใจ แต่สตางค์ก็มองเขาไปอย่างเยือกเย็น "ถ้าไม่อยากเจอปัญหาก็แนะนำให้หุบปากไปซะ"
"โอเคๆ ฉันไปแล้ว" ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนจะเดินออกไปจากร้านเหล้า
สตางค์จับมือวินนี่อย่างเบามือเพื่อให้เขาลุกขึ้น "เธอไม่ควรดื่มเยอะขนาดนี้... ฉันห่วงเธอมาก"
"พี่หวงมากไปแล้ว..." วินนี่พยายามจะยิ้มแต่เสียงของเขาดูเบาและสั่นคลอน
"หวง! หวงเธอสุดๆ ไปเลย!" สตางค์ตอบกลับเสียงดังและแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย "อย่าทำให้ฉันต้องมาห่วงเธอบ่อยๆ แบบนี้!"
วินนี่ยิ้มให้สตางค์เล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า "ขอโทษครับพี่..."
สตางค์ลากวินนี่ไปที่ทางออกของร้านและพาเขากลับบ้าน เขาไม่เคยรู้สึกอยากปกป้องใครมากขนาดนี้เลย ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ถึงตอนนี้ สตางค์ก็ยังคงห่วงวินนี่เสมอมา
"กลับบ้านเร็วๆ นะ... ไม่ไปไหนแล้วใช่ไหม?" สตางค์ถามเสียงนุ่มเมื่อถึงที่บ้าน
"ครับ... พี่ห่วงมากไปแล้วนะครับ" วินนี่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะยอมให้สตางค์พาเขาขึ้นห้องนอน
"ฉันจะห่วงเธอไปจนกว่าจะแก่แล้ว" สตางค์พูดเสียงทุ้ม ขณะที่ยิ้มให้กับวินนี่และทั้งสองก้นอนด้วยกัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments