รักแรกพบของฉันและเขา

...เริ่มเรื่อง...

...--วันแรก (วันจันทร์)--...

--**8:00**--

8 โมงเช้า ฉันลืมตาตื่นเพื่อดูเวลาในโทรศัพท์มือถือ ปรากฏว่า 8 โมงเช้า ฉันเลยรีบลุกออกจากเตียง เพื่อไปอาบน้ำ แปรงฟัน เตรียมตัวสำหรับเช้าวันใหม่ พอฉันทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ฉันเลยมาทำอาหารเช้า

...ห้องครัว...

พอฉันเดินเข้าไปในครัว ฉันเลยเดินไปเปิดตู้เย็น เพื่อมองหาวัตถุดิบในการทำอาหารเช้า พอฉันหาได้แล้ว ฉันเคยลงมือทำอาหารเช้า

  ฉัน " หิวแล้ว ทำเลยดีกว่า " ทำอาหาร

พอฉันกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ฉันเลยเตรียมตัวออกจากห้อง 8 โมง 20 นาที

ฉัน " เรารู้สึกตื่นเต้นมากเลย กับการเป็นพี่รหัสครั้งแรกในชีวิตเราเลย แล้วตอนนี้เรากำลังตามหาเพื่อนอยู่ค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ว่ายัยฟ้า นัดเราไปรอที่ไหนก็ไม่รู้ เราเลยจำเป็นต้องไลน์ไปหายัยเฟื่องฟ้า เพื่อให้เรารู้ว่านัดที่ไหนจะได้ไปถูก เราเลยไลน์ไปบอกยัยฟ้า

แล้วระหว่างนั้นดันเกิด accident ขึ้นซะอย่างนั้น ฉันก็ยังงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่นะ แล้วฉันก็ล้มลงไปเลย

" ตุ๊บ " ล้ม

...Part ใต้เมฆ...

ในตอนนี้ผมกำลังตามหาเพื่อนของผมอยู่ ผมเลยไม่ได้สังเกตว่า ผมเดินไปชนน้องอย่างแรง เพราะผมมัวแต่เดินหาเพื่อนผมอยู่ ว่าแต่ทำไมผมไม่โทรหาเพื่อนละ นั่นสิทำไมผมคิดไม่ออกกันนะ ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทร "มึงหายไปไหนเนี่ย ไอ้แทน รับสิเว้ย " ถือโทรศัพท์

...ในสาย...

...--ไอ้แทน--...

แทนคุณ " ไอ้เมฆ ตอนนี้มึงอยู่ไหนเนี่ย กูนัดให้มึงให้มาห้องสาขาไม่ใช่เหรอ มึงลืมได้ไงเนี่ย โอ๊ยกูจะบ้าตาย" น้ำเสียงดูเหนื่อยใจ 

ใต้เมฆ "เออจริงด้วย กูอยู่ตรงสวนน้ำพุ เดี๋ยวกูกำลังเดินไป" ตัดสายทิ้งแล้วเดินออกไป

แทนคุณ " โอเค กูรออยู่นะ มาให้ทันด้วย"

ใต้เมฆ " เออๆ โอเค ใกล้ถึงแล้วมึง "

แล้วผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า มันเรียกผมไปเจอที่ห้องสาขา ผมนี่ลืมไปได้ไง อ้อตอนนี้ ผมดันเดินชนกับรุ่นน้องปี 2 คนหนึ่ง

ฉัน " โอ๊ยยยย!! เจ็บจัง " ก้มลงดูแผลที่ขา

ปรากฏว่า ฉันขาแพลง ว่าละ ทำไมฉันถึงลุกไม่ขึ้น ก็ชนซะแรงขนาดนี้ จะไม่ให้แพลงได้ไง  

จังหวะนั้นที่ฉันกำลังมองแผลที่ขา เขาก็ยื่นมือมาให้ฉันจับไว้ บอกตรงๆ เลยนะ ตอนนั้นฉันแค่มองมือที่ยื่นมา แล้วจังหวะที่ฉันเงยหน้าขึ้นมา ปรากฏว่าเป็น พี่ใต้เมฒ รุ่นพี่ที่ฮอตที่สุดในคณะแพทย์ มาอยู่ตรงหน้าเรา ตอนนั้นเราอึ้งมากเลยนะ เราทำบ้าอะไรวะเนี่ย นัง ฝาก

ฉัน ' นั่นใช่พี่ใต้เมฆ ใช่ไหม ชัดเลย ตัวจริง เสียงจริง มาอยู่ตรงหน้าเลยนะ จับมือเขาไว้สิ ' ฉันคิดในใจ

ผม " อ้าว ฝาก เป็นอะไรรึเปล่า พี่ขอโทษนะ เจ็บตรงไหนไหม พี่ขอดูแผลหน่อย" สีหน้ากังวล

ผมทำหน้าสีหน้ากังวล แล้วผมก็พยุงเธอให้ลุกขึ้น 

ฉัน "  ฝาก ไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่ขาแพลงนิดหน่อย แล้ว ฝาก ก็ขอโทษด้วยนะคะ ที่เดินไม่ระวัง เลยไปเดินชนพี่ แล้วพี่เมฆเป็นอะไรไหมคะ " ยิ้ม

ผม " พี่ตั้งหากที่โทรหาเพื่อนจนไม่ได้มองทาง แล้ว ฝาก นั่นแหละ เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่า ให้พี่ทำแผลให้ไหม" สายตาจริงจัง

ผมทำสายตาจริงจังแล้วมองมาที่เธอ

ฉัน " ฝาก ไม่เจ็บเลยค่ะพี่เมฆ แล้ว ฝาก ก็แข็งแรงจะตาย เห็นไหมคะ แปล๊บ " ยิ้มแห้ง

แล้วฉันก็พยายามจะยืนได้ด้วยตัวเอง แต่สุดท้ายฉันก็ลุกไม่ขึ้น ก่อนจะทำสายตาเหยเก

ผม " โอเคจริงไหมเนี่ย มาเดี๋ยวพี่พยุงนะ " พยุง

ฉัน " เหมือนว่า ฝาก ไม่น่าจะไหวนะคะ " ยิ้มแห้ง

ผม " งั้นเดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาลดีกว่า พี่จะได้ทำแผลให้ ฝาก ด้วยไง "  สายตาที่ดูเป็นห่วง

ฉัน " ก็ได้ค่ะ ว้าย !! " ยิ้มบางๆ

ฟึบ ใช่ค่ะ พอฉันบอกโอเค เท่านั้นแหละ พี่เมฆเลยอุ้มฉันขึ้นมา ก่อนฉันจะมองหน้า แล้วเราก็เขินกับสิ่งที่พี่เมฆทำ จนเราไม่สบตาเลยละ

ิ ผม " เขินพี่เหรอ หน้าแดงเชียว " หันมายิ้มให้

บรรยากาศในตอนนี้มันชั่งเป็นใจซะเหลือเกิน โรแมนติกไปแป็บหนึ่ง ก็ถึงห้องพยาบาล

...ห้องพยาบาล...

พอพี่เมฆอุ้มฉันมาถึงห้องพยาบาล แล้ววางฉันลงที่เตียง ก่อนจะบอกให้ฉันยื่นขามาให้พี่เมฆทำแผลให้ ฉันเลยยื่นขาไปให้ พี่เมฆเลยเอาน้ำแข็งมาประคบให้

ผม " ฝาก ยื่นขามาสิ เดี๋ยวพี่ประคบให้นะ " มองหน้า

ฉัน " ค่ะ " ยื่นขา

พอฉันยื่นขาไปให้พี่เมฆ ฉันเขินสายตาพี่เมฆมากเลย คนบ้าอะไร อบอุ่นซะขนาดนี้ มีแฟนรึยังเนี่ย น่าสงสัยจัง จนพี่เมฆหันมามองฉัน

ผม " ฝาก มองหน้าพี่ มีอะไรรึเปล่าบอกพี่ได้นะ " ยิ้มหวาน

ฉัน " ไม่มีอะไรค่ะ โอ๊ย !! " ร้องโอ๊ย

พอฉันร้องโอ๊ยเท่านั้นแหละ พี่เมฆเลยตกใจ ก่อนจะเบามือลง แล้วถามฉัน

ผม " เจ็บมากเลยเหรอ พี่ขอโทษนะ " ทำหน้ารู้สึกผิด

ฉัน " นิดหนึ่งค่ะ พี่เมฆทำต่อเถอะ " ยิ้มอ่อน

ผม " โอเค เดี๋ยวพี่ทำต่อนะ " ประคบ

พอเราสองคนเงียบไปได้สักพัก พี่เมฆก็พูดขึ้นมา 

ผม " ฝาก พี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหม นี่เบอร์พี่ 088-2563-4493  อย่าลืมเมมเบอร์พี่ไว้นะ  " กดโทรศัพท์

ฉัน " ค่ะ นี่เบอร์หนู 098-4071-969 แล้วพี่ก็อย่าลืมเมมเบอร์ไว้เหมือนกันนะ " พิมพ์เบอร์

ผม "ครับ พี่เมมเบอร์ไปแล้วนะ มาครับเดี๋ยวพี่พาไปส่งที่เดิมนะครับ " ยิ้ม

แล้วพี่เมฆก็อุ้มเราขึ้นอีกรอบ

...สวนสาธารณะ...

พอพี่เมฆอุ้มฉันมาส่งที่เดิม ฉันเลยขอบคุณ ก่อนจะยิ้มให้ แล้วพี่เมฆก็เดินออกไป สักพัก ฉันก็เผลอยิ้มให้กับโทรศัพท์ จนยัยฟ้าส่งข้อความมา 

" ติ๊งๆๆ ไลน์ ~~ " เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

ฉันเลยเปิดโทรศัพท์เพื่อ Check ข้อความที่ยัยฟ้าส่งมา

ฉัน " ตอบแล้วสินะ นึกว่าจะไม่ตอบซะแล้ว" อ่านข้อความ

ฉันเลยพิมพ์ข้อความตอบยัยฟ้า เพราะกลัวว่ายัยนั่นจะโวยใส่เรา เรายิ่งมีแค่ยัยฟ้าแค่คนเดียวนี่สิ 

... (ในแชท)...

...--ยัยฟ้าซู่ซ่า--...

***Fakruk*** : @fah อยู่ไหน  ฝาก ตามหาแกซะทั่วเลย

***fah*** : อ้อ ฟ้าลืมบอกตัวเลยว่าหลังจากอาจารย์เรียกไปคุยเสร็จแล้ว ฟ้าเลยออกมาหาอะไรกินในคาเฟ่ อ้อ ร้านอยู่แถวๆ สวนน้ำพลุ แล้วตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย ฝาก

***Fakruk*** : ฝาก นั่งอยู่โต๊ะม้าหินในสวนน้ำพลุ

***Fakruk*** : --sent a photo--

ฉันส่งภาพก่อนจะชะเง้อไปเห็นยัยฟ้านั่งอยู่ในคาเฟ่ตามที่ยัยนั่นส่งข้อความมา

***Fakruk*** : นั่นใช่ ฟ้า ที่นั่งอยู่ในร้านใช่ไหม พอดี ฝาก หันไปเห็นพอดี

***fah*** : ใช่ ฟ้าอยู่ร้านนี้นะ เดี๋ยว ฝาก เดินเข้ามาในร้านได้เลย ฟ้านั่งอยู่มุมตรงข้างขวาที่มีต้นไม้เล็กๆ วางอยู่

***Fakruk*** : โอเค กำลังเดินไป ฟ้ารอแป็บหนึ่งนะ

***fah*** : โอเค

ฉันปิดโทรศัพท์ ก่อนจะเดินไปที่คาเฟ่ที่ยัยฟ้านั่งอยู่ พอถึงคาเฟ่นั่น

...--do you want café--...

" กริ๊งๆ " เสียงกระดิ่งดัง หลังจากที่ฉันเปิดประตู แล้วฉันก็เดินไปทักยัยฟ้าที่นั่งอยู่ตามที่ยัยนั่นส่งข้อความมา

ฉัน "ไง สั่งอะไรยัง ยัยฟ้า " เลื่อนแล้วนั่งเก้าอี้

เฟื่องฟ้า "สั่งแล้วแหละ สั่งลาเต้เย็น โกโก้ปั่นหวานน้อยมาให้ ฝาก กับ ขนมปังชีสนมฮอกไกโด เผื่อ ฝาก ด้วย กินไหม" ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส

ฉัน "กินสิ ขอบใจแกมากนะ ฟ้า แกนี่รู้ใจจัง " รู้สึกดีใจมาก ที่ยัยเพื่อนรักรู้ว่าฉันชอบกิน มันทำให้ฉันยิ้มจนแก้มปริ

พอยัยฟ้าพูดว่าสั่งของโปรดมาให้ ฉันนี่จินตนาการว่าได้กินของอร่อย ฉันนี่หิวเลย

เฟื่องฟ้า "จ้า เพื่อนกันก็ต้องรู้สิ ไม่งั้นจะเป็นเพื่อนกันได้ไง จริงไหม" ยิ้มจนเห็นฟัน ตาปิด

ฉัน "ก็นะ มีอยู่กันแค่นี้นี่เนอะ" ยิ้มแบบมีความสุข

เฟื่องฟ้า "ร้านนี้ฟ้าเห็นในเฟสเขาแชร์กันว่าร้านนี้อร่อย เลยชวนแกมาไง อีกอย่างร้านนี้ก็อยู่ในมหาวิทยาลัยด้วย " ยื่นโทรศัพท์ให้ดู

ฉัน " อ้อ ก็ถึงว่า คนมากันเยอะมาก ดีนะที่แกมาจองที่ก่อน ถ้ามาไม่ทันคงไม่ได้นั่ง " พยักหน้าแล้วนึกตาม

...--5นาทีต่อมา--...

พอเวลาผ่านไป 5 นาที

"ติ๊ดๆ " เสียงเครื่องส่งสัญญาณดังขึ้น ฉันเลยหยิบเครื่องส่งสัญญาณแล้วเดินออกไปรับออร์เดอร์ แล้วฉันก็เลยนำขนมมาวางลงบนโต๊ะแล้วเดินมานั่ง

ฉัน " ยัยฟ้าน่ากินไหม " วางขนมไว้บนโต๊ะ

เฟื่องฟ้า " ว้าวแก มันน่ากินมากเลย แกอย่าเพิ่งกินนะ ขอถ่ายรูปก่อน แชะ " ถ่ายรูปขนม

ฉัน " โอเค แท็ค ฝาก ด้วยนะ " เล่นโทรศัพท์รอยัยฟ้าถ่ายรูปขนมเสร็จ

เฟื่องฟ้า " ไม่ลืมหรอกน่า แท็คให้อยู่แล้ว นี่ไง " ยื่นโทรศัพท์ให้ดู

ฉัน " โอเค สบายใจและ กินได้แล้วใช่ไหม งั้นตักกินแล้วนะ อ้าม อร่อยมากเวอร์ " ตักขนมเข้าปากแล้วทำหน้าฟิน

'ทุกคนเชื่อไหมว่า ขนมร้านนี้อร่อยจนแสงออกปากเลยละ ราคาน่ารัก บรรยากาศร้านนี้ดีมาก รวมๆ 10/10 เลย ทุกคนต้องลองนะ'

เฟื่องฟ้า " อ้าม อร่อยจริงด้วย หอมขนมปังจัง ฟินสุดๆ  " ตักขนมเข้าปากแล้วหน้าฟิน

...--10 นาทีต่อมา--...

พอเวลาผ่านไป 10 นาที พวกเราก็กินเสร็จแล้ว ฉันเลยเปิดโทรศัพท์แล้วดูนาฬิกาในโทรศัพท์

ฉัน "เออ ยัยฟ้า พี่เจ้านัดไปคุมน้องกันกี่โมงเหรอ" ดูนาฬิกาในโทรศัพท์ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลา 8 โมง 50 นาที

เฟื่องฟ้า "อืม น่าจะได้เวลาแล้วละ เห็นว่าพี่เจ้าคุยกันในไลน์กลุ่มสาขานะ ฝาก ได้เข้ากลุ่มสาขารึยัง" เปิดไลน์ให้ฉันดู

ฉัน "เข้าแล้วแต่ลืมเช็ค" ยิ้มแห้งก่อนจะเกาหัว

เฟื่องฟ้า "แกนี่ชอบให้บ่นจริงๆ นะ ฝาก " เริ่มบ่นฉัน แล้วเอามือมากุมขมับ

ฉัน "แหะๆๆ จริงด้วย" เช็คไลน์ แล้วยิ้มแห้ง

เฟื่องฟ้า "วันหลังอย่าลืมเช็คอีกนะ หัดเช็คบ้างนะไลน์อะ ชอบปล่อยให้ข้อความมันเยอะก็แบบนี้ละ  " เริ่มบ่นไม่หยุด

ฉันเลยรีบเอามือมาปิดหู เพราะฉันไม่อยากได้ยินเสียงยัยฟ้าบ่น

ฉัน " ฝาก สัญญาเลย ว่า ฝาก จะไม่ลืมอีก" ทำท่าวันทยหัตถ์

เฟื่องฟ้า " สุดท้ายแกก็พูดอย่างนี้ตลอด ยังไงแกก็ลืมอยู่ดี มันน่าให้บ่นไหมล่ะ " บ่น

ฉัน " รู้แล้วน่า จะให้แกบ่นเป็นครั้งสุดท้ายด้วย สัญญาเลย" เกี่ยวก้อย

เฟื่องฟ้า " ไม่ต้องสัญญาเลยนะ พอสัญญาแล้วก็ทำไม่ได้อยู่ดีอะ ฝาก  " เกี่ยวก้อย

...--9:00--...

ตอนนี้เป็นเวลา 9 โมงเช้า เราสองคนจึงตัดสินใจที่จะขึ้นรถ EV แทนที่จะเดินไป

ฉัน "แต่ตอนนี้มัน 9 โมง แล้วนะ เดินไม่น่าทันหรอก" ดูนาฬิกาในโทรศัพท์

เฟื่องฟ้า "ต้องทันสิ หรือไม่ก็นั่งรถ EVไปก็ได้ น่าจะทันอยู่" เสนอ

ฉัน "จริงด้วย งั้นพวกเราก็รีบไปกันดีกว่า" ลนลาน

เฟื่องฟ้า "แก ไม่ต้องรีบก็ได้ เดี๋ยวล้มหรอก" เดินเร็วตามฉัน

ฉัน "โอเค ฝาก จะระวัง" เดินช้าลง

เราสองคนจึงรีบเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ก่อนที่จะไม่ทันรถEV

...ป้ายรถเมล์รถ EV...

เราสองคนเดินมาถึงป้ายรถ EV คนเริ่มทยอยมาที่ป้ายรถ EV กันมากขึ้น แล้วจังหวะนั้นรถก็มาพอดี

ฉัน " ฟ้า รถมาแล้วขึ้นไปหาที่นั่งกันเถอะ" เดินขึ้นรถ EV

เฟื่องฟ้า "งั้น ฝาก จะนั่งตรงไหน ตรงนี้นั่งได้แค่คนเดียวนะ" เดินนำฉัน ก่อนจะชี้ที่นั่ง

ฉัน "งั้นตรงนี้ดีกว่า ฟ้ามานั่งกันเถอะ" ฉันตัดสินใจนั่งริมหน้าต่าง

เฟื่องฟ้า "โอเค นั่งตรงนี้ก็นั่ง" นั่งข้างๆ ฉัน

หลังจากนั้นรถก็ได้จอดลงตรงตึกคณะแพทย์ แล้วสายตาฉันเห็นพี่เจ้าได้โบกมือมาพอดี ฉันและยัยฟ้าเลยหันไปมองพี่เจ้าทันที

...คณะแพทย์ฯ...

พอพวกเรานั่งรถ EV มาถึงหน้าคณะแพทย์ พี่จันทร์เจ้าเลยกวักมือเรียกเราสองคนให้หันไป พวกเราเลยหันไป ก่อนจะเดินไปหาพี่จันทร์เจ้า

จันทร์เจ้า"ไง ฝาก ฟ้า เดินมานี่หน่อยสิ พอดีพี่มีเรื่องจะคุยด้วย" กวักมือเรียกเราสองคนให้หันไป

เฟื่องฟ้า "แก พี่เจ้าเรียกพวกเราไปทำไม? " กระซิบ

ฉัน "นั่นสิ งั้นพวกเราเดินไปกันเถอะ" เดินไปหา

เฟื่องฟ้า "เอ่อ พี่เจ้าเรียกพวกหนูมามีอะไรรึเปล่า? " ถามด้วยความสงสัย

จันทร์เจ้า "พี่มีเรื่องจะคุยด้วย คุยกับพี่แป๊บหนึ่งนะ ก่อนพี่จะไปจัดกิจกรรมช่วงเช้าของวันนี้" ยิ้ม

เฟื่องฟ้า" พี่เจ้าพูดมาได้เลย" ยิ้ม

จันทร์เจ้า "งั้นดีเลย หลังรับน้องเสร็จ ช่วงเที่ยง พี่จะนัด ฝาก ฟ้า มาคุยที่โรงอาหารนะ พอดีช่วงบ่ายเขาจะมีกิจกรรมจับฉลากพี่รหัสของทั้งคู่" ยิ้ม

เฟื่องฟ้า "โอเค " พยักหน้า

ฉัน " วันนี้เขามีกิจกรรมพี่รหัสน้องรหัสด้วยใช่ไหม อ้อพอดี ฝาก ลืมเช็คไลน์" ยิ้มแห้ง

จันทร์เจ้า "ใช่จ้า อย่าลืมไปที่ลานหลังคณะด้วยนะ เผื่อลืมทาง ไปไม่ทัน โดนปี3 ดุไม่รู้ด้วยนะ อย่าช้า เราโตแล้ว เข้าใจไหม" ดุ

ทุกคนรู้ไหมว่า พี่จันทร์เจ้าที่เราสองคนเคยรู้จักตอนเด็ก น่ากลัวมาเวลาดุ พี่เจ้าเหมือนชิวาว่าเวลาดุมากๆ เลย คนอะไรขนาดดุแล้ว ยังสวยอยู่เลย แปลกใจจัง

จันทร์เจ้าเริ่มกำชับอีกทีเพื่อความมั่นใจว่าเราสองคนจะไม่ลืม พี่เจ้ายิ้มให้ก่อนที่จะเดินไป แล้วฉันเลยเดินตามพี่เจ้าไปที่หลัง

ฉัน "ฟ้า เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวน้องรอนาน มันจะดูไม่ดี" จูงมือ

เฟื่องฟ้า "ฝาก แกอย่ารีบดิ ขาฟ้าสั้น" วิ่งตามไป

...ลานม้าหินอ่อนหลังคณะ...

พอเราสองคนวิ่งมาถึงลานม้าหินอ่อน ฉันกับยัยฟ้าก็หอบหายใจ ก่อนจะไปเดินเรียงหน้ากระดาน

ฉัน "แฮกๆ เหนื่อยจัง " หอบหายใจพลางใช้มือมาปาดเหงื่อที่มันไหลออกมา

เฟื่องฟ้า " ฝาก แกไม่น่ารีบวิ่งเลย เหนื่อยเลยเห็นไหม " หันมาบ่นก่อนจะเอามือมาปาดเหงื่อที่มันไหลออกมา

จันทร์เจ้า " ฝาก กับ ฟ้า เช็ดซะสิ แล้ววันหลังอย่าวิ่งมาอีกนะ เดี๋ยวก็ล้มพอดี ระวังหน่อยซิ" ยื่นผ้าให้แล้วเริ่มดุเราสองคน

เราสองคน " ค่ะ " เดินไปทำกิจกรรมกับน้องๆ ปี 1

หลังจากรับน้องเสร็จพี่เขาเลยให้รุ่นเรา เอาน้ำมาแจก เพราะเห็นว่าน้องเริ่มคอแห้ง หลังจากเริ่มร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยจนจบ 3 รอบ

ฉัน "น้องๆ พักก่อนก็ได้ พี่เห็นหรอกนะ ว่าเราคอแห้งกัน" ซับเหงื่อไปด้วย

จันทร์เจ้า "พี่ให้เวลาพักแค่ 10 นาทีนะ ไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย เข้าใจไหม" แล้วพี่ปี 3 ก็ปล่อยน้องๆ ไปเข้าห้องน้ำ

...--10 นาทีผ่านไป--...

หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ 10 นาทีผ่านไป พี่ปี 3 ก็เป่านกหวีด เรียกรวมกันก่อนจะเริ่มซ้อมอีกรอบ

ฉัน "ปรี๊ดๆๆ น้องๆ มาเข้าแถวได้แล้ว พี่ให้เวลา 5 นาที มารวมกันตรงนี้ ให้มันตรงเวลาด้วย อย่าโอ้เอ้ " พูดผ่านโทรโข่ง

ผม "โดนลงโทษไม่รู้ด้วยนะ" ผมขู่ แล้วทำเสียงน่ากลัว เพื่อให้พวกน้องๆ ปี 1กลัว

ปี 1 "ค่ะ / ครับ" ขานตอบ

เฟื่องฟ้า "ดีมากทุกคน ทุกคนทำดีมาก ถ้าวันนี้ทำดี อาจจะปล่อยเร็วนะ " เสียงอันดังแล้วก้องกังวาน

ปี 1 "ค่ะ / ครับ"

ฉัน " งั้นมาเริ่มซ้อมกันต่อดีกว่านะ" พูดผ่านโทรโข่ง

ทุกคนเริ่มร้องเพลงมาร์ชมหาวิทยาลัยอีกครั้ง ด้วยเสียงอันดัง

เฟื่องฟ้า "เก่งมากทุกคน " ชมเชยน้องๆ

ปี 3 "ปรบมือกันหน่อยเร็ว" พี่ปี 3 เริ่มปรบมือเป็นตัวอย่างก่อนจะให้ทุกคนปรบมือเป็นจังหวะ

ฉัน "พี่อนุญาตปลอยก่อนเวลานะคะ" พูดผ่านโทรโข่ง

ปี 1 "ค่ะ / ครับ"

หลังจากจบรับน้องวันแรก พวกเราก็รีบออกจากบริเวณนั้น เพื่อไปหาอะไรกินก่อนกลับหอ

...ตลาดนัด...

ตอนนี้เป็นเวลา 4 โมงครึ่ง พวกเราได้เดินออกจากลานแล้วเดินไปที่ตลาดนัด

ฉัน " ยัยฟ้า ฝาก หิว ไปหาอะไรกินกันเถอะ " ยืดเส้นยืดสาย

เฟื่องฟ้า "ไปสิ หิวแล้วเหมือนกัน" จับมือฉัน

ฉัน "มีแต่ของอร่อยทั้งนั้นเลยเนอะ " มองทั้งสองข้างทาง

เฟื่องฟ้า "จริงเนอะ" น้ำลายไหล

ฉัน " ฟ้าแกน้ำลายไหลแล้ว " ชี้ตรงมุมปาก

เฟื่องฟ้า " โอเค " หยิบทิชชูขึ้นมาเช็ด

แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เพื่อหาของกิน แต่ที่ร้านหนึ่งที่สะดุดตาฉันซะเหลือเกิน ฉันเลยรีบจูงมือยัยนั่นให้เดินตามไป

ฉัน " ฟ้า แกดูนั่นดิ ร้านบาร์บีคิว น่ากินเนอะ หอมด้วย " ชี้ร้าน

เฟื่องฟ้า "หิวเลย ฟุดๆ หอมมาก " สูดกลิ่นอาหาร

ฉัน "งั้นไปกินบาร์บีคิวกัน" เดินนำก่อนยัยฟ้าจะเดินตามฉัน

เฟื่องฟ้า "เอาดิ" เดินตามฉันไป

...ร้านบาร์บีคิว...

เราสองคนเดินไปที่หน้าร้าน ก่อนจะเริ่มสั่งบาร์บีคิว บาร์บีคิวที่ย่างบนเตาร้อนๆ อันหอมกรุ่นมันช่างทำให้ฉันรู้สึกอยากกินขึ้นมาทันที

ฉัน "พี่คะ เอาอย่างละ 2 ค่ะ อันนี้ อันนั้น อันโน้น อันนู้น แล้วพี่ราดซอสไปเลยนะคะ " ชี้บาร์บีคิวแต่ละอัน

ก่อนที่ฉันจะหยิบบาร์บีคิวมาใส่จานที่ทางร้านเตรียมไว้ให้

แม่ค้า " ถ้าน้องเลือกเสร็จแล้วยื่นจานมาให้พี่ได้เลย เดี๋ยวพี่ใส่ถุงแล้วราดให้เลย " รับจาน

สักพักพี่เขาก็เอาบาร์บีคิวใส่ถุงแล้วราดซอสให้เลยแล้วยื่นให้

เฟื่องฟ้า "พี่เท่าไหร่คะ" ถามราคา

แม่ค้า " น้อง 80 บาท " ยื่นถุงบาร์บีคิว

เฟื่องฟ้า "โอนแล้วนะคะ" ยื่นโทรศัพท์ให้ดู

แม่ค้า "โอเคจ้า" มองสลิปเงินโอน

หลังจากนั้นเราสองคนเลยไปหาที่นั่งกิน

ฉัน "ไปหาที่นั่งกัน" เดินนำ

เฟื่องฟ้า "แกจะนั่งตรงไหน ตรงนี้ไม่ว่างนะ" มองหาโต๊ะม้าหิน

ฉัน "ก็ตรงนั้นไง มันว่างอยู่" ชี้โต๊ะม้าหินตรงนั้น

ก่อนที่พวกเราจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะม้าหินที่ฉันชี้

เฟื่องฟ้า " ฝาก พี่เจ้า บอกว่า วันนี้มีเปิดหมวกด้วยนะ" รู้สึกตื่นเต้น

ฉัน "จริงปะ ตื่นเต้น" น้ำเสียงตื่นเต้นแล้วทำตาโต

สักพักก็มีคนมาร้องเพลง

นักร้องเปิดหมวกพูด "ทุกคนรีเควสเพลงมาเลยครับ "

คนอื่นพูด "เพลง วาสนาผู้ใดหนอ"

นักร้องเปิดหมวก ร้องจนจบเพลง

เฟื่องฟ้า "ดาวหางฮัลเลย์"

นักร้องเปิดหมวก ร้องจนจบเพลง

ฉัน "รักแรก"

นักร้องเปิดหมวก ร้องจนจบเพลง

หลังจากกินเสร็จ พวกเราก็นั่ง EV กลับ

ฉัน "คนเมื่อกี๊ ร้องเพลงเพราะจัง" ยิ้ม

เฟื่องฟ้า " จริง เพราะมาก " ยิ้ม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***