ดันรักเพื่อนตัวเองซ่ะได้โถ่ว~
(≧▽≦)
เมจิ~(น.อ.)
//เดินออกมากจากห้อง
เมจิ~(น.อ.)
พี่มิซันมาทำอะไรตรงนี้ครับ
มิซัน~(พี่ น.อ.)
พี่ก็จะมาชวนเมจิไปหาไรกินไง
มิซัน~(พี่ น.อ.)
งั้นไปกันเมจิ//จับมือเมจิเดินไปหาไรกิน
มิซัน~(พี่ น.อ.)
เมจินั่งรอที่โต๊ะก่อนนะเดะพี่ไปซื้ออะไรมาให้กิน
เมจิ~(น.อ.)
//เดินไปนั่งที่โต๊ะ
แอนนี่(นางร้าย)
แกดูสิ นั่นอีเมจิหนิ
เชอรี่(นางร้าย)
เออใช่หว่ะ
เชอรี่(นางร้าย)
ทำไมมันถึงไปอยู่กับพี่ซันได้วะ
เชอรี่(นางร้าย)
ฉันรับไม่ได้!!
เชอรี่(นางร้าย)
กรี๊ด!!อร้ายยย
ทั้ง2ไม่รู้ว่าเมจิคือน้องชายของมิซันเพราะก่อนหน้านั้นมิซันได้เรียนที่นานมาหลายปีแล้วเลยไม่รู้ว่ามิซันมีน้อง
แอนนี่(นางร้าย)
ไปหามันกันเถอะเชอรี่
เชอรี่(นางร้าย)
//เดินไปหาเมจิ+หยุมหัว
เมจิ~(น.อ.)
อะ..โอ้ย..จะเจ็บ//จับมือเชอรี่
เชอรี่(นางร้าย)
แกกล้ามายุ่งกับพี่ซันได้ไง!!
แอนนี่(นางร้าย)
แกรู้มั้ยว่าพี่ซันคือคนของเชอรี่
เมจิ~(น.อ.)
นี่!พวกเธอพูดอะไรกันเนี่ย
เมจิ~(น.อ.)
//พยายามเอามือเชอรี่ออก
เชอรี่(นางร้าย)
//ตบหน้าเมจิ
แอนนี่(นางร้าย)
หึ//หัวเราะ
แอนนี่(นางร้าย)
แกมันสมควรแล้ว!
แอนนี่(นางร้าย)
แค่นี้มันน้อยไป
แอนนี่(นางร้าย)
จัดการเลยเชอรี่
แต่ดันมีฝ่ามืออันใหญ่มาจับมือเธอไว้
เชอรี่(นางร้าย)
//หันไปมอง
เชอรี่(นางร้าย)
อีโรชิแกยุ่งไรด้วย//พยายามสะบัดแขนออก
โรชิ~(พ.อ.)
//จับแขนเชอรี่เหวี่ยงไปอีกทาง+ถีบเชอรี่ล้ม
เชอรี่(นางร้าย)
นี่แกกล้าถีบฉันหรอห่ะอีโรชิ
โรชิ~(พ.อ.)
ฉันทำได้มากกว่านี้//ย.ช
โรชิ~(พ.อ.)
//เดินไปที่เชอรี่+ใช้เท้าเหยียบแขนแรงๆ
เชอรี่(นางร้าย)
โอ้ย!เจ็บบ//เชอรี่ร้องออกมาด้วยความเจ็บ
โรชิ~(พ.อ.)
ถ้าไม่อยากโดนอีกก็ไสหัวออกไป//ย.ช
แอนนี่(นางร้าย)
ไปกันเถอะเชอรี่คนเริ่มเยอะแล้ว//จับเชอรี่ลุก
เชอรี่(นางร้าย)
ฝากไว้ก่อนเถอะ!
เชอรี่(นางร้าย)
//สะบัดตูดเดินออกไป
แอนนี่(นางร้าย)
//ตามเชอรี่ออกไป
Comments