ใครคนนั้น

-ผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้นว่า...........

" พิมพี่กลับมาแล้ว^^ "

เอ๊ะ!! นั้นมันเสียงพี่ธนาหนิ แต่ว่าพี่ธนาอยู่ต่างประเทศไม่ใช่หรอ!?

อยู่ๆชายชุดดำคนนั้นก็ถอดหมวกที่เขาสวมใส่ปิดหน้าปิดตาเอาไว้

" พี่ธนา ใช่พี่ธนาจริงๆด้วย!! " ฉันดีใจสุดๆแถมวิ่งไปกอดพี่ชายตัวดีของฉัน พี่ธนาอ้าแขนรับฉันที่กำลังวิ่งไปกอดพร้อมกอดรับฉันทันที่ แล้วก็ยังเอามือมาลูบหัวฉัน เหมือนที่พี่เคยทำเป็นประจำ ความอ่อนโยนของพี่ฉันยังจำได้ดีเสมอ(^^) พี่ฉันทั้งหล่อทั้งอ่อนโยน ไม่มีสาวๆคนไหนอยากมาเป็นพี่สะใภ้ฉันบ้างหรอ !?

" ว่าไงยัยตัวแสบ "

" พี่จะกลับมาทำไมไม่โทรบอกพิมก่อนละคะ "

" มันมีเหตุฉุกเฉินนิดหน่อย ที่พี่ต้องรีบกลับมานะ "

" รีบขนาดไม่กดกริ่งหน้าบ้านเลยหรอคะ แถมแง๊ะหน้าต่างเข้ามาอีก "

" ก็พี่คิดว่าเวลานี้ยัยตัวแสบของพี่น่าจะยังไม่ตื่น พี่เลยไม่อยากทำให้เราตื่นไงเด็กดี "

"พี่รู้ไหมเมื่อกี้ พิมนึกว่ามีโจรเข้าบ้าน พิม กลัวมากเลยรู้ไหม!! ฉันงอนพี่ชายแล้วทำแก้มป่องๆ "

" โอ๋ เด็กดีของพี่ ไว้ครั้งหน้าพี่จะโทรมาบอกล่วงหน้า แล้วกดกริ่งหน้าบ้านนะ หายงอนนะคะเด็กดีของพี่"

" ก็ได้ค่ะ แล้วนี้พี่ธนาจะกลับมาอยู่บ้านกี่วันคะ "

" พี่แค่แวะมาเก็บของ แล้วก็จะไปต่างประเทศอีกนะ "

" อะไรนะคะ :-( (สงสารยัยพิมไม่ได้อยู่กับพี่ตั้งนาน เขามาแปปเดียวก็ไปอีกละ) "

" .............…......

____________________________________________

ปล่อยฉันไอ้โรคจิต

" อย่างอนน่า ไว้พี่กลับมาครั้งหน้าจะอยู่นานๆ ให้เราเบื่อหน้าพี่ไปเลยย~ "

" จริงนะคะ!! พี่พูดจริงๆนะคะ พี่ต้องสัญญากับน้องก่อน "

"สัญญาครับ มาเกี่ยวก้อยกัน(^^) "

หลังจากเกี่ยวก้อยกับพี่ชาย เราก็คุยเรื่องสารทุกข์สุกดิบกันประสาพี่น้อง จากนั้นฉันก็ไปนอนต่อ ช่วยไม่ได้ก็คนมันง่วงนอนหนิ (ยัยขี้เซา)

เวลา 06:33 น. กุกกัก กุกกั๊ก เพล้ง!!

หาววว~ ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุดๆ

ฉันที่กำลังเดินลงบันได แล้วตะโกน ถามพี่ชายว่า พี่คะ ยังไม่ไปอีกหรอ พูดทั้งที่ฉันยังขยี้ตาอยู่ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากพี่ชาย ดังนั้นฉันพยายามลืมตาดู 0.0 ตึ้ง!! เสียงฉันล้มลง ด้วยความตกใจที่จู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ 20 กว่าคน กำลังค้นบ้านฉันอยู่

ฉันตั้งสติได้ พยายามจะวิ่งกลับไปที่ห้อง เพื่อเอาโทรศัพท์ โทรแจ้งตำรวจ

" เห้ย จับผู้หญิงคนนั้นไว้ (น่าจะเป็นชายชุดดำ คนหนึ่งที่เห็นฉันกำลังวิ่งขึ้นไปบันได) #เสียงคุยกันเป็นภาษาอาหรับ

ฉันผู้ที่เข้าใจความหมายก็โกยสิคะ แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างพิมพาเพราะถูกชายฉกรรจ์คนหนึ่งจับคอเสื้อเธอได้

ซวยแล้วสิยัยพิมเอ้ยย!! คิดในใจ

ชายฉกรรจ์ร่างหนาคนนั่นพาเธอ ลงมาชั้นล่าง

#เอ๊ะ!! นั้นมันเมียไอธนากรอวะ โคตรอึ๋มเลยวะน่าฟัดสุดๆ

#มึงก็อย่าพูดดังดิ กลัวเขาไม่รู้หรอว่ามึงแอบอยากกินเขา

#มันฟังไม่ออกหรอมันน่าจะโง่ ผู้หญิงไทยเขาบอกมาว่า หน้าสวยหุ่นดี มันมักจะไม่มีสมอง

" ไม่มีสมองบ้านมึงสิไอ้ทุย "

What!!

" โถ่ไอ้โง่ (ด่ามันเลยยัยพิมอย่าให้มันหยามเราได้) "

#มันพูดอะไรวะ?

#กูก็ไม่รู้วะ!?

หึ!!

#คุณเป็นภรรยา ของคุณธนาใช่ไหมครับ อยู่ๆก็มีชายชุดดำคนหนึ่ง ไม่เรียกชายฉกรรจ์แล้วกัน เพราะเขาน่าตาดี ดูจากการแต่งตัวกับคำพูดเขา เหมือนจะเป็นหัวหน้าของคนพวกนี้

#ช่วยให้การด้วยนะครับ แล้วผมจะปล่อยคุณไป

#ไม่ใช่ค่ะ ฉันพูดเป็นภาษาอาหรับ ไอ้คนที่ด่าฉัน 2 คน เงิบไปเลยดิ 5555+ พิมพาซะอย่าง

#แลเวคุณเป็นอะไรกับคุณธนาครับ

#ฉันเป็นน้องสาวของเขาค่ะ

#แล้วตอนนี้คุณธนาอยู่ไหนครับ

#ฉันก็ไม่รู้ค่ะ ฉันบอกไปตามความจริงเพราะพี่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน

เอาตัวมันไป

จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น.....

....อีก7วันมาพบกันใหม่นะคะว่าพี่ธนาจะพูดว่าอะไรอิอิ...

สวัสดีคนอ่านทุกคนนะคะไรท์พึ่งหัดแต่ง ผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ไรท์รักคนอ่านทุกคนน💕😍💗💜

....อีก7วันมาพบกันใหม่นะคะว่าพี่ธนาจะพูดว่าอะไรอิอิ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***