ร่าง

ตัดมาที่เมืองกู่กง

ประมุขหมิงเจ๋อ:ซิ่วอิงตอนที่ข้าอยู่ในงานเจ้าหายไปไหนมา

เจ้าหญิงซิ่วอิง:อ๋อหม่อมฉันไปทำธุระส่วนตัวนิดหน่อยเพคะเสด็จพ่อ

ประมุขหมิงเจ๋อ:อ๋อพ่อนึกว่าเจ้าหนีจากงานเลี้ยงซะอีกแล้วทำไมถึงได้กลับมาถึงก่อนล่ะ

เจ้าหญิงซิ่วอิง:หม่อมฉันแค่ปวดท้องนิดหน่อยก็เลยรีบกลับมาทานยาที่บ้านเพคะลูกขออภัยที่ไม่ได้บอกเสด็จพ่อเพคะ

ประมุขหมิงเจ๋อ:แล้วตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างล่ะ

เจ้าหญิงซิ่วอิง:หายดีแล้วเพคะ

ประมุขหมิงเจ๋อ:ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วพ่อเป็นห่วงแทบแย่

เจ้าหญิงซิ่วอิง:เพคะ

เจ้าชายซีห่าว:เสด็จพี่แข็งแรงอยู่แล้วแหละ

ประมุขหมิงเจ๋อ:ซีห่าว

เจ้าชายซีห่าว:มีอะไรรึเปล่าเสด็จพ่อ

ประมุขหมิงเจ๋อ:เรื่องฝีมือการต่อสู้ของเจ้าถึงไหนแล้ว

เจ้าชายซีห่าว:เมื่อกี้ลูกฝึกต่อสู้กับทหารตั้ง10คนลูกชนะเลยเสด็จพ่อ

เจ้าหญิงซิ่วอิง:เจ้านี่เก่งจริงๆ

เจ้าชายซีห่าว:แน่นอนเสด็จพี่

ประมุขหมิงเจ๋อ:ฝึกไปเรื่อยๆให้เก่งชำนาญเหมือนพี่ของเจ้า

เจ้าชายซีห่าว:พัดเจ้าค่ะเสด็จพ่อ

เจ้าหญิงซิ่วอิง:งั้นว่างๆเรามาเล่นๆกันมั๊ยล่ะ

เจ้าชายซีห่าว:ได้เลยเสด็จพี่

ประมุขหมิงเจ๋อ:ซิ่วอิง

เจ้าหญิงซิ่วอิง:เพคะเสด็จพ่อ

ประมุขหมิงเจ๋อ:ข้าว่าข้าจะหารับคนมาสมัครเป็นพ่อครัวอีกสัก2-3คนดีมั๊ย

เจ้าหญิงซิ่วอิง:แล้วแต่เสด็จพ่อเลยเพคะ

ประมุขหมิงเจ๋อ:ทหาร

ทหาร:พัดเจ้าข้า

ประมุขหมิงเจ๋อ:เอาหนังสือฉบับนี้ไปแจกให้ทุกคนในเมืองเราใครก็ได้มาสมัครเป็นพ่อครัว

ตัดมาที่หย่งชี

ต้าหนิงเพื่องหย่งชี:นี่สหายทำไมเจ้ากลับก่อนแล้วเจ้าไม่บอกข้าเลยสักคำ

หย่งชี:ข้ารีบ

ต้าหนิงเพื่อนหย่งชี:เจ้ารีบไปไหนของเจ้า

หย่งชี:ท่านแม่ข้ารอที่บ้านแล้วไฉ่หงน้องข้าก็ไปตามกลับไงล่ะ

ต้าหนิงเพื่องหย่งชี:อ๋อข้าเข้าใจแม่ของเจ้าเนี่ยเป็นห่วงเจ้ามากต่างกับเเม่ของข้าเลยล่ะ

หย่งชี:แล้วทำไมล่ะ

ต้าหนิงเพื่องหย่งชี:แม่ของข้าไม่ว่าข้าจะไปไหนมาไหนท่านก็ไม่เคยคิดจะเป็นห่วงข้า วันนึงข้าหนีออกจากบ้านไปอยู่กับป้าข้าสามเดือนพอกลับมาท่านก็ไม่เคยถามว่าข้าไปไหนมา มันต่างกับพี่สาวของข้ามากท่านรักแต่พี่สาวข้า เจ้านี่โชคดีจริง

หย่งชี:แต่เจ้าก็ได้เป็นอิสระนิ

ต้าหนิงเพื่องหย่งชี:ใช่

หย่งชี:ต้าหนิง

ต้าหนิงเพื่อนหย่งชี:มีอะไรสหาย

หย่งชี:ช่วงนี้แม่ข้าก็ป่วยยังไม่หายข้าก็เลยคิดอยากจะไปหางานทำ เจ้าจะไปกับข้าไหม

ต้าหนิงเพื่องหย่งชี:ไปสิสหายข้าจะไปกับเจ้า ว่าแต่จะไปทำที่ไหนล่ะ

หย่งชี:ข้ากำลังคิดอยู่

ต้าหนิงเพื่อนหย่งชี:สหายข้าข้าคิดออกแล้ว

หย่งชี:ที่ไหน

ต้าหนิงเพื่อนหย่งชี:ข้าได้ยินมาว่าที่เมืองกู่กงของเรารับสมัครพ่อครัว

หยงชี:จริงหรือ

ต้าหนิงเพื่อนหย่งชี:จริงสิ