กองร้อยที่8

วิลเลี่ยม:คือนัทสึกิครับ

นัทสึกิ:คะ ว่า

วิลเลี่ยม:กองร้อยที่8เรามีสมาชิกกี่คนครับเนี้ย

นัทสึกิ:อ่อก็ถ้ารวมเราสองคนก็13คนจ้า แต่เพราะว่า อีก11คนไปแนวหน้าอะนะเลยเหลือแค่เราประจำการทีนี้ แถมไม่มีนโนบายเอาคนเพิ่มด้วย เพราะกองร้อยที่8คนที่มีเกณฑ์​ผ่านเข้ามานอกจากวิลเลี่ยมแล้ว ก็มี โมจจิจัง นั่นแหละ

วิลเลี่ยม:ให้เดานะ กองร้อยที่8 คือรวมพวกแปลกแยกสินะ

นัทสึกิ:แม่นแล้ววววว อ๊ะแล้วนี่อาคารพักพวกเรานะ ห้องของ)ฉัน คือ012 นายก็013 พูดง่ายๆเราเด็กสุด แล้วมันอยู่ชั้น2นะ เปิดประตูไปอย่าตกใจนะ

[หลังจากวิลเลี่ยมเปิดประตูเข้าไปพบกับกองถุงขยะเต็มพื้นชั้นล่างไปหมด แต่ไม่ทันไรคนที่บอกให้วิลเลี่ยมอย่าตกใจก็ทำสีหน้าเลิกลั่ก​ใส่ ซึ่งคงไม่ต้องบอกว่าเป็นฝีมือเจ้าตัว]

วิลเลี่ยม:นัทสึกิ.....

นัทสึกิ:ค... คะ

วิลเลี่ยม:ไปเก็บกวาดเดี๋ยวนี้เลยนะ

นัทสึกิ:ค่ะ เข้าใจแล้วววว

[ผ่านไป30นาที]

วิลเลี่ยม:แล้วคือ อยู่กันสองคนแบบนี้ตลอดเทอมเลยหรอ

นัทสึกิ:ก็ใช่เพราะ ปี1จะสอนพื้นฐาน​ส่วนปี2-4 จะปฏิบั​ติจริง เลยไม่มีบทเรียนอะไร แต่ทางเบื้องบนจะส่งเอกสารภารกิจมาเพื่อแลกกับหน่วยกิตและงบประมาณใข้จ่าย ในกรณีหน่วยเราที่พวกรุ่นพี่ไปแนวหน้า งบของพวกเขาจะเป็นงบกองทัพหมายความว่าเราใช้จ่ายได้ตามใจ แต่ถ้าระหว่างภารกิจเราทำอะไรเสียหายก็จะโดนหักไปด้วย แล้วบางอย่างเราก็ต้องใช้งบนี้ซื้อมาในระหว่างภารกิจหน่ะ

วิลเลี่ยม:งี้เอง แล้วเอกสารนั่น

นัทสึกิ:อ่อมันพึ่งมาแหละมั้ง ขออ่านหน่อยนะ "ถึงกองร้อยที่8 ทางศูนย์​บัญชาการไหญ่ขอแจ้งให้ ปรับเปลี่ยนการทำงานของพวกเธอเป็นกองสืบสวนสอบสวนและไล่ล่า เนื่องจากว่า สมาชิกทั้ง11คนนั้นไม่สามารถกลับมาประจำการได้ จึงขอแจ้งให้ นักศึกษาขั้นอัศวินฝึกหัด นัทสึกิ นิชิโนะ และ วิลเลี่ยม วาเล็นไทน์ ปฎิบัติ​ภารกิจร่วมกัน ณ บัดนีั และภารกิจแรก คือ สืบสวนเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมใกล้ร้านโดนัท ณ กลางเมืองหลวง ลอส-แซงทัวรี่"

วิลเลี่ยม:งานแรกแบบปึ๊ปปั๊ปเลยน้า เป็นไรไปนัทสึกิ

นัทสึกิ:ป่าวแค่แบบ นี่ต้องอยู่กับนายสองต่อสองหรออออ

วิลเลี่ยม:อย่าคิดมากเลยน่า ฉันไม่รังเกียจ​หรอกนะ

นัทสึกิ:นายลืมไปแล้วหรอว่าเมื่อเช้าหน่ะ ตอนคุยกับครอบครัวนายมีแต่คนมองเพียบเลยนะ จะบ้าตายรายวัน แล้วทีนี้จะทำไง เห้ยแล้วนั่นตัวอะไร!!

วิลเลี่ยม:อะไรก็จิ้งจอกไง น่ารักออกจริงๆมันคือ1ในหางของฉันหน่ะ ก็แค่อยากเอามากอดเล่นเอง

นัทสึกิ:อ่อหรอนึกว่า อะไรซะอีกปกติของบ้านนายสินะมีอะไรแบบนี้

วิลเลี่ยม:ทามาโมะ ทำไม่ได้อะนะเพราะแต่ล่ะคน ความสามารถต่างกันด้วยแต่ของ ม๊าเองก็ทำได้ทุกอย่างที่พวกผมทำได้

นัทสึกิ:สุดยอด ของบ้านฉันก็ไม่มีไรมากหรอกก็คล้ายๆแวมไพร์แหละแต่เราลูกครึ่ง ดูดได้แค่เลือดคนรักกับดูดผ่านดาบ

วิลเลี่ยม:เอ่อถามหน่อยได้ไหม เพื่ออะไรหล่ะนั่นผมงง

นัทสึกิ:ถ้ากับคนรักเชิงว่า แสดงความเป็นเจ้าของ ส่วนดูดผ่านดาบอารมณ์เหมือนเอา 1ส่วน4ของพลังอีกฝั่งมาใช้ เราเป็นอะไรที่คร้ายๆแวมไพร์อะนะเรียกแวมไพร์เก๊ก็ได้ แต่พอเราแสดงความเป็นเจ้าของแล้ว จะต้องดื่มเลือด วันล่ะครั้ง มันช่วยให้พวกเราเก่งขึ้นไม่พอยังกันให้ของๆพวกเราโดนแวมไพร์หรือเผ่าเดียวกันดูดเลือดหรือยึดไปได้ด้วย

วิลเลี่ยม:เห~~~ แล้วมีรึยังอะไอ้ของๆเธอที่ว่านั่น

นัทสึกิ:ไม่มีหรอกน่า แค่แยกเขี้ยวออกมาตอนกินข้าว ก็ทำชาวบ้านชาวเมืองเขาหยี๋กันแล้ว

วิลเลี่ยม:งี้เอง แต่ผมว่า เขี้ยวมันก็ดีนะ น่ารักดี

นัทสึกิ:ปากหวานงี้คิดไรอยู่ป่าว

วิลเลี่ยม:ป่าว คิดว่าอะไรที่น่าสนใจก็จะพูดออกมาเช่นไอ้คดึที่ได้มาเนี้ยแหละ

นัทสึกิ:อ่อจ้า งั้นฉันไปนอนล่ะ อะ ว๊าย อะไรเนี้ย

วิลเลี่ยม:อะไรผมแค่เอาหางเขี่ยคอกับหูเธอเล่นๆจะร้องอะไรเบอร์นั้น

นัทสึกิ:พึ่งเจอกันวันแรกอย่าได้ใจให้มันมากนักสิถ้าติดเอาไปทำกับคนอื่นจะเป็นไงไม่รู้ด้วยนะ

วิลเลี่ยม:หืม ผมทำแค่กับคนสำคัญนะ ทามาโมะก็โดน

นัทสึกิ:จิ้งจอกมันชอบโกหกนะนายก็รู้นี่

วิลเลี่ยม:ผมรู้น่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***