...ต่อ...
......................
...น้องสาวทำหน้าตาดูเหมือนไม่อยากพูดอะไรอีก เธอถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดประโยคสั้นๆ ด้วยเสียงแผ่วเบา...
...“พี่…อย่าลืมเชื่อในลางสังหรณ์ของตัวเองบ้างนะ…”...
...จากนั้นเธอก็เงียบไป ไม่พูดอะไรอีก...
...ไม่นานนัก รถก็มาจอดที่หน้าโรงเรียน น้องสาวหยิบกระเป๋านักเรียนจากเบาะหลัง ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ เธอหยุดอยู่หน้าประตูรถเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง...
...ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบจนฉันรู้สึกสะท้าน...
...“พี่…ลองเช็กดูอีกทีสิว่า ‘พ่อกับแม่’ ที่บ้าน…เป็นตัวจริงหรือเปล่า”...
...เธอปิดประตูรถแล้วเดินจากไป ปล่อยฉันไว้กับความเงียบงันและความเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง…...
...คำเตือนแปลกประหลาดของน้องสาวยังคงดังก้องในหัว แม้ฉันจะพยายามบอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ความรู้สึกเย็นวาบที่แผ่ซ่านจากแผ่นหลังยังไม่จางหาย...
...เมื่อฉันทำผิดพลาดในงานเป็นครั้งที่สาม ฉันตัดสินใจยื่นลาพักอย่างกะทันหัน รีบกลับบ้านโดยไม่สนอะไรอีก...
...ทันทีที่ถึงบ้าน ฉันสังเกตเห็นว่ารถของพ่อยังจอดอยู่ในโรงรถ ทั้งที่ตอนเช้าเขาควรจะออกไปทำงานแล้ว...
...“หรือพ่อไม่ได้ไปทำงาน? หรือว่าออกไปแล้วกลับมา?” ฉันพึมพำกับตัวเอง แต่ในใจกลับรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล
...
...ฉันก้าวขึ้นบันไดไปยังชั้นสองอย่างระมัดระวัง เสียงของน้องสาวในตอนเช้ากลับมาในหัวอีกครั้ง ราวกับเสียงกระซิบที่ชัดเจน...
...“พี่…ลองเช็กดูอีกทีสิว่า ‘พ่อกับแม่’ เป็นตัวจริงหรือเปล่า…”...
...ฉันกลั้นหายใจ ฝีเท้าช้าลงโดยไม่รู้ตัว เดินอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้ว…...
...“ตึก ตึก ตึก”...
...เสียง “ตึก ตึก” ที่ดังมาจากในครัวทำให้หัวใจฉัน...
...เต้นระรัว มันเหมือนเสียงของมีดหนักๆ กระแทกลง บนเขียง...
...ฉันกลั้นหายใจ ข่มความกลัวที่ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ...
...ฉันสูดลมหายใจลึกเพื่อรวบรวมความกล้า แล้ว...
...ค่อยๆ เดินไปที่ประตูครัว
...
...ฝีเท้าช้าและเบาเหมือน พยายามไม่ให้ใครได้ยิน...
...เมื่อฉันชะโงกหน้าเข้าไปในครัว ภาพตรงหน้าทำให้ ขาทั้งสองข้างแทบจะไร้เรี่ยวแรง...
...พ่อและแม่ยืนอยู่กลางครัว โดยหันหลังให้ฉัน
...
...ทั้งตัว เปื้อนไปด้วยเลือดสดๆ พวกเขาถือมีดทำครัวเล่ม...
...ใหญ่ เสื้อขึ้นสูงก่อนฟาดลงบนเขียงซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
...บนเขียงนั้น!...
...มีบางอย่างนอนแน่นิ่งอยู่ ฉันขยับ เข้าไปอีกนิด และเมื่อมองชัดขึ้น........
...มันคือศีรษะของฉันเอง...
...!...
...ดวงตาของศีรษะนั้นเหลือเพียงตาขาว...
...เลือดไหลออกจากเบ้าตาและแก้มทั้งสองข้าง...
...ราวกับเป็นนํ้าตา...
...ฉันยกมือขึ้นปิดปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงกรีด ร้อง...
... ——————————...
...แต่...
...ความหวาดกลัว...
...ทําให้ฉันแทบหายใจไม่ออกถ้าหัวของฉันอยู่ตรงนั้น...
...แล้วคนที่ยืนหันหลังให้ฉัน อยู่ในครัวสองคนนี้...คือใครกัน?...
... ••••••••••••••••••••••••••••••••••••...
ต่อ......
...●...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments