ตอนที่ 1

เส้นทางรกร้างที่เคยเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหว 

ห้องมืดที่เงียบงัน ราวกับโลกถูกกลืนหายไป

หมู่ดาวที่ร่ายรำอยู่ในวงโคจรของตน

ฉันขออธิษฐานให้เราได้อยู่เคียงข้างกันอย่างไม่มีอุปสรรคใดๆ

ขอให้ความรักของเราเป็นแสงสว่างที่ต้องนำทางให้เราผ่านคืนวันที่มืดมิด

แต่ทำไมคุณถึงเลือกที่จะละทิ้งความสัมพันธ์ที่เราสร้างด้วยกัน?

การบอกลาครั้งนี้ไม่ใช่จุดจบแต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความคิดถึงที่ไม่มีวันสิ้นสุด

แม้เราไม่ได้วนลูปมาทำเหมือนเดิม แต่มันยังอยู่ในห้วงกาลเวลาของฉันนะ

.

.

.

แม้นเวลาจะผ่านมา 100 ปีแล้ว ฉัน "ดายอน" ไม่เคยจะลืมวินาทีที่ได้อยู่ด้วยกัน จุดเริ่มต้นของความรักของฉัน ฉันได้แต่เฝ้าภาวนาอธิษฐานในหมู่ดาวทุกๆคืน ขอเธอคืนกลับมาได้ไหม แต่เหมือนไม่มีใครจะได้ยินสิ่งที่ฉันอธิษฐานออกไป ฉันไม่อาจหาคนที่คล้ายหรือเหมือนเธอคนนั้นได้ ฉันได้แต่โทษตัวเอง หากวันนั้นฉันไม่ทำอะไรผิดพลาดไปเราจะยังครองคู่อยู่ด้วยกันจนถึงเวลานี้ไหม เธอราวกับพระอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาในห้วงเวลาชีวิตฉัน คอยเติมเต็ม ยืนข้างกายฉัน แต่เหตุใดเธอถึงเลือกที่จะทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง...

ชีวิตที่ไม่มีเธอ ฉันราวกับร่างไร้วิญญาณ บางที...การจากลาครั้งนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ แต่เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดสำหรับฉัน

เมื่อฉันยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา ลมพัดผ่านทำให้ฉันรู้ว่า ลมหายใจแต่ละนาทีคือของขวัญที่มีค่า

แต่กลับมีเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน

" ดายอน ผมกลับมาแล้ว "

ฉันเผลอดีใจชั่วขณะก่อนที่จะหันหน้าไป

แต่ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับฉันนัก เขาคนนั้นก็คือเพื่อนวัยเด็กของฉันไม่ใช่คนรักของฉันที่ฉันภาวนาให้เขากลับมา

เพื่อนวัยเด็กของฉัน " ฟิลิกซ์ " ห่างหายไปอย่างปริศนาเกือบร้อยปี กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสมานาน พวกเราเคยสนิทกันมากครั้งหนึ่ง

.

.

.

วันเวลาผ่านไป ฉันและฟิลิกซ์ ได้อาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆหลังหุบเขา ที่ที่มนุษย์จะไม่สามารถพบเจอในแผนที่ได้ 

แต่ทำไมกันนะ

เสียงหัวใจของเขาดังขึ้นในวินาทีที่ฉันสบตา ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนเพียงเพราะเขายิ้มให้ฉัน และใช่แล้ว คนที่ฉันกำลังกล่าวถึง ก็คือ ฟิลิกซ์ เพื่อนในวัยเด็กของฉัน ฉันได้แต่สงสัยในความรักของฉัน ว่ามันเป็นความจริงหรือแค่ความต้องการแค่ชั่วคราว...

คลื่นทะเลสีฟ้ามืดค่อยๆ หลั่งไหลมาอย่างอ่อนโยน ประดุจเสียงกระซิบของทะเลที่เรียกหาความสงบ

ฉันกับได้ยินเสียงกระซิบของฟิลิกซ์ที่กุมมืออธิษฐานอยู่ข้างๆ กายฉัน

" สิ่งที่เธอสร้างขึ้นให้ฉันคือความสวยงาม ที่ไม่มีสิ่งใดเทียบเท่าในชีวิต "

เสียงอธิษฐานของฟิลิกซ์ ที่ลมได้พัดมาจางๆ จังหวะหัวใจของฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เหมือนกำลังเต้นแข่งกับความรู้สึกที่ท่วมท้น

เสียงในอดีตมันคอยกระซิบบอกเล่าเรื่องอันน่าเจ็บปวดที่ไม่สามารถลืมเลือนมันลง

หยาดน้ำตาทอดยาวมาที่ใบหน้า มันส่งเสียงโหยหวน เหมือนเจ็บปวดกับบางสิ่ง

.

.

.

แต่ทว่าฉันไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกที่มีให้ ฟิลิกซ์ ออกจากหัวใจได้ 

เพียงแค่การสบตา ความรักที่ซ่อนอยู่ลึกในใจกลับถูกส่งผ่านออกมาอย่างชัดเจนและหนักแน่น

ฟิลิกซ์ คือคนที่เข้ามาแทนที่เขาคนนั้น

ฟิลิกซ์ คือคนที่ทำให้สวนในดอกไม้ของฉันเบ่งบานอีกครั้ง

คือคนที่ทำให้ฉันก้าวผ่านออกมาจากห้องมืด ถนนที่รกร้าง

" เป็นหรือตาย ฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปได้ อ้อมกอดของฉันคือบ้านที่เธอควรกลับมา "

คำพูดของฉันได้พูดกับ ฟิลิกซ์

แม้นหน้าต่างคำพูดของฉันกำลังยิ้มต้อนรับกับรักครั้งใหม่ แต่ทำไม หัวใจของฉันถึงเรียกร้องให้เธอคนนั้นคนที่ฉันรัก คนที่ฉันภาวนาให้กลับมา คนที่ฉันจะไม่มีวันลืม หัวใจของฉันกรีดร้องราวกับโดนมีดแทงเข้าไปในเรือนร่าง!!

ฉันพยายามบังคับหัวใจตัวเอง 

ฟิลิกซ์เป็นคนดี ดีมากๆ ฉันไม่อยากให้เขาเจ็บปวดเพราะฉัน

ฉันต้องขอตัวจากไป และขอให้เราไม่ได้พบกันอีก

ฉันขอโทษที่ไม่สามารถเป็นคนที่เธอต้องการได้อีกต่อไป ฉันไม่ดีเอง จงใช้ชีวิตให้ดีๆนะ " ฟิลิกซ์ " อย่าเจ็บปวดเพราะใครอีกเลย ขอให้เธอเจอคนที่พร้อมที่จะรักเธอในทุกๆช่วงเวลา

ฉันเดินจากไปโดยที่ไม่ได้หันหน้าไปมอง คนที่รักฉัน ...

.

.

.

ฉันเดินทางไปเรื่อยๆโดยไม่มีจุดหมายปลายทางที่แน่นอน เพียงหวังว่าจะพบเธอคนนั้นสักวันหนึ่ง

.

.

.

อักษรที่ทรงพลัง หนึ่งในบทนั้น มีการบรรจุความรักไว้อยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***